"Της Αγάπης Ώρα" από την Έλενα Λιάτου

Συμμετοχή στον 7ο Διαγωνισμό Ελεύθερης Γραφής

… Σιμώνουν τα χείλη, σμίγουν απαλά σε ένα ταξίδι. Το ταξίδι της Αγάπης, της ηδονής, του πάθους! Κλείνουν τα μάτια και μόνο τα μάτια, της ψυχής, θορρούν την ομορφιά την ώρα ετούτη.

Μιά τρελή διαδρομή αρχίζουν, τα βελούδινα κορμιά καθώς διψασμένα, λαχταρούν το ανάλαφρο άγγιγμα. Είναι της αγάπης ώρα και όλα γύρω σιωπούν!

Το μόνο που ηχεί, ραγίζοντας τον ήχο της γυάλινης σιωπής, είναι οι καυτές ανάσες, που μαρτυρούν ότι δυό σάρκες συμπορεύονται στο ταξίδι του έρωτα, στο ταξίδι της ηδονής.

Τα μαλλιά, ανάλαφρα στους γυμνούς ώμους πέφτουν, σκεπάζοντας το στήθος που διψά για ένα άγγιγμα. Όλο το σώμα ριγά χορεύοντας στους τρελούς ρυθμούς του έρωτα..

Καθώς η νύχτα προχωρά βιαστική, απλώνοντας παντού το πέπλο της, κεντημένο με αστέρια και ολόχρυσες κλωστές, η αγάπη ξεκινά!

Δυό κορμιά διψασμένα, ρουφούν τις στιγμές, να τις γευτούν, να τις ζήσουν, πριν μπουν στο χρονοντούλαπο.

Συνταξιδιώτες, σε ένα ταξίδι μαγικό, που τα ουράνια έχει προορισμό, χορεύουν! Χορεύουν ασταμάτητα!

Εκεί στα ουράνια φτάνει η ύπαρξη, εκεί που η ψυχή πάει. Στέκουν να αγναντέψουν τον κόσμο από ψηλά, Θεοί να γίνουν γιά λίγο, όσο η αγάπη κρατήσει. Γέρνει το σώμα απαλά, να ξαποστάσει από το χείμαρρο που ξέσπασε μέσα τους. Κι ύστερα, σιωπή! Γαλήνη! Η απόλυτη ηρεμία!

Σαν η καταιγίδα κοπάσει, μιά αγκαλιά ζεστή ανοίγει, να κουρνιάσουν τα χτυπημένα σώματα τους απ’ τα βέλη του έρωτα.

Είναι της αγάπης η ώρα, που λόγια τρυφερά θα ειπωθούν από τα χείλη τους. Λόγια που αγάπη στάζουν.

Εδώ η αγάπη μεγαλώνει ωριμάζει, θεριεύει! Ατελείωτη γίνεται, παντοτινή, αστείρευτη!

Τρέφεται με σεβασμό, εκτίμηση, στοργή και φροντίδα. Εδώ η αγάπη ζει. Σε δυό, μάτια που λάμπουν, σε δυό χέρια που απαλά σε κρατούν, σε μια αγκαλιά που καταφύγιο γίνεται!

Εδώ, η αγάπη ζει, σε ένα χαμόγελο, που σβήνει όλα τα άσχημα και άπλετο φως απλώνει! Σε μια γλυκιά λέξη που σου θυμίζει πόσο σημαντική η ύπαρξή σου είναι!

Εδώ η αγάπη ζει! Σε δυό χείλη που στάζουν έρωτα και λόγια φλογερά, ποτισμένα ηδονή. Ζει εκεί που η ψύχρα της ψυχής, πύρηνη φλόγα γίνεται! Εκεί που μοναξιά δεν υφίσταται! Ζει εκεί που οι χειμώνες, καλοκαίρια δροσερά γίνονται και λούζονται στην αλμύρα της θάλασσας, παρασέρνοντας την ψυχή σου σε ένα παιδικό απογευματινό περίπατο.

Η αγάπη ζει, εκεί που το «Σε αγαπώ» υπόσταση έχει και ουσία.

Ζει σε ένα τραγούδι που το όνομα σου έχει και ηχεί μελωδικό, μόνο για σένα.

Ζει σε δυό σώματα που ενώνονται και μιά ψυχή δομούν…..