By Antigoni, www.abouttvseries.gr
Τον τελευταίο καιρό παρατηρείται μεγάλη κινητικότητα από τη μεγάλη στη μικρή οθόνη. Ηθοποιοί όπως ο Matthew McConaughey και ο Woody Harrelson απόλαυσαν στιγμές διεθνούς δημοσιότητας μετά την φετινή επιτυχία του True Detective. Ο Steven Soderbergh σκηνοθέτησε μια ολόκληρη σειρά αυτό το καλοκαίρι: το The Knick, που προβλήθηκε από το Cinemax.
Οι διαχωριστικές γραμμές μεταξύ κινηματογράφου και τηλεόρασης σαν να
άρχισαν να γίνονται κάπως δυσδιάκριτες, κι έχει αρχίσει να γίνεται
επιτακτική η ανάγκη της απάντησης στην ερώτηση ποιο μέσον επιτρέπει
περισσότερη καλλιτεχνική ελευθερία, ενώ την ίδια στιγμή να είναι ευρείας
κατανάλωσης.
Είναι δεδομένο ότι αυτή είναι μια
σχετικά πρόσφατη τάση, αλλά δεν είναι σίγουρα πρωτοφανής. Το καμάρι του
αμερικάνικου κινηματογράφου, ο Quentin Tarantino, σκηνοθέτησε ένα επεισόδιο στη σειρά E.R. το 1995 και ένα στη σειρά C.S.I. δέκα χρόνια αργότερα. Ο Martin Scorsese ασχολήθηκε περιστασιακά με ντοκιμαντέρ. Η σταρ του Χόλυγουντ Glenn Close έγινε μεγάλο όνομα στην τηλεόραση με τις σειρές The Shield και Damages. Οι πολυαγαπημένοι Amy Hackerling και Paul Feig επίσης σκηνοθέτησαν κάποια sitcoms πριν απ’ αυτήν την πρόσφατη μόδα.
Το θέμα είναι ότι η τηλεόραση γίνεται
όλο και περισσότερο ένα «όχημα» για να κυνηγήσουν οι ηθοποιοί και οι
σκηνοθέτες τα όνειρά τους εκτός Χόλυγουντ. Ένα μέρος για τον
επαναπροσδιορισμό του McConaughey ως ηθοποιό οφείλεται στο ρόλο του στη
σειρά True Detective των 8 επεισοδίων – ο Rustin Cohle
είναι ένας βαθιά περίπλοκος χαρακτήρας που δεν θα μπορούσαν πολλοί άλλοι
ηθοποιοί να τον υποδυθούν, χωρίς να καταλήξουν σε γελοιότητες ή
κοινοτυπίες.
Ο McConaughey, δεχόμενος την πρόκληση
αυτή, απέδειξε σε όλους (και στο κοινό, αλλά και στον ίδιο του τον
εαυτό) ότι μπορεί να παίξει όποιον ρόλο αποφασίσει ο ίδιος, κι όχι μόνο
τους ρόλους του Δον Ζουάν για τους οποίους ήταν μέχρι τώρα γνωστός. Το
ίδιο ισχύει και για το εγχείρημα του Soderbergh: ενώ έπρεπε μέσα σε δέκα
μόλις επεισόδια να χωρέσει την αστείρευτη δημιουργικότητά του, αυτός
κατάφερε με τον πιο επιτήδειο τρόπο να δημιουργήσει μια ολόκληρη σειρά
και να την εμποτίσει με το δικό του οπτικό ύφος και το επιδέξιο στυλ
του.
Στην πραγματικότητα, η διαχωριστική
γραμμή αυτών των δυο μέσων δεν είναι καθόλου δυσδιάκριτη: η τηλεόραση
δεν είναι καλύτερη απ’ τον κινηματογράφο, ούτε και το αντίστροφο – απλά
μόλις άρχισαν να συμπληρώνουν το ένα το άλλο με έναν τρόπο που δεν είχαν
δοκιμάσει ποτέ πριν.
Ακολουθεί μια λίστα, καθώς και ανάλυση,
κάποιων τηλεοπτικών επεισοδίων που έχουν σκηνοθετηθεί με μεγάλη προσοχή
τα τελευταία χρόνια από σύγχρονους σκηνοθέτες.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Αυτή η λίστα περιέχει γενικές πληροφορίες για την υπόθεση κάθε επεισοδίου, αλλά δεν περιέχει καθόλου spoilers.