Τις τελευταίες
ημέρες που δεν υπάρχει επίσημη αγωνιστική δράση, δύο ειδήσεις τράβηξαν το
ενδιαφέρον μου. Μάλιστα είναι τόσο εκ διαμέτρου αντίθετες και με τέτοιο timing που
μόνο ως παιχνίδι της μοίρας θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η κυκλοφορία τους.
Το ένα συμβάν
είναι τα επεισόδια που έγιναν σε ξενοδοχείο της Λευκάδας, τα ξημερώματα της
ημέρας του τελικού του κυπέλλου στο βόλευ γυναικών όταν και (σύμφωνα με τις
ειδήσεις) οπαδοί του ΠΑΟ εισέβαλαν σε ξενοδοχείο της περιοχής όπου διέμεναν
οπαδοί του Ολυμπιακού και τα έκανα λαμπόγυαλο. Αλλά αυτό που με εξόργισε δεν
είναι μόνο τα επεισόδια (δυστυχώς αυτά έχουν γίνει καθημερινότητα και
προέρχονται από όλες τις πλευρές) αλλά κυρίως η αντίδραση της επίσημης ΠΑΕ, που
αντί να καταδικάσει τα επεισόδια και να απαιτήσει να συλληφθούν οι δράστες, αντ’
αυτού στέλνει πρωτοκλασάτους δικηγόρους να υπερασπιστούν τους οπαδούς που
συνελήφθησαν.
Το δεύτερο συμβάν έχει να κάνει με τη συμπεριφορά κάποιων οπαδών
της Αιντχόφεν στην Ισπανία που χλεύαζαν ζητιάνες που έσκυβαν για να μαζέψουν τα κέρματα που τις πετούσαν. Η συνέχεια έγινε γνωστή πριν
λίγες μέρες. Η Αιντχόφεν αναγνώρισε 6 από αυτούς και τους απαγόρευσε την είσοδο
στο γήπεδο για τους επόμενους 36 μήνες (που είναι και το ανώτατο όριο για αυτή
την τιμωρία). Ούτε δικηγόρους έβαλε, ούτε σφύριξε αδιάφορα (όπως ο Ολυμπιακός
για τους οπαδούς του που πριν τον αγώνα με την Άντερλεχτ ανάγκασαν αστυνομικούς
να χρησιμοποιήσουν τα υπηρεσιακά τους περίστροφα για να γλιτώσουν), ούτε
κατηγόρησε τον διαιτητή, τους επόπτες, τις ζητιάνες, τον Πάπα ή τον Θεό τον
ίδιο.