"Απλά και Σύντομα" από την Αριάδνη Δάντε

Συγκεντρωτικά αποτελέσματα 5ου Διαγωνισμού Ελεύθερης Γραφής 2017

Με το κλείσιμο της ψηφοφορίας των αναγνωστών για τα αγαπημένα τους πεζά, έκλεισε ένας ακόμα Διαγωνισμός Ελεύθερης Γραφής του blog μας. Ο 5^ος στη σειρά με ανανεωμένη μορφή, με περισσότερους υποστηρικτές και κυρίως τους εξής τρεις: τους συμμετέχοντες που φέτος εκτόξευσαν τις συμμετοχές σε πάνω από 100, τις δύο κριτικές επιτροπές που αποτελούνταν από τους Σοφία Κραββαρίτη, Χρήστο Κεσκίνη, Μαίρη Τσίλη και Γιώργο Σπανάκη στα πεζά και Ανανία Μυτικιώτη, Σταυρούλα Δεκούλου - Παπαδημητρίου, Κώστα Βασιλάκο και Νίκο Στοφόρο στα ποιήματα και τέλος τις Εκδόσεις Γράφημα και τον υπεύθυνο Ιωάννη Τσαχουρίδη που έχουν αναλάβει την έκδοση της συλλεκτική ανθολογίας για τους νικητές του διαγωνισμού (μην ξεχνάτε ότι έχει κυκλοφορήσει επίσης από τις Εκδόσεις Γράφημα και η ανθολογία του περσινού διαγωνισμού και όποιος το επιθυμεί μπορεί με ένα Mail ή ένα μήνυμα να ενημερωθεί πως θα την αποκτήσει).

"Απλά και Σύντομα" από την Αριάδνη Δάντε

"Απλά και Σύντομα" από την Αριάδνη Δάντε

Εκδόσεις Γράφημα, ο μεγάλος υποστηρικτής του 5ου Διαγωνισμού Ελεύθερης Γραφής

Πλησιάζοντας στο τέλος και του 5ου Διαγωνισμού Ελεύθερης Γραφής του blog μας, ήρθε η ώρα να γνωρίσουμε λίγο καλύτερα τις Εκδόσεις Γράφημα που μας έκαναν την τιμή να εκδώσουν τις συλλεκτικές ανθολογίες τόσο για τον φετινό διαγωνισμό όσο και για τον αντίστοιχο διαγωνισμού του 2016. Οι υπεύθυνοι των Εκδόσεων Γράφημα πίστεψαν στην προσπάθειά μας και με μεράκι ανέλαβαν να αναδείξουν τα κείμενα που προέκυψαν μέσα από τη διαδικασία του διαγωνισμού. 

Αξίζει να αφιερώσουμε λίγο από τον χρόνο μας για να γνωρίσουμε λίγο καλύτερα την πορεία της συγκεκριμένης εταιρείας. 

5ος Διαγωνισμός Ελεύθερης Γραφής - Πεζογραφία - Ψηφοφορία αναγνωστών

Ολοκληρώθηκε λοιπόν, η ανάρτηση όλων των πεζών του διαγωνισμού μας και έχουμε τα 8 που θα συμπεριληφθούν στην ανθολογία που θα κυκλοφορήσει σε συλλεκτική έκδοση από τις Εκδόσεις Γράφημα. Οι 4 κριτές μας (Μαίρη Τσίλη, Σοφία Κραββαρίτη, Γιώργος Σπανάκης και Χρήστος Κεσκίνης) είχαν δύσκολο έργο αφού έπρεπε να βαθμολογήσουν 46 κείμενα διαφορετικού ύφους, είδους και έμπνευσης.

Πλέον ήρθε η ώρα των αναγνωστών να επιλέξουν τα δικά τους αγαπημένα (μέχρι 5 επιλογές) και να χαρίσουν στους 3 κορυφαίους συγγραφείς τη ψηφοφορίας μία τιμητική διάκριση και από 1 βιβλίο ως δώρο. Η ψηφοφορία θα διαρκέσει 20 ημέρες μέχρι 25 Οκτωβρίου 2017. Στη συνέχεια θα ακολουθήσει μία ανάρτηση με όλα τα αποτελέσματα και για τις 2 κατηγορίες του διαγωνισμού μας.

"What's new Scooby Doo?" από την Ευγενία Παπαϊωάννου (5ος Διαγωνισμός Ελεύθερης Γραφής - Πεζογραφία)

What's new Scooby Doo? (1η θέση)

-«Στοίχημα πως θα τρέξω πιο γρήγορα από σένα ως το σχολείο».

-«Να σε δω, βρε βλήτο». Ο Θανάσης και ο Νικόλας, συμμαθητές, αμφότεροι ετών 10, τρέχουν για την αυλή του σχολείου. Βγάζουν φτερά στα πόδια. Ο Πετρής, ο μικρός αδερφός του Θανάση, ετών 6, αγωνίζεται να τους φτάσει. Η τσάντα και το  φαγητοδοχείο, με ήρωα τον Scooby Doo, του πέφτουν από τα χέρια. Το τενεκεδάκι ανοίγει και το πρωινό του Πετρή, σκορπίζεται στα χαλίκια. Ο μικρός αρχίζει το κλάμα : «Θα το πω στη μαμά».

            Ο Θανάσης ψαρώνει, σταματάει το τρέξιμο και γυρνάει να βοηθήσει τον αδερφό του. «Σταμάτα, ρε παλιόμωρο. Να, πάρε το βρωμοτόστ σου, βουτυρομπεμπέ». Του σκουπίζει όμως τα δάκρυα, μαζεύει το τενεκεδάκι από κάτω και τον βοηθάει να φτάσει ως το σχολείο. «Μπελάς που είσαι».

«Εγώ όμως τουλάχιστον είμαι καλός μαθητής».

«Ναι ρε, σπασίκλα. Άντε μόμολο, πήγαινε».

«Είσαι και φαίνεσαι, και μια χοντρή ερωτεύεσαι».

"A, ρε μαλάκα..." από την Αγάπη Ντόκα (5ος Διαγωνισμός Ελεύθερης Γραφής - Πεζογραφία)

Α, ρε μαλάκα... (2η θέση)

Πέρασε βιαστικά την Πύλη και κατευθύνθηκε στα ασανσέρ. Ήξερε πού πήγαινε, της τα ’χε πει στο τηλέφωνο η Στέλα. Οδηγίες με το νι και με το σίγμα, να μην ταλαιπωρηθεί στον αχανή αρρωστημένο κόσμο. Αρρωστημένη κι η ατμόσφαιρα, αντισηπτικό, χλωρίνη και μπεταντίν παντού.

Μια ηλικιωμένη δίπλα της, παρφουμαρισμένη με κολόνια γερασμένη σαν την ίδια, με ύφος απ’ αυτά που συναντάς εδώ και σ’ εκκλησίες, ξεφύσηξε τη μύτη της σ’ ένα ταλαιπωρημένο χαρτομάντηλο γεμάτο μικρόβια. Μπήκανε μαζί στο ασανσέρ και ευτυχώς κατέβηκε στον πρώτο, σέρνοντας ξωπίσω της την μπόχα των άπλυτων ρούχων.

Έξω απ’ το δωμάτιο, πήρε μια βαθιά ανάσα και μπήκε. Ο Αρίστος, ο Αρίστος της, το καρντάσι των παιδικών της χρόνων, χλωμός και λιπόσαρκος, πάλευε για μια ανάσα ζωής. Η μάσκα οξυγόνου άφηνε τα μάτια του να βλέπουνε και το στόμα του να σωπαίνει.

Την κοίταξε.

"No leaf clover" από την Μαριάντζελα Ψωμαδέλλη (5ος Διαγωνισμός Ελεύθερης Γραφής - Πεζογραφία)

No leaf Clover (3η θέση)

Το φως είναι το πρώτο πράγμα που αντιλαμβάνεσαι μόλις γεννιέσαι και το τελευταίο πριν κλείσεις τα μάτια σου. Και στις δυο περιπτώσεις βάζεις τα κλάματα. Δεν ξέρεις τί σε περιμένει. Είσαι μόνος και φοβάσαι. Φοβάσαι πολύ.

Δεν ήταν η πρώτη φορά που πηγαίναμε εκεί. Ήταν κάτι σαν το προσωπικό μας καταφύγιο κι ας ήταν εκτεθειμένο στα μάτια του κόσμου. Τις περισσότερες φορές περνούσαμε απαρατήρητοι.  Δεν ήταν και τόσο δύσκολο αν σκεφτεί κανείς πόσος κόσμος περνάει καθημερινά από το σιδηροδρομικό σταθμό για να ταξιδέψει.

Μας άρεσε να σκαρφαλώνουμε σ’ ένα τοιχάκι δίπλα στην αποβάθρα και να χαζεύουμε τα τρένα να περνούν. Πολλές φορές ονειρευόμασταν πως είμασταν κι εμείς ταξιδιώτες και το επόμενο τρένο θα μας έπαιρνε μακριά από τις Σέρρες. Σ’αυτή την πόλη μεγαλώσαμε και την αγαπήσαμε πραγματικά αλλά νιώθαμε πως μας εμπόδιζε πια να ανοίξουμε τα φτερά μας και να γνωρίσουμε τον υπόλοιπο κόσμο.

"Κάποτε" από την Χαρούλα Ραφαηλία Κωτσιανούλη (5ος Διαγωνισμός Ελεύθερης Γραφής - Πεζογραφία)

Κάποτε (3η θέση)

(Βασισμένο σε αληθινά γεγονότα και συγκεκριμένα αποτελεί μέρος της ζωής της προγιαγιάς μου που υποτίθεται αφηγείται)

Μ’έδιωχναν μακριά να μην κοιτάξω.

Με έσπρωχναν με δύναμη.Μου κλείνανε τα μάτια.

Μου σφράγιζαν το στόμα με τις παλάμες τους.

Μα όσο κι αν προσπάθησαν δεν ήταν αρκετή η δύναμη τους...

Και έμαθα έτσι στα δώδεκα μου χρόνια τί εστί ο πόλεμος και πόσες αθώες ψυχές σαρώνει στο πέρασμα του... Γιατί είναι πρόσωπο ο πόλεμος.

Πρόσωπα.

Σκοτώσανε τον αδερφό μου!!!

"Απλά και Σύντομα" από την Αριάδνη Δάντε

"Παλιννόστησις" από τον Αντώνη Ευθυμίου (5ος Διαγωνισμός Ελεύθερης Γραφής - Πεζογραφία)

Παλιννόστησις (5η θέση)

Ήταν σχεδόν νύχτα και το ολόγιομο φεγγάρι έμοιαζε με δισκίο λήθης. Όσο πάσχιζε εκείνος να στοιβάξει στη βαλίτσα του όλα του τα ρούχα, εκείνη γινόταν μια χοάνη σκέψεων κι αναμνήσεων. Μόλις τοποθέτησε και το τελευταίο του πουκάμισο, την έκλεισε και προσπάθησε να την κλειδώσει. Τότε διαπίστωσε πως η κλειδαριά είχε σκουριάσει με τα χρόνια και δε λειτουργούσε. Έτσι άφησε να κυλήσει αβίαστα ένα δάκρυ από το πρόσωπό του, σα βουλοκέρι να σφραγίσει το συσκευασμένο παρελθόν του. Κοίταξε με περισσή αποστροφή το ρολόι, λίγο πριν φύγει. Ο χρόνος ήταν πάντα ο αδιόρατος εχθρός που ποτέ δεν μπόρεσε να τον νικήσει. Πίστευε πως οι δείκτες στα ρολόγια υπάρχουν μόνο και μόνο για να σπαθίζουν τα όνειρά του.

Κλείνοντας την πόρτα πίσω του, κατάλαβε πως μπορεί να μην ξανάβλεπε την αγαπημένη του γειτονιά. Σαράντα χρόνια είχε ζήσει εκεί. Σπούδασε, δούλεψε, παντρεύτηκε, έκανε παιδιά. Τώρα, όμως, που η γυναίκα του ασπάστηκε τους αγγέλους του ουρανού και τα παιδιά του πέταξαν με τα δικά τους φτερά, έμεινε ολότελα μόνος.  Χωρίς να το πολυσκεφτεί, αποφάσισε να επιστρέψει στο πατρικό σπίτι του, που βρισκόταν σε μια παλιά φτωχογειτονιά της Αθήνας. Φοβόταν, όμως, πολύ τα αεροπλάνα. Θεωρούσε αφύσικο ο άνθρωπος να βρίσκεται στα σύννεφα σαν τον Ίκαρο. Γι’ αυτό είχε βγάλει εισιτήριο με το τρένο.