"H πρεμιέρα" από την Μαίρη Κάντα (5ος Διαγωνισμός Ελεύθερης Γραφής - Πεζογραφία)

Η πρεμιέρα

Η παράσταση δόθηκε σε ένα τεράστιο και γεμάτο από κόσμο θέατρο. Η Άννα υποδυόταν μία νεαρή κοπέλα που έχασε το μεγάλο της έρωτα στο πόλεμο.  Ήταν η πρεμιέρα και η Άννα έδωσε τον καλύτερο της εαυτό. Έτσι άρμοζε σε μία πρωταγωνίστρια. Το τεράστιο χειροκρότημα που εισέπραξε στο τέλος της παράστασης, την χαροποίησε και ξέχασε αμέσως τις ατέλειωτες πρόβες, το άγχος και την εξάντληση που ένοιωθε τους τελευταίους μήνες για την προετοιμασία αυτής της παράστασης.

Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, που λένε πως το χειροκρότημα είναι πηγή ζωής για τον ηθοποιό. Αυτό η Άννα το γνώριζε πολύ καλά. Για αυτό το λόγο λάτρευε τόσο την σκηνή του θεάτρου. Όλα τα όφειλε σε αυτή την σκηνή. Την επιτυχία της, την αναγνωρισιμότητα της, ακόμα και την ζωή της, την ίδια. Όλος ο κόσμος, γνώριζε την Άννα Δεδηγιάννη για το ταλέντο της στην υποκριτική, μα και για την εξωτική της ομορφιά.

Ποιος δεν θα την ζήλευε; Ψηλή, με μακριές κόκκινες μπούκλες και πράσινα μάτια. Εντυπωσιακή εμφάνιση με μία απίστευτη καριέρα. Πρωταγωνίστρια στο θέατρο, στη τηλεόραση, στο κινηματογράφο και ήταν μόλις τριάντα ετών.

Τίποτα από όλα αυτά, όμως,  δεν της χαρίστηκε. Δούλευε αμέτρητες ώρες καθημερινά και έκανε άπειρες πρόβες κάθε φορά πριν την πρεμιέρα κάποιας παράστασης. Οι συνάδερφοι της, έλεγαν πάντα τα καλύτερα λόγια για εκείνη και την θαύμαζαν για την εργατικότητά της. Κάποιες φορές, δεν προλάβαινε ούτε να επιστρέψει στο σπίτι της μετά από κάποιο γύρισμα και αποκοιμόταν εξουθενωμένη στο τηλεοπτικό στούντιο.

Μα δεν παραπονιόταν. Εκείνη είχε διαλέξει το συγκεκριμένο επάγγελμα και γνώριζε πόσο απαιτητικό ήταν. Μα και πόσες θυσίες έπρεπε να κάνει, για να είναι αρκετά καλή, για να χτίσει την καριέρα που πάντα ήθελε.

Μία από τις θυσίες της, ήταν και η σχέση της με τον Ορέστη. Ήταν η ομορφότερη σχέση που είχε κάνει ποτέ. Τον αγαπούσε πολύ. Μαζί του, ένοιωθε ασφάλεια, κάθε μέρα της έμοιαζε με πρεμιέρα. Ήταν ο ήλιος της. Και ο Ορέστης, όμως την λάτρευε. Όταν την κοίταζε, δεν έβλεπε την σταρ που όλοι ήξεραν, αλλά την γλυκιά, ντροπαλή κοπέλα που γνώρισε κάποιο καλοκαίρι σε μία παραλία.

Ήταν μαζί τα τελευταία πέντε χρόνια. Πίστευαν και οι δυο, πως θα ήταν μαζί για πάντα. Όμως, η ζωή είχε άλλα σχέδια για εκείνους. Η υποτροφία για μεταπτυχιακό στο εξωτερικό που πήρε ο Ορέστης, ήταν μία δοκιμασία για την σχέση τους. Αυτή θα καθόριζε πόσο δυνατή ήταν η σχέση του νεαρού ζευγαριού. Όσο χαρούμενος και αν ήταν ο Ορέστης για την υποτροφία που πήρε, δεν σταματούσε να σκέφτεται την Άννα και την αντίδρασή της.

Εκείνη, με το πού άκουσε για την υποτροφία, σκοτείνιασε. Κατάλαβε πως το τέλος της σχέσης, είχε φτάσει. Δεν μπορούσε να ακολουθήσει τον Ορέστη στο εξωτερικό, όσο και να τον αγαπούσε. Στην Ελλάδα, είχε την θεατρική παράσταση, όπου πρωταγωνιστούσε μα και το καθημερινό σίριαλ. Πώς μπορούσε να παρατήσει την καριέρα της για να ακολουθήσει τον έρωτα; Όσο μεγάλος και αν ήταν ο έρωτάς της για τον Ορέστη, δεν μπορούσε να κάνει αυτό το βήμα.

Χώρισαν ένα μήνα πριν την πρεμιέρα της Άννας. Και για τους δύο, ήταν πολύ δύσκολο να πουν «αντίο». Μα έπρεπε. Ο Ορέστης, συνήθιζε σε κάθε πρεμιέρα της αγαπημένης του, να φτάνει στο θέατρο, μισή ώρα νωρίτερα και να κάθεται στη πρώτη θέση. Όταν τέλειωνε η παράσταση, πήγαινε στο καμαρίνι της Άννας και της έδινε μία ανθοδέσμη άσπρα τριαντάφυλλα. Μόνο σήμερα έλειπε από το θέατρο.

Στο καμαρίνι της, η Άννα, ένοιωθε απίστευτη μοναξιά. Της έλειπε τόσο πολύ η παρουσία του Ορέστη. Ευχόταν να τον έβλεπε για ακόμα μία φορά στο θέατρο, να την αγκάλιαζε και να την φιλούσε τρυφερά. Σκούπισε τα δάκρυα της και ντύθηκε γρήγορα. Απ΄έξω περίμεναν οι θαυμαστές της για αυτόγραφα. Δεν ήθελε να τους αφήσει να περιμένουν πολύ.

Η πόρτα του δωματίου, χτύπησε και εκείνη καλωσόρισε τον πρώτο της θαυμαστή. Αφηρημένη, χωρίς καν να κοιτάξει εκείνον που μπήκε μέσα, άρχισε να υπογράφει το αυτόγραφό της. «Όνομα;» τον ρώτησε και εκείνος απάντησε: «Ορέστης». Στο άκουσμα του ονόματος, σήκωσε το κεφάλι της έκπληκτη και τον είδε. Ήταν εκείνος. «Γύρισες; Γιατί;» τραύλισε. Τότε ο Ορέστης απάντησε: «Γιατί σε αγαπάω πολύ, χαζούλα. Και μου έλειψες. Ποιος μπορεί να πάει κόντρα στην αγάπη; Μαζί σου θα μείνω για πάντα."