Πανδαιμόνιο
Ξημερώματα
γυρεύω να ζεστάνω το αίμα που κρυώνει
Ορμάω εγώ
και άλλοι να πλάσουμε πρόσωπα των ξένων
Φτιάχνω και
από μια χούφτα γη ένα Θεό που ματώνει
Και όλοι
μαζί υστερικά πρόσωπα των ξένων
Κοιτάζουμε
λογαριαζοντας τις σταλες τις βροχής
Έξω ένας
άνεμος φυσά και με υπνωτίζει
Ακολουθώ το
ρυθμό και αναστεναζουμε
Τον ακολουθώ
ελπίζοντας σε ό,τι ελπίζει
Και με πίστη
στην υπόσχεση χαράζουμε
Πορεία με
μάτια κλειστά
Βαδίζω πάνω
σε ψιλή άμμο να κυβερνησω
Φτιάχνοντας
από ψιλή άμμο καστρα και όνειρα
Για να
παραδοθεί στο χρόνο ό,τι αγαπήσω
Και τα
ερείπια θα θυμίζουν την στενή τους μοίρα
Που δεν ήταν
αξία τη λήθη να γνωρίσουν
Μεσάνυχτα
μία βουή επικίνδυνη με κυνηγάει
Ορμάει με
νύχια εμένα και άλλους να καταστρέψει
Σκέφτεται
παράλογα και για πράξεις ανήθικες μιλάει
Και σε ένα
δαίμονα φωτιά θέλει να μας προσφέρει
Μα δε
γίνεται κάποτε θα ξημερώσει
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου