"Γοργόνες: Πέρα από τον μύθο" (4ος Διαγωνισμός Ελεύθερης Γραφής)

Από την Σοφία Πολίτου

Πριν χιλιάδες χρόνια στην αρχαία Ελλάδα, οι γυναίκες εκείνες πού ήταν όμορφες, πολυτάλαντες, εύπορες, γλυκές και δεχτηκές, πάντα προοριζόταν για έναν εξίσου καλό σύζυγο.'Ομως από την άλλη πλευρά υπήρχαν οι φτωχές και ταλαίπωρες γυναίκες χωρίς ιδιαίτερη ομορφιά, μαθημένες μόνο στην τέχνη του αργαλιού (και αν...), φυλακισμένες σε ένα σίγουρο και δύσκολο μέλλον. Εκείνες λοιπόν, παντρεμένες με όποιον ήθελε να τις πάρει και με οικογένειες που ήθελαν να τις ξεφορτωθούν, τις δίνανε σε αμφιβόλου ηθικής άντρα, με αμφισβητήσιμες προθέσεις. Κατά συνέπεια και τις περισσότερες φορές, οι άντρες αυτών των γυναικών τις χτυπούσαν, τις κακοποιούσαν και τις μείωναν.

 Κάποια στιγμή λοιπόν πήγε μια ορδή γυναικών στον ναό της θεας 'Ηρας, προστάτιδας του γάμου και του σπιτιού. 

 Οι γυναίκες που ήταν εκεί είχαν τους δικούς τους λόγους. Κάποιες πήγαιναν για να ευχαριστήσουν την θεά Ηρα για την τύχη τους, άλλες για να λύσουν κάποια μικροπροβλήματα στο γάμο και άλλες για να παραπονεθούν και να ζητήσουν χάρη από την θεά. 

Αφού λοιπόν έπαιρναν το καλύτερο ζώο (αν είχαν ζώα αυτές οι γυναίκες για να εκτρέφουν) ή ότι πιό πολύτιμο είχαν, το πρόσφεραν σαν θυσία για να ακούσει τις προσευχές τους.

 "Θεά άκουσέ μας, τις δούλες σου που δοξάζουν το όνομά σου και αυτή την χάρη κάνε για εμάς. Σου ζητάμε αγαπητή θεά να μας λυπηθείς και να μας λυτρώσεις. Εμείς που ποτέ αγάπη δεν νιώσαμε στην ζωή μας, χαρά στο κρεβάτι μας δεν είδαμε, παρά μόνο βάσανο και πόνο και απογόνους δίχως χαρά βγάλαμε. Εξαπάτηση νιώσαμε από το κρεβάτι μιάς άλλης γυναίκας με τον άντρα μας πλαγιαστό εκεί. Γελοιοποίηση και εξευτελισμό . Βοήθα μας και σώσε μας από την τούτη μίζερη ζωή.

  Την ημέρα που θα πεθάνουμε και αυτή η μέρα δεν αργεί, κάνε μας την χάρη αυτή. Μη στα καταγώγια του'Αδη μας πας εκεί που πάλι η ψυχή μας θα πονά. 'Ειμαστε δικιές σου θεά και σου ζητάμε να μας δώσεις στην άλλη ζωή χαρά.

  Μακάρι να ήμασταν όμορφες σαν τις νύμφες, πολυπόθητες σαν θεές, ευωδιαστές σαν ανοιξιάτικο λουλούδι, προικισμένες με τέχνες πολλές, να ακουγόμαστε σαν του Διονύσου την λύρα και να μαγεύουμε κάθε άντρα που θα μας πρωτοδεί και εκείνος, δίχως δεύτερη σκέψη, την ζωή του να δώσει για να μας ευχαριστεί."

 Τότε η θεά ακούγοντας τις προσευχές αυτών των γυναικών, ένιωσε συγκίνηση για αυτές αλλά και βαθύ θυμό για τους άντρες τους. Η θεά καταλάβαινε αυτόν τον εξευτελισμό.

 Η 'Ηρα τότε για να εκδικηθεί τον άντρα της, τον Δία, για όλες τις ατασθαλίες του, αποφάσισε να κάνει τις ψυχές αυτών των γυναικών αιώνιες και να ξαναγεννηθούν νέες και όμορφες μέσα από το νερό, όπως και η Αφροδίτη. 

 Τότε επισκέφτηκε τον θεό Ποσειδώνα και του είπε τι ήθελε να κάνει. Ο Ποσειδώνας έχοντας την κόντρα στο πίσω μέρος του μυαλού του με τον αδελφό του Δία, συμφώνησε να πάρει τις ψυχές τους και να τις κάνει νύμφες της θάλασσας, με ομορφιά που όμοιά τους δεν είχε ξαναδεί ανθρώπου μάτι.

 Εκείνες τις μέρες λοιπόν, που αυτές οι γυναίκες θα πέθαιναν, είδαν στον ύπνο τους την θεά να τους λέει:

 "Οι προσευχές σας εισακούστηκαν! Θα γίνετε νύμφες τις θάλασσας με ομορφιά και χαρίσματα όπως καμία άλλη γυναίκα πάνω στη γη. Το τραγούδι σας θα μαγεύει τους ναύτες και κάθε άντρα που θα περνάει απο δίπλα σας. Θα τον υπνωτίζει και θα τον παραπλανεί. 'Ομως! Υπάρχη ένα τίμημα που θα πρέπει να πληρώσετε. Με τους άντρες που θα μαγεύεται δεν θα μπορείτε να πάτε. Τα πόδια σας δεν θα υπάρχουν πια, θα αντικατασταθούν απο ουρά ψαριού. Και εφόσον μου προσφέρατε τις ψυχές σας, θέλω κάθε άντρα που θα πιάνεται να τον σαγηνεύεται και αμέσως μετά να τον πνίγεται και να του πίνεται το αίμα. Με αυτόν τον τρόπο θα κρατιέσται νέες και αθάνατες."

 'Ετσι η θεά 'Ηρα πήρε εκδίκηση για όλες τις απιστίες του άντρα της μέσα απο τους ναύτες και κάθε άντρα που θα περνούσε από το στέκι των γοργόνων και αυτές με την σειρά τους για τους δικούς τους άντρες.