"Γιουροβίζιον" από τον συγγραφέα-σκιτσογράφο ΜΑΦΡΑ

Ο Θανάσης είχε απλωμένες παντού εφημερίδες, περιοδικά ενώ η τηλεόραση ήταν συντονισμένη στα αθλητικά! Μπάσκετ, στίβο, ποδόσφαιρο…! Κι ανάθεμα με κιόλας αν μπορούσε να τα παρακολουθήσει…Ούτε κατά διάνοια! «Τί κάνεις εκεί;» τον ρώτησα «Ενημερώνομαι..» μου ειπε, όπως πάντα αδιάφορα έως ακόμη και περιφρονητικά. «Για ποιο πράγμα, ρε Θανάση; Εδώ βλέπω θέματα κάθε λογής και μεταξύ τους άσχετα…» «Είσαι βλαξ» ήρθε όπως πάντα αποστομωτική η απάντηση. «Μπα; Και γιατί παρακαλώ είμαι…βλαξ;» τον ρώτησα με περίσσια δόση αυτοσυγκράτησης. «Γιατί έχουμε σε λίγο Γιουροβίζιον και πρέπει να ξέρω ποιον θα ψηφίσω…» «Γιουροβίζιον; Χαχα… Ευρωεκλογές θέλεις να πείς..κι όχι…Γιουροβίζιον!Είδες που τελικά άλλος είναι ο βλαξ, Θανάση; » γέλασα κοροϊδευτικά…ή έστω προσπάθησα…. Ο Θανάσης κατέβασε το κεφάλι του, ίσα-ίσα για να με κοιταξει περιφρονητικά πάνω από τα γυαλιά του, που σπάνια φόραγε. Με σκανάρισε με τον κλασσικό απαξιωτικό τρόπο του και απεφάνθη. «Είδες που ένας είναι ο βλαξ; Αυτός που στέκεται μπροστά μου» με κατακεραύνωσε. «Κάτσε ρε Θανάση.Έχεις πάρει φόρα και μου έχεις αλλάξει τον αδόξαστο. Γιατί είμαι εγώ ο βλαξ κι όχι εσύ που πιστεύεις άλλα αντ’ άλλων…;» αγανάκτησα και σταύρωσα τα χέρια μου περιμένοντας απάντηση στην πρόκληση. Και δυστυχώς, αυτή ήρθε, όπως θα καταλάβαινα αμέσως μετά. Ο Θανάσης άφησε το περιοδικό μόδας που κρατούσε και έβαλε τα πόδια του πάνω στο τραπέζι, σταυρώνοντας ταυτόχρονα τα δάκτυλά του. «Ώστε έχουμε Ευρωεκλογές νομίζεις;» με ρώτησε με στόμφο. «Όχι νομίζω…Έχουμε φίλε μου. Το ξέρουν όλοι δηλαδή» ανταπάντησα με θράσος! «Χμμ…Άρα πολλοί οι βλάκες δηλαδή,ε;» «Κοίτα Θανάση, αν είναι να..» «Μην με διακόπτεις και δώσε βάση σε αυτά που θα σου πω» με διέκοψε ατάραχος. «Ωραία…δίνω…ακούω» του είπα και περίμενα. Ο Θανάσης έβγαλε τα γυαλιά του, τα κοίταξε και με ρώτησε. Αφού είναι έτσι για πες μου ρε συ, κάτι..» «Να σου πω..γιατί να μην σου πω;» «Μην με διακόπτεις όμως, ως βλαξ.Θα μιλάς όταν σου πω εγώ» με επέπληξε…και γω περίμενα την ερώτηση με δυσφορία.

«Αν όντως έχουμε Ευρωεκλογές, όπως λες, πότε μας έγινε μια ενημέρωση για τα Ευρωπαϊκά ρεύματα ώστε να έχουμε μια ιδέα για τις επιλογές μας; Δηλαδή ποιο κόμμα μας, ανήκει σε ποιον ευρωπαϊκό συνασπισμό, τί πρεσβεύει αυτός και ποια είναι η θέση των συγκεκριμένων Ευρωπαϊκών παρατάξεων σε θέματα που μας αφορούν, όπως η λαθρομετανάστευση, οι απειλές και παραβιάσεις της Τουρκίας, η εκμετάλλευση φυσικών πόρων; Ποια είναι η θέση τους σχετικά με το Ελληνικό χρέος και ποια τα προτεινόμενα μέτρα τους εναντίον της διεύρυνσης της Κρίσης; Ποιες είναι οι προτάσεις τους ενάντια στην ανεργία, στη μόλυνση των θαλασσών και σε όσα μας απασχολούν ως κράτος, σε μόνιμη βάση; Μήπως έχεις καμιά ενημέρωση επ’ αυτών; Αν ναι..και γω δεν έχω πάρει χαμπάρι, τότε είμαι εγώ ο βλαξ»! Η αλήθεια είναι πως ακούγοντας τον Θανάση, το στόμα μου άρχισε να χάσκει ολοένα και πιο ανοικτό ως ένδειξη της σαστιμάρας μου ή ακόμη – γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε- της βλακείας μου! «Και καλά όλα αυτά ρε Θανάση..όλα όμως τα περιοδικά μόδας, αθλητικές εκπομπές και καλλιτεχνικές ειδήσεις..τί σχέση έχουν με όλα όσα είπες μόλις τώρα;» προσπάθησα απεγνωσμένα να τον στριμώξω. «Τελικά είσαι βλάξ με πατέντα. Βρε συ, ποιοι παίρνουν μέρος στην Γιουροβίζιον κάθε φορά;» «Ξέρω γω;Τραγουδιστές;» απήντησα διστακτικά. « Και όχι μόνο. Χορογράφοι, ηθοποιοί που σχολιάζουν, σκηνοθέτες. Δημοσιογράφοι και κάθε καρυδιάς καρύδι..» «Και λοιπόν;Τί έχει να κάνει αυτό με αυτά που λέγαμε;» Ο Θανάσης με ξανακοίταξε μάλλον περιφρονητικά και μου είπε: «Αφού από αυτό το σινάφι είναι οι υποψήφιοι Ευρωβουλευτές, ψάχνω και γω να βρω τα βιογραφικά τους. Αλλά αυτό δεν είναι βέβαια Ευρωεκλογές. Είναι ένα πανηγύρι που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από την Γιουροβίζιον!Απλά πράγματα»! Η αλήθεια είναι ότι η υπεραπλούστευση του Θανάση, έπιανε κι εδώ τόπο. Στην προσπάθεια μου να αρθρώσω κάποια τελευταία κουβέντα που θα ενίσχυε τους ισχυρισμούς υπέρ της δεδομένης τάξης πραγμάτων, κατέληξα: «Κοίτα , μπορεί να μην έχεις άδικο αλλά πάντα θεωρώ τους ηγέτες μας πιο έξυπνους από μας και ιδιαίτερα φωτισμένους σε θέματα χάραξης πολιτικής και έμπνευσης….» Τί το θελα; Ο Θανάσης που είχε ήδη ανοίξει την πόρτα, σημάδι άμεσης εκδίωξης μου, κοντοστάθηκε. «Αα…τώρα που είπες ‘φωτισμένους’ θυμήθηκα ‘φως’ και τα σχετικά, οπότε θέλω να σε ρωτήσω και κάτι άλλο..» «Τί πράγμα;» «Μήπως εχεις δει τελευταία τον Παπα-Νίκωνα; Ξέρεις τον…» «Ναι ξέρω..! Όχι, δεν τον έχω δει κι ούτε και συ θα τον δεις μέχρι τέλος του μήνα» του απήντησα. «Μπα; Και πού το ξέρεις εσύ αυτό;» «Το ξέρω γιατί κάθε Πάσχα, πάει στα Ιεροσόλυμα, σαν ένας από τους εκπροσώπους της Εκκλησίας μας. Πάει λένε για το Αγιο Φως, βοήθειά μας! Γιατί ρωτάς όμως; Τί τον θες εσύ;» Ο Θανάσης με κοίταξε βαριεστημένα και ξύνοντας το σβέρκο του με…διαφώτισε: «Τίποτα το ιδιαίτερο..Απλά θυμήθηκα πως με έχει ρημάξει ο άτιμος! Δεν μου έχει αφήσει αναπτήρα για αναπτήρα»!