Σκυτάλη του Τρόμου - Γιώργος Γιώτσας

με την υπογραφή της Σοφίας Κραββαρίτη

Όπως σας έχουμε υποσχεθεί, το μπλογκ μας (αν και με μια μικρή καθυστέρηση) ανανεώνεται και νέα θέματα κάνουν την είσοδό τους. Ο τρόμος είναι ένα από αυτά και φυσικά φροντίζουμε να μη λείψει από τις νέες στήλες μας. Η αρχή της νέας θεματολογίας είναι η "σκυτάλη του τρόμου" όπου συγγραφείς θα μας μιλούν για το βιβλίο που τους έκανε αίσθηση, προτείνοντας τον επόμενο συγγραφέα. Έναρξη της νέας στήλης, αλλά και νέας σεζόν για το blog μας, κάνει ένας ταλαντούχος συγγραφέας, ιδιαίτερα αγαπητός στο αναγνωστικό κοινό. Με μεγάλη χαρά και τιμή, παρουσιάζουμε την προτίμηση του Γιώργου Γιώτσα.

 

Γιώργος Γιώτσας

Γιώργο, σε ευχαριστούμε  πολύ που μας τιμάς κάνοντας την έναρξη στη νέα μας στήλη. Θέλουμε να μας πεις ποιο ήταν το βιβλίο που χαράχτηκε ανεξίτηλα στη μνήμη σου και για ποιο λόγο έκανε τη διαφορά από τα υπόλοιπα που έχεις διαβάσει. Υπάρχει κάποιο σημείο στην πλοκή του, που πιστεύεις πως δε θα ξεχάσεις ποτέ;

Κάθε βιβλίο με επηρεάζει σε ορισμένο βαθμό και αν είμαι τυχερός μαθαίνω κάτι. Πόε, Κίνγκ, Καμύ μερικοί από τους συγγραφείς που έχω διαβάσει αρκετά. Το βιβλίο πάντως που δεν μπορώ να ξεχάσω είναι "Ο Άρχοντας των Μυγών" του Ουίλιαμ Γκόλντινγκ. Αριστούργημα. Ο λόγος που έκανε τη διαφορά, ήταν το πόσο με είχε τρομάξει, ότι τα παιδιά -κατ' επέκτασιν δηλαδή η νέα κοινωνία, το μέλλον όλων μας- μπορούν να γίνουν χειρότερα από τους ενήλικες αυτού του κόσμου, αν τους δοθούν τα ερεθίσματα... Το σημείο που πιστεύω ότι δε θα ξεχάσω, είναι εκεί που ο συγγραφέας μας λέει -γεμάτος τρόμο και ο ίδιος- ότι: “Tα αγόρια ήθελαν να οικοδομήσουν έναν πολιτισμό στο νησί. Αλλά το σχέδιο τους πνίγηκε στο αίμα... Γιατί τα αγόρια υπέφεραν από τη φρικτή ασθένεια του να είσαι άνθρωπος”

Επίσης... ποιος/α θα είναι ο/η επόμενος/η συγγραφέας που θα πάρει από το χέρι σου την... "σκυτάλη του τρόμου;"

Υπάρχουν σπουδαίες πέννες και χαίρομαι που βλέπω σύγχρονες φωνές που προσπαθούν να στηρίξουν τον τρόμο -και γιατί όχι;- να τον απογειώσουν. Είναι τιμή μου που βρίσκομαι ανάμεσα στους συγγραφείς που μοχθούν για να φτάσει η φωνή της Μούσας, αναλλοίωτη στους αναγνώστες. Όλοι μας είμαστε κύτταρα του ίδιου οργανισμού και μας ενώνει η αγάπη για το καλό βιβλίο. Για να παραδώσω και τη “σκυτάλη του τρόμου” όπως πολύ ωραία το εμπνεύστηκες Σοφία, θα προτείνω τον φίλο και αγαπημένο Αντώνη Τουμανίδη! Καλή συνέχεια σε όλα, σε ευχαριστώ ειλικρινά για τη φιλοξενία σου!