Ταξίδια του Φακού - Στράτος Σολανάκης

Με λένε Στράτο Σολανάκη και είμαι από τα Χανιά της Κρήτης . Με την φωτογραφία ασχολούμαι τα τελευταία πέντε χρόνια ερασιτεχνικά, σαν ένα αγαπημένο χόμπυ, μιας και με βοηθάει να ξεφεύγω από την ρουτίνα της καθημερινότητας και απαλλάσσει το νου μου από τα όποια προβλήματα.

Από τότε που έβαλα τη φωτογραφία στη ζωή μου, η αγαπημένη μου ασχολία είναι να ψάχνω καθημερινά καινούριες εικόνες και ερεθίσματα που με γεμίζουν ψυχικά. Οι μικρές αποδράσεις έγιναν πια ρουτίνα και η φωτογραφία διεύρυνε τους οπτικούς μου ορίζοντες, καθώς δεν άφηνα τίποτα να πάει χαμένο χωρίς να το επεξεργαστεί με άλλο τρόπο πια το μάτι μου.

Η αφορμή γι' αυτή μου την ενασχόληση, δόθηκε πέντε χρόνια πριν και ήταν μια γατούλα που τριγυρνούσε στο στενοσόκακο που βρισκόταν το πατρικό μου. Την είδα μια μέρα να στέκεται μαζί με τα μικρά της, σ' ένα παράθυρο που έμοιαζε με φινιστρίνι καραβιού και βιάστηκα ν' αποτυπώσω την εικόνα με το κινητό μου. Βλέποντάς την στη συνέχεια στον υπολογιστή, την ερωτεύτηκα και ήταν τότε που αποφάσισα να πάρω την πρώτη μου φωτογραφική μηχανή.

Ξεκίνησα να βγάζω ό,τι ερέθιζε το μάτι μου. Φωτογραφίες που με μάγευαν και πλημμύριζαν την ψυχή μου με την ομορφιά τους. Αποτύπωνα το κάθε τι που προκαλούσε το οπτικό μου νεύρο. Οι βόλτες στην πόλη, δεν ήταν ποτέ πια ίδιες, οι άνθρωποι έμοιαζαν διαφορετικοί, όπως ακριβώς τους έβλεπε ο φακός μου.

Είχα μπει πλέον για τα καλά στον δρόμο της φωτογραφίας και αυτό ήταν κάτι που με μάγευε και άλλαξε τη ζωή μου. Η καθημερινή ρουτίνα αντικαταστάθηκε από την επιθυμία για δημιουργία. Και μάλιστα την προσωπική μου δημιουργία, ένιωθα πως είχα βρει έναν όμορφο σκοπό στη ζωή, να γεμίζει τις άδειες ώρες μου.

Μου αρέσει να φωτογραφίζω τα πάντα, δεν εγκλωβίζομαι σε κάποιο συγκεκριμένο θέμα. Το μάτι μου δεν αιχμαλωτίζεται, αντιθέτως μένει ελεύθερο, έτοιμο να συλλάβει την κάθε στιγμή που θα μου αποκαλυφθεί το επόμενο θέμα. Η μηχανή μου πάντα πιστός σύντροφος, πανέτοιμη να τραβήξει την στιγμή που θα της υποδείξω. Στη φωτογραφία αγαπώ την ελευθερία, δε βάζω κανέναν περιορισμό.

Αν έπρεπε να βάλω κάποιους στόχους σχετικούς με τη φωτογραφία, θα επιθυμούσα να βρίσκω περισσότερο χρόνο για αποδράσεις και εικόνες που θα με καλούν να γίνουν το επόμενο θέμα μου. Επίσης, θα ήθελα να βοηθήσω άτομα που αγαπούν τη φωτογραφία και τους ενδιαφέρει η ενασχόληση μαζί της, δίνοντάς τους κάποιες συμβουλές που μου επιτρέπει η εμπειρία μου, ή παροτρύνοντάς τους ν' παρακολουθήσουν χρήσιμα σεμινάρια ή το να γίνουν μέλη σε κάποια λέσχη γνωρίζοντας καλύτερα τη φωτογραφία.

Ίσως αναρωτιέστε αν όσοι έχουμε αυτό το μικρόβιο, κυκλοφορούμε πάντα με τη μηχανή κρεμασμένη στον λαιμό μας. Είναι αρκετές οι φορές που πηγαίνουμε κάπου και μπροστά στα μάτια μας ξεδιπλώνεται μια στιγμή που θέλουμε ν' απαθανατίσουμε, αλλά δυστυχώς δεν έχουμε μαζί μας τη φωτογραφική μηχανή. Για τους λάτρεις του αντικειμένου, είναι μια χαμένη στιγμή, δεν πρέπει όμως ν' απογοητευόμαστε. Πάντα πίστευα πως τα μάτια είναι ο καλύτερος φακός και η μνήμη μας ο καλύτερος χώρος αποθήκευσης εμπειριών και αναμνήσεων.

Η φωτογραφία είναι αναμφισβήτητα μια τέχνη που αγκαλιάζει όλες τις αισθήσεις σου και σε γεμίζει συναισθήματα. Είμαι ευτυχισμένος που την ανακάλυψα και συμπορεύομαι μαζί της.

Όσο για το μακρινό μέλλον, αν θα έπρεπε να κάνω μια εικασία, θα πω πως εκτός από τα χρόνια που περνάνε, βλέπω να περνάνε ακόμα περισσότερες φωτογραφίες.

Επιμέλεια Σοφία Κραββαρίτη