"Σκέψεων Μυστικά" από τη Σοφία Κραββαρίτη

Δωσ' μου λίγο από τον χρόνο σου κι εγώ θα διώξω μακριά τον πόνο μου...
Κρύψε με μες της αγκάλης τα φτερά σου, να χαθεί για πάντα η μοναξιά μου...
Ταξίδεψέ με μέσα στην καρδιά σου να πλημμυρίσουν μουσικές τα όνειρά μου...
Χάρισέ μου το γλυκό φιλί σου να γεννηθώ μέσα απ' την πνοή σου...
Κράτησέ με, με τα δυο σου χέρια, γιατί μόνο έτσι μπορώ να φτάσω της αγάπης τ' αστέρια...
Ψιθύρισέ μου λόγια ξεχασμένα, μιας ζωής τάματα αγαπημένα...
Έλα κοντά μου ταίρι λατρεμένο, να θυμηθώ ό,τι είχα λησμονημένο...
Χόρεψε με τον ρυθμό της μουσικής μου κι εγώ θ' ακροβατώ για πάντα στη ζωή σου...
Δωσ' μου απ' την ψυχή σου μια σταγόνα δροσιάς κι ολόκληρη η ύπαρξή μου, θα γίνει θάλασσα πλατιά.
Επέτρεψέ μου ν' αγγίξω την σκιά σου κι ας είναι το ελάχιστο κοντά σου...
Άσε με να φτάσω εσένα, γιατί έχω ανάγκη... εμένα...
Κι έτσι... Αν κάποτε συναντηθούμε, θα ξέρω πως δεν είναι όνειρο αυτό που ζούμε.
Μα κι αν από όνειρο ξυπνήσω, πάλι θα κοιμηθώ μήπως προλάβω και το ξαναζήσω...

©Σοφία Κραββαρίτη