"Αισθήματα δίχως ανταπόκριση" από την Κατερίνα Σωτηροπούλου (Συμμετοχή στον 6ο Διαγωνισμό Ελεύθερης Γραφής)

Αφέθηκα στα συναισθήματά μου

Βαθειά μες την καρδιά μου

Γεννιούνται χιλιάδες

Δεν μετριούνται πλέον είναι το μόνο σίγουρο

Ευτυχώς που εξαϋλώνονται τα περισσότερα γιατί θα ήταν

πολύ  δύσκολο να τα κρατάω για πάρα πολύ καιρό μέσα μου

Ζεστασιά ψάχνουν και αυτά εξάλλου η καρδιά μου είναι το

μοναδικό μέρος που μπορούν να εκκολαφθούν και να κάνουν την εμφάνισή τους

σε ανύποπτο χρόνο

Ηθελημένα ή όχι τα σκοτώνουν οι άνθρωποι με τον εγωισμό τους

Θυμώνουν που αισθάνονται λύπη, αγάπη και όλα τα απολύτως

φυσιολογικά ανθρώπινα συναισθήματα

Ιδιωτική υπόθεση είναι του καθενός το πώς θα τα

αντιμετωπίσει

Κάλυμμα προσθέτουν για να τα καλύψουν τον εγωισμό τους

Λερώνουν το μόνο αγνό πράγμα που υπάρχει και είναι η καρδιά

η οποία μπορεί να σπάσει να γίνει χίλια κομμάτια και να μην το καταλάβουν

Μετρημένες είναι αυτές που έχουν αυτά τα αισθήματα

Νεκρική σιγή που την καταλαβαίνεις επικρατεί όταν πληγεί η καρδιά, όλα παραλύουν

Ξαφνικά κάθε λεπτό που περνά ηχεί στον πόνο

Όπλο στον πόνο ο εγωισμός τον οποίο νιώθουν όλοι

Πυροδοτεί την συναισθηματική παραλυσία

Ρίμα θα κάνω τώρα για να σας δείξω ένα πράγμα

Σε μια μικρή καρδιά τι να χωρέσει βρε παιδιά

Τυχαίο δεν νομίζω ήθελε σκέψη για να πεις αυτή τη λέξη

Υφαίνει τον ιστό όχι της αράχνης μα της κοροϊδίας που υφίσταται από του άλλους

Φοβερό όμως δεν νομίζετε;

Χωρίς αυτήν δεν ζει κανείς μα την καταπατάνε πολλοί

Ψίχουλα  γυρεύει μετά από κάποιον εμπαιγμό

Ωστόσο δεν αποζητά την ελεημοσύνη κανενός