"Ίχνη της Καρδιάς" από τον Χρήστο Κεσκίνη

Α ρε Πατέρα!

Α ρε πατέρα...

Πάντα σε θεωρούσα ισχυρό και παντοδύναμο.

Πάντα ήσουν για εμένα αυτός που ήθελα να μοιάσω...

Ένα ίδαλμα!

Πολεμιστής από την ημέρα που γεννήθηκες, Αγωνιστής για την οικογένειά σου...

 Ποτέ δεν κώλωσες,  όσα προβλήματα κι αν αντιμετώπισες.

 Ποτέ δεν σε άκουσα να διαμαρτύρεσαι...

Ποτέ δεν έκανες πίσω σε όσα πιστεύεις!

Μας μεγάλωσες χωρίς λεφτά, μα με αρχές!

Μπορεί να μην είχαμε όλα αυτά τα νέα παιχνίδια που θέλαμε, μα είχαμε ένα σπιτικό γεμάτο αγάπη και στοργή.

Και, αν κάτι δεν πήγαινε καλά, είχαμε εσένα!

Τον μονομάχο μας.

Τον φύλακα-άγγελό μας!

Τώρα όμως ο αδηφάγος χρόνος σε γονάτισε.

Σε έκανε να μοιάζεις αδύναμος και μικρός.

Πήρε από τα χέρια σου το σθένος.

Οι ευθύνες γέμισαν τους ώμους σου βάρος ασήκωτο.

Οι έγνοιες άσπρισαν τα μαλλιά σου...

Α, ρε πατέρα!

Τώρα είναι η σειρά μου.

Εγώ θα πάρω το βάρος από πάνω σου.

Θα είμαι τα μάτια και τα αυτιά σου.

Εγώ θα είμαι δίπλα σου.

Εγώ θα σε προσέχω...

Θα κάνω τα πάντα... για να μπορώ να σου λέω ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ για λίγο ακόμη...

Α, ρε πατέρα...