Dolores O’ Riordan: 1971-2018, Τα σημάδια ήταν εκεί...Were you Listening?

Αν με ρωτήσει κάποιος ποιο συγκρότημα θεωρώ ότι είχε την μεγαλύτερη επιρροή από την εφηβεία μου (όταν και πραγματικά άρχισα να καταλαβαίνω τι άκουγα και άρχισε το ξεκαθάρισμα των μουσικών μου επιλογών), το πρώτο όνομα που αβίαστα θα βγει από τα χείλη μου είναι The Cranberries. Ο λόγος ένας και έχει ονοματεπώνυμο...Dolores O’Riordan. Στις 15 Ιανουαρίου 2018, μόλις στα 46 της απεβίωσε αφήνοντας πίσω της μερικά από τα κλασικότερα τραγούδια της δεκαετίας του 1990 και εμένα εμβρόντητο για αρκετή ώρα απλά να ακούω τραγούδια της στο youtube.

Γεννήθηκε το 1971 στην επαρχία Limerick της Ιρλανδίας και όπως η ίδια είχε δηλώσει από τα 5 της άρχισε να ασχολείται με τη μουσική. Αρχικά τραγουδώντας και στη συνέχεια από την ηλικία των 12 συνθέτοντας τα δικά της τραγούδια. Μόλις στα 18 της το 1989  έγινε μέλος του συγκρότηματος The Cranberries (αρχικά ονομαζόταν The Cranberry Saw Us), μαζί με τους Noel Hogan, Mike Hogan και Fergal Lawler. Η μοναδική φωνή της αλλά και τα ιδιαίτερα τραγούδια τους, τόσο σε στίχους όσο και σε μουσική, γρήγορα έφεραν μεγάλη αναγνωρισιμότητα στο συγκρότημα. Από το πρώτο κιόλας άλμπουμ τους με τίτλο «Everybody else is doing it, so why can’t we?” το 1993 γνώρισαν μεγάλη εμπορική επιτυχία. Τραγούδια όπως το Linger και το Dreams θεωρούνται αξεπέραστα και κλασικά. Το 1994 κυκλοφόρησαν το δεύτερο άλμπουμ τους με τίτλο “No need to argue” με ακόμα δύο εμβληματικά τραγούδια του συγκροτήματος, το πασίγνωστo Zombie και το συγκινητικό Ode to my Family. 

 Το 1996 ήρθε μια ελαφριά στροφή στο ύφος τους με πιο δυνατό και σκληρό ήχο με το “To The Faithful Departed” και τραγούδια όπως το When you’re gone και το Free to decide. Το 4^ο και τελευταίο άλμπουμ της χρυσής εποχής τους ήρθε το 1999 μετά από ένα μικρό διάλειμμα κατά το οποίο η Dolores αποσύρθηκε για να αναρρώσει από ασθένειες που της προκαλούσε το στρες αλλά και να γεννήσει το πρώτο της παιδί με τον Don Burton, πρώην τουρ μάνατζερ των Duran Duran με τον οποίο είχε παντρευτεί το 1994. Το συγκεκριμένο άλμπουμ έδωσε ένα ακόμα διαμάντι, το τραγούδι Promises αλλά και διαχρονικά κομμάτια όπως το Just my Imagination, Animal Instinct και You and Me. 

Το 2001 κυκλοφόρησε το άλμπουμ Wake up and smell the coffee που σηματοδότησε και το πρόωρο τέλος του συγκροτήματος αφού φάνηκε ότι είχε επέλθει δημιουργική κόπωση. Τραγούδια όπως το Analyse και το This is the day, δεν ενθουσιάσαν τους οπαδούς του συγκροτήματος. Από εκείνη τη στιγμή και μέχρι το 2007, η Dolores αφοσιώνεται κυρίως στην οικογένειά της που πλέον αριθμεί ακόμα 2 παιδιά και σε σόλο projects. Όλες αυτές οι ζυμώσεις θα οδηγήσουν στο πρώτο από τα 2 σόλο άλμπουμ της με τίτλο Are you Listening? το 2007. Μπορεί η εμπορική αποδοχή του να μην συγκρίνεται με τα άλμπουμς από την εποχή των Cranberries αλλά τραγούδια όπως το εξαιρετικό Ordinary Day ή το October, ακόμα και το λιγότερο γνωστό αλλά προσωπικό αγαπημένο Willow Pattern από τη B-Side θα ξεχωρίσουν και θα υπενθυμίσουν το μοναδικό ταλέντο της Dolores. Παρόμοια πορεία είχε και το δεύτερο σόλο άλμπουμ της με τίτλο No Baggage το 2009 από το οποίο ξεχώρισε το μελωδικό και ρυθμικό The Journey και το ιδιαίτερο Skeleton. 

Την ίδια χρονιά ανακοινώθηκε η επανένωση των Cranberries που γέμισε με προσδοκίες τους εκατομμύρια οπαδούς τους ανά τον κόσμο. Το αποτέλεσμα ήταν η κυκλοφορία του 6^ου και τελευταίου πρωτότυπου άλμπουμ τους με τίτλο Roses (ακολούθησε το 2017 η κυκλοφορία του Something Else, ενός ακουστικού unplugged στούντιο άλμπουμ των μεγαλύτερων επιτυχιών τους και μόλις 3 νέων τραγουδιών) από το οποίο ξεχώρισε κυρίως το ομώνυμο τραγούδι χωρίς πάντως μεγάλη απήχηση. Τα τελευταία καλλιτεχνικά βήματα της Dolores ήταν η συνεργασία με άλλους μουσικούς στο συγκρότημα D.A.R.K. από το οποίο γεννήθηκε το μοναδικό τους άλμπουμ το 2016 με τίτλο Science Agrees και μία τελευταία περιοδεία με τους Cranberries που ακυρώθηκε στο μεγαλύτερο μέρος της λόγω προβλημάτων υγείας της Dolores. 

Είναι γνωστό ότι η Dolores πάλευε με τους δαίμονές της για πολλά χρόνια. Κατάθλιψη, διπολική διαταραχή, υπερβολικό στρες (μέχρι και για νευρική ανορεξία ακούστηκε) την εμπόδισαν να δημιουργήσει σύμφωνα με το ταλέντο της. Βαθιά πολιτικοποιημένη κάτι που περνούσε και μέσα στα τραγούδια της με έντονο το αντιπολεμικό στοιχείο και μεγάλες ευαισθησίες για θέματα όπως η κακοποίηση των γυναικών και η τρομοκρατία (το Zombie ήταν αφιερωμένο στα 2 ανήλικα θύματα βομβαρδισμού του ΙΡΑ το 1992), άφησε το στίγμα της μουσικά αλλά και στιχουργικά. 

But I miss you when you're gone
That is what I do
Hey, baby
And it's going to carry on
That is what I knew
Hey, baby

Hold on to my hands
I feel I'm sinking
Sinking without you
And to my mind
Everything's stinking
Stinking without you

Μπορεί να σίγησε η υπέροχη φωνή της αλλά η μουσική παρακαταθήκη της θα μου θυμίζει ότι κάποτε η Dolores με έβαλε στα σωστά μουσικά μονοπάτια και με έκανε να ροκάρω, να συγκινούμε, να προβληματίζομαι και να ερωτεύομαι....η μουσική έχει αυτή η μαγεία και η φωνή της ήταν, είναι και θα είναι μια απτή απόδειξη!