"Αποτυπώματα Ψυχής" από τη Μαίρη Τσίλη

Η μπαλάντα ενός τρελού ερωτευμένου. 

 23 Σεπτέμβρη. Ημέρα της επιτυχίας μου ή αλλιώς της επιδέξιας ευτυχίας μου. Εσύ κι εγώ μαζί στην πλατεία Βικτωρίας. Να με κοιτάς, να σε κοιτώ. Να με αγγίζεις και να μου λες να μην τρέμω. Να γελάμε μαζί και να φιλιόμαστε. Και να παίζει μια μπάντα λίγο πιο εκεί. Να σε παίρνω στα κρυφά και να σου κάνω έρωτα έτσι όπως ήθελες εσύ. Στα κρυφά και πέρα από την φασαρία της πλατείας. Να χάνομαι μέσα σου για να κερδίζεις εσύ εμένα και όλου του κόσμου την ηδονή. 10 Γενάρη. Ημέρα της αποτυχίας ή αλλιώς της αδέξιας αυτοχειρίας μου. Εσύ κι εγώ στην πλατεία Συντάγματος. Να με κοιτάς με βλέμμα στεγνό κι εγώ να σε κοιτώ με αγάπη. Έβαλε κρύο να λες κι εγώ να σε αγκαλιάζω για να σε ζεστάνω. Και αμέσως μετά ίσα που πρόλαβε να τρέξει η παραγγελία για έναν καφέ που μου έριξες στα μούτρα γιατί δεν μπόρεσα να σε κάνω πιο επιθυμητή από ποτέ . Τόσο ταξίδι για να συναντήσω ένα πιστόλι στον κρόταφο. Πλήρωσα και εισιτήριο κιόλας για να σκοτωθώ. Και το πιστόλι κύλισε από τον κρόταφο μου και με βρήκε στο χαμόγελο μου . Έφυγες ξαφνικά. 

Με άδειασες. Έγινα νεκρός και τόσο κουρασμένος. Σηκώθηκα και πήγα να πάρω το μετρό εκεί στην πλατεία στο Σύνταγμα.. δεν πρόλαβα .. Είχα μουδιάσει τόσο από την απουσία σου. Άνοιξα τα δυο μου χέρια σαν φτερά κι έπεσα στα σκαλοπάτια. Αιμόρφυτο το κεφάλι μου και η καρδιά μου νεκρή. Και τι ειρωνεία? Έπαιζε ξανά η ίδια μπάντα την ροκ μπαλάντα ενός τρελού ερωτευμένου.

Μαίρη Τσίλη