"Ίχνη της Καρδιάς" από τον Χρήστο Κεσκίνη

Αφήστε με να ζήσω χαμένος στο Παρελθόν. ¨Όχι, δεν καταλάβατε. Όχι στο παρελθόν της ζωής μου. Τίποτα δεν υπήρχε εκεί που να αξίζει να επιστρέψω. Μιλάω για το άλλο το Παρελθόν. Το όμορφο. Τότε που υπήρχε μαγεία! Τότε που υπήρχε Αγάπη! Αγάπη… Πόσες φορές δεν έχετε βιάσει κάθε έννοιά της; Πόσες φορές δεν κάνατε εγκλήματα στο όνομα της Αγάπης; Λένε πως κανένας σημερινός άντρας δεν αξίζει να λέγεται Άντρας! Ίσως είναι αλήθεια. Αφήστε με λοιπόν να μην είμαι σημερινός άντρας. Αφήστε με να ανήκω στο Παρελθόν. Λέτε πως σήμερα δεν υπάρχει ο Έρωτας. Αυτός που ποδοπατήσατε στο όνομα της προσωρινής ηδονής και της ευκολίας! Ναι της ίδιας ευκολίας που λέτε πως θέλετε να αποφύγετε. Της ίδιας ευκολίας που ονομάσατε ρουτίνα της καθημερινότητας. Τον Έρωτα τον σκοτώσατε κι όμως, τολμάτε να λέτε πως δεν υπάρχει! Κάποιοι μάλιστα πιστεύουν πως δεν υπήρχε ποτέ. Πόσο τους λυπάμαι… Αφήστε με λοιπόν να ζήσω στο Παρελθόν…

Εκεί με περιμένει η δική μου Δεσποσύνη. Την χρειάζομαι τώρα όσο ποτέ. Θα με βοηθήσει να ξεφορτωθώ την πανοπλία μου. Θα πάρει τα ματωμένα όπλα μου και θα τα κρύψει … Ελπίζω για πάντα. Θα ξεκουράσει το σώμα μου και θα απαλύνει τον πόνο από τις πληγές μου. Όχι τις σωματικές. Αυτές τις αντέχω. Οι άλλες, μέσα μου είναι που πονάνε. Και μόνο τα δικά της χάδια μπορούν να πάρουν τον πόνο από τα μάτια μου. Από την ψυχή μου… Μόνο στην αγκαλιά της νοιώθω ξανά ολόκληρος. Εκεί, με το κεφάλι μου ανάμεσα στα στήθη της και τα χάδια της στα μαλλιά μου, ζω ξανά… Σε εμάς ήρθε ο Έρωτας μόλις τον σκοτώσατε. Στο κρεβάτι μας κρύφτηκε η Αγάπη όταν την βιάσατε. Εμείς είμαστε ο Έρωτας! Εμείς είμαστε η Αγάπη! Τα χέρια της τυλίγονται γύρω από τον λαιμό μου. Τα χάδια της παίρνουν μακριά την κούραση μου. Ένα της χάδι κάνει κάθε έγνοια μου να φεύγει ηττημένη. Τα μάτια της, δύο ρουμπίνια ανεκτίμητης αξίας, σταματάνε τον χρόνο. Τα κόκκινα μαλλιά της, ίδια με την λατρεμένη μου φωτιά, κάνουν την καρδιά μου να χτυπάει ξανά με πάθος. Τα χείλη της, ναός προσκυνήματος αγγέλων, ψιθυρίζουν λόγια αφοσίωσης. Η καρδιά της, μια θάλασσα ατέρμονης αγάπης, πνίγει κάθε αρνητική μου σκέψη πριν καν αυτή γεννηθεί. Ένα χαμόγελο απλώνεται στα χείλη μου. Τώρα μπορώ να ηρεμήσω. Εδώ, στην αγκαλιά της, όλα μου τα προβλήματα αποτελούν παρελθόν. Σε Εκείνη βρήκα επιτέλους την Αγάπη. 

Το βλέμμα μου θαυμάζει την εικόνα της, χαρίζοντάς μου σκέψεις ανείπωτης ομορφιάς. Μου χαμογελάει… Δε θα αφήσω τίποτα και κανέναν να κάνει αυτό το χαμόγελο να σβήσει. Γι αυτό το χαμόγελο, μπορώ να πολεμήσω γίγαντες και τέρατα. Εδώ θα επιστρέφω μετά από κάθε μάχη μου. Κοντά της, για να γεμίσω από την αγάπη της, που σαν απύθμενο ποτάμι δροσίζει την καρδιά μου. Ανοίγω την αγκαλιά μου και την κλείνω προστατευτικά μέσα της. Ποιος θα τολμήσει να μπει ανάμεσά μας; Θεοί και Δαίμονες είναι ανίσχυροι μπροστά στη δύναμη της ένωσής μας. Δεσμά και φυλακές δεν θα μπορούσαν να με κρατήσουν μακριά της. Είμαι ο Έρωτας… Και είναι η Αγάπη. Μαζί… Για ΠΑΝΤΑ!