"Σκέψεων Μυστικά" από τη Σοφία Κραββαρίτη

Και ήταν που ήθελα να προλάβω να σου πω αντίο...
Ήταν που οι σκέψεις μου κρεμάστηκαν στο αόρατο σκοινί της λησμονιάς σου...
Ήταν που η μιλιά μου δεν βρήκε ακροατή και σώπασε...
Ήταν μια νυχτιά που το φεγγάρι ντράπηκε τον πόνο μου και έσβησε...
Και μια καρδιά-αράχνη ύφαινε τον ιστό της και περίμενε...Μήπως και φυλακίσει κάποιο συναίσθημα και ξεγελάσει μια ανόητη ύπαρξη να ζωγραφίσει ένα ψεύτικο χαμόγελο πάνω στην μάσκα του πόνου...
Μια λύπη ήρθε ακροβατώντας και ο ιστός λειτούργησε...
Και αποκαμωμένη όπως ήμουν, δεν μπόρεσα να την σώσω...
Έμεινα να την κοιτώ με ένα άδειο βλέμμα που είχε στείλει την ζωντάνια των ματιών ξοπίσω σου καθώς έφευγες...
Και ήταν που ήθελα να προλάβω να σου πω αντίο...
Δεν τα κατάφερα... Έφυγες...

©Σοφία Κραββαρίτη