Ο Βάρβαρος σκέφτεται

(Σήμερα ξεκινάει στο blog μας κάτι πολύ ιδιαίτερο...μία νέα στήλη με σχολιασμό της επικαιρότητας από τον Μήτσο τον Βάρβαρο. Με τον δικό του μοναδικό τρόπο. Βέβαια επειδή είναι βάρβαρος και δεν μπαίνει σε καλούπια και προγράμματα, θα τον έχουμε κοντά μας όποτε έχει κάτι να μας πει. Διαβάστε και προβληματιστείτε με το πρώτο του κείμενο....)
 

Ανάμεσα στο χρονικό διάστημα όπου οι ωκεανοί παρανομίας κατάπιαν την Ελλάδα και των ανερχόμενων γιών του επίτιμου, υπήρχε μια εποχή που κανείς δε μπορούσε να φανταστεί. Κρίση απλώθηκε στα λαμπερά βασίλεια της Ευρώπης σαν πληγή των Φαραώ.

Τότε ήρθε ο Ράγκαρντσον  (γνωστός και σαν Μήτσος) από τον βορρά – μαύρα μαλλιά, βλοσυρό βλέμμα, με μπύρα στο χέρι και το σπαθί στην πλάτη, έτοιμος να χλευάσει τους πάντες και μελαγχολήσει για την μοίρα του. Μοναδικός του στόχος να πατήσει τα έδρανα της Βουλής κάτω από τα σανδάλια του.

Περπάτησα στους δρόμους της Πόλης μας και είδα. Και αυτά που είδα με έβαλαν σε σκέψεις. Και αυτές οι σκέψεις καταγράφονται εδώ…

Στην χαμένη μου πατρίδα, ήμασταν φτωχοί… Στην χαμένη μου πατρίδα, δεν είχαμε πολυτέλειες και σύγχρονα κινητά… Μα δε θα έβλεπες ΠΟΤΕ κανένα συνάνθρωπό μας, ακόμη και αν είναι ορκισμένος εχθρός μας, να αναζητεί την τροφή του στα σκουπίδια! Ναι και στην δική μου πατρίδα πέθαιναν από πείνα και ασιτία. Μα αυτό γινόταν μόνο σε μέρες πολέμου. ΠΟΤΕ δεν θα αφήναμε τους συνανθρώπους μας να χάσουν την ελπίδα τους και να μαραζώσουν. Τα παιδιά μας δεν λερώνονται με τα αποφάγια των άλλων, δεν λιποθυμάνε στα σχολεία, ούτε πεθαίνουν  από αφαγία! Στην δική μου χώρα, μοιράζουμε το φαγητό σε ίσες μερίδες , όσοι και αν είμαστε. Αν ήταν να πεθάνουμε, θα το κάναμε όλοι μαζί!

Αναρωτιέμαι, εσύ θα άφηνες το παιδί σου να ψάξει στα σκουπίδια το φαγητό του; Και όλοι αυτοί που αναζητούν την τροφή τους στα σκουπίδια σου, δεν έχουν έναν δικό τους άνθρωπο να τους δώσει ένα πιάτο φαί; Και εσύ, πριν πετάξεις το χθεσινό στον κάδο, σκέφτηκες πως ίσως κάποιος το χρειάζεται; Λέτε εμάς Βάρβαρους, μα αυτό που αντικρίζω εδώ είναι άδεια κουφάρια απελπισμένων ανθρώπων. Κανένας Βάρβαρος δεν θα άφηνε τον εαυτό του να χάσει την ελπίδα. Γιατί αν ο άνθρωπος χάσει την ελπίδα του, είναι νεκρός. Προτιμώ λοιπόν να είμαι Βάρβαρος από το να αποτελώ μέρος του πολιτισμού σας!

Μήτσος ο Βάρβαρος