The Whistleblower (ελληνιστί «Επικίνδυνη Σιωπή»)

Βαθμολογία 4,5 / 5 (βασικά 4 αλλά δίνω και 0,5+ λόγω Weisz)   

      

        Ίσως η πρώτη φορά που ο ελληνικός τίτλος αποδίδει στο μέγιστο βαθμό το νόημα της ταινίας. Με τον αγγλικό τίτλο να είναι πιο «επί τω έργω», ο ελληνικός τίτλος επιχειρεί μια κριτική της στάσης ορισμένων ανθρώπων που ενώ έχουν τη δύναμη, δεν την χρησιμοποιούν.

     Αρκετά όμως για τον τίτλο. Η ταινία αποτελεί την κινηματογραφική μεταφορά πραγματικών γεγονότων που έχουν να κάνουν με τα κατορθώματα της ειρηνευτικής δύναμης του Ο.Η.Ε. στη Βοσνία μετά τον πόλεμο. Η πρωταγωνίστρια, Rachel Weisz, μια αμερικανίδα αστυνομικός, η οποία στην προσπάθειά της να πάρει μετάθεση στην πόλη που μένει η κόρη της, αποφασίζει να ενταχθεί στην ειρηνευτική δύναμη στη Βοσνία για ορισμένο χρονικό διάστημα ώστε να μαζέψει χρήματα και …μόρια όπως θα έλεγε και μια ελληνίδα δημόσιος υπάλληλος. Ο ρόλος της είναι να διαφυλάξει την ειρήνη στην περιοχή και να παρατηρεί τα γεγονότα. Όμως έρχεται αντιμέτωπη με τη διαφθορά στη χειρότερη μορφή της αφού οι προστάτες αποδεικνύονται και θύτες. Μαζί με ελάχιστους αδέκαστους συνεργάτες της θα προσπαθήσει να αποκαλύψει κυκλώματα εμπορίου λευκής σαρκός στα οποία είναι μπλεγμένοι τόσο οι βόσνιοι όσο και οι –και καλά – ειρηνοποιοί! Η ταινία αποτελεί μια καλογυρισμένη αναπαράσταση γεγονότων. Αποφεύγεται η παρουσίαση ανούσιων σκηνών. Ειδικά στο πρώτο μισό οι σκηνές είναι σύντομες, περιεκτικές αν και εναλλάσσονται κάπως απότομα. Όσο για το καστ, οι περισσότερες επιλογές ήταν απόλυτα επιτυχημένες. Η Rachel Weisz αποδεικνύει ότι αποτελεί μία από τις καλύτερες ηθοποιούς της γενιάς της, όταν το θέλει (βλέπε Agora, Runaway Jury). Η Vanessa Redgrave δίνει μια διαφορετική ποιότητα και φινέτσα στο ρόλο της ενώ και η νεαρή Roxana Condurache ενσαρκώνει άριστα το απόλυτο θύμα της υπόθεσης, γύρω από το οποίο περιστρέφεται η ιστορία. Στα αρνητικά, ο μικρός ρόλος της Monica Bellucci, η οποία θα μπορούσε να αξιοποιηθεί καλύτερα. Άλλωστε, μόνο η επιβλητική εμφάνισή της φθάνει για να απογειώσει έναν δευτερεύοντα ρόλο. 

            Σε γενικές γραμμές, η ταινία είναι ένα σκληρό wake up call, όπως λέμε και εμείς στην Ελλάδα, αφού σε κάνει να αντιλαμβάνεσαι ότι τα πράγματα όχι μόνο δεν είναι όπως φαίνονται αλλά είναι τόσο σάπια ώστε να μην μπορείς να εμπιστευτείς κανέναν. Οι λίγες αλλά πραγματικά σκληρές σκηνές υπερτονίζουν το παραπάνω γεγονός χωρίς να υποσκιάζουν την ουσία που είναι η διαφθορά και το μαρτύριο αυτών των κοριτσιών. Και μια παράκληση…Rachel σταμάτα να χαραμίζεσαι σε περιπετειούλες τύπου «Η Μούμια» (την οποία παρεμπιπτόντως λατρεύω, αλλά άλλο αυτό)!