Changeling (ελληνιστί «Η Ανταλλαγή»)

Βαθμολογία: 4/5

 

Εάν δεν πληροφορούμασταν στην αρχή ότι η ταινία είναι βασισμένη σε αληθινή ιστορία, δεν υπήρχε περίπτωση το dvd να παραμείνει στο dvd player για περισσότερο από μισή ώρα. Διότι η ιστορία που διαπραγματεύεται είναι απλά εξωφρενική! Με άλλα λόγια, εάν επρόκειτο για σενάριο ταινίας, τότε θα συμπεραίναμε ότι ο δημιουργός του έχει πάρει πολλά ναρκωτικά, ή έχει καταναλώσει απίστευτες ποσότητες αλκοόλ, ή είναι απλά πυροβολημένος. Κι όμως, εδώ η πραγματική ζωή ξεπερνά τη φαντασία του κινηματογράφου (και του κάθε καμένου συντελεστή) και μας προσφέρει απλόχερα μια ιστορία, που για να χρησιμοποιήσουμε και λίγο αργκό, πιο παρανοϊκή πεθαίνεις!

Η Christine Collins (Angelina Jolie) μια μέρα του 1928 στο μακρινό Λος Άντζελες, χάνει τον μονάκριβο γιό της Walter. Η αστυνομία έπειτα από πολύμηνες έρευνες, την ειδοποιούν πως βρήκαν το χαμένο αγόρι και της παραδίδουν ένα αγοράκι που, ναι μεν μοιάζει πολύ στο αγνοούμενο μοναχοπαίδι, αλλά δεν είναι αυτό! Μάταια προσπαθεί η μοιροχτυπημένη μάνα να πείσει αστυνομικούς και κοινή γνώμη ότι έχει γίνει ένα τραγικό λάθος και ότι δεν πρέπει να σταματήσουν οι έρευνες για το παιδί της, μάταια και ο ακτιβιστής ιερωμένος – σύμμαχός της (John Malkovich) εκπέμπει S.O.S από τη ραδιοφωνική του εκπομπή, η αστυνομία απολαμβάνει τα θετικά σχόλια του Τύπου για την εξιχνίαση μιας τόσο σημαντικής υπόθεσης και ως εκ τούτου, δεν είναι διόλου διατεθειμένη να παραδεχτεί στη όμορφη πλην ενοχλητική μάνα ότι έκανε ένα τόσο μεγάλο λάθος. Αντιθέτως, προσπαθεί να την πείσει ότι το παιδί είναι δικό της (Ο Χριστός και η Παναγία! Μάνα είναι, δεν θα το ήξερε;) και όταν δεν το καταφέρνει (γιατί άραγε;), την στέλνει στο τρελάδικο (Πλάκα μου κάνεις! Ας πυροβολήσει κάποιος τον Chief!). Όμως η κα Collins, σύμβολο των γυναικών που βάλλονται από τη διεφθαρμένη και βίαιη αστυνομία του LAPD, είναι αποφασισμένη να ξεκινήσει το ταξίδι για την αποκάλυψη της αλήθειας, όσο μακρύ και δύσκολο κι εάν είναι…

Χάρη στον χαρισματικό κατά πολλούς σκηνοθέτη Eastwood (Clint) και τις ερμηνείες των ηθοποιών (βλ. Colm Feore, Amy Ryan), το ταξίδι συνολικής διάρκειας 141' (!) σε κρατάει προσηλωμένο (και συγκινημένο) καθ’ όλη τη διάρκεια (σημ.: την ταινία την έβαλα στις 2 τα ξημερώματα και παρά την κούραση την είδα μέχρι το τέλος, οπότε εσείς βάλτε την κάνα 5ωρο νωρίτερα μπας και γλιτώσετε τους μαύρους κύκλους…).

Τέλος, προσωπικά θεωρώ ότι η Jolie, αν και το προσπάθησε αρκετά είναι η αλήθεια, ίσως δεν ήταν αρκετή για έναν τέτοιο ρόλο και σίγουρα δεν ήταν η καλύτερη επιλογή των συντελεστών. Από την άλλη, βέβαια, εάν ο φίλος σου βγάζει φλύκταινες στο άκουσμα της λέξης «δράμα», είναι ένας πολύ καλός λόγος για να τον «ψήσεις» να δείτε την ταινία μαζί…