"Το τέλος του κόσμου" από την Κατερίνα Κρυστάλλη

Συμμετοχή στον 7ο Διαγωνισμό Ελεύθερης Γραφής

Το τέλος του κόσμου

δεν θα έρθει με κανονιοβολισμούς

από μαύρα κανόνια με κόκκινες φούντες

και μακελάρηδες που φοράνε Ναπολεόντεια καπέλα.

Το τέλος του κόσμου αυτού

δεν θα έρθει με σπαθιά, μαχαίρια ή σουγιάδες.

Ούτε με τόξα και βέλη, ούτε με άσπρες στολές

ξιφασκίας.

Το τέλος του κόσμου

δεν θα έρθει με πλημμύρες, φωτιές,

καταιγίδες, εκπεσόντα αστέρια.

Το τέλος του κόσμου

δεν θα έρθει με φωνές, με ουρλιαχτά, με κραυγές

ούτε με βουλευτές,

ούτε με δικαστές που φοράνε λευκές περούκες.

Δεν θα υπάρξει δεύτερη ευκαιρία

ούτε ψευτοδιλήμματα,

δεν θα υπάρξει χάος,

δεν θα υπάρξει τάξη.

Θα υπάρξει όμως πάγος,

γαλάζιος, καθάριος πάγος.

Εγώ θα βρίσκομαι εγκλωβισμένη κάτω

και θα φωνάζω για βοήθεια

και κανείς δεν θα ακούει.

Όλοι θα περιμένουν το τέλος του κόσμου

από τον ουρανό και από την γη

και από τα δάση και από την έρημο

και από το νερό

και από τον εγωισμό και από την

δυσφορία και από τον έρωτα.

Και εγώ θα είμαι εγκλωβισμένη

κάτω από τον πάγο, τον καθάριο

εκείνο πάγο και θα περιμένω

την τάξη και το χάος

θα περιμένω κάποιο να σπάσει τον πάγο

αλλά όσοι θα με κοιτούν θα με ξεχνάνε

και θα στρέφουν αλλού το βλέμμα.

Και εγώ θα περιμένω εκεί εγκλωβισμένη

νύχτα και μέρα, με μόνο ήχο

τα νύχια μου που θα ξύνουν τον πάγο σαν

παλιά φαγούρα.

Και το τέλος του κόσμου θα έρθει

όταν θα ελευθερωθώ από τον πάγο

και θα κοιμίσω κάθε άυπνο,

θα ταΐσω κάθε πεινασμένο,

θα φροντίσω κάθε πονεμένο,

θα γιατρέψω κάθε άρρωστο.

Το τέλος του κόσμου θα έρθει

όταν θα απλώσω τα χέρια προς όλες

τις κατευθύνσεις και θα βοηθήσω

κάθε τι που έχει ανάγκη.

Το τέλος του κόσμου θα έρθει όταν

θα σπάσει ο καθάριος πάγος

και θα κλειδώσω κάθε ανοιχτή πόρτα

θα επιστρέψω κάθε τι χαμένο

θα ξεκουράσω κάθε κουρασμένο

Το τέλος του κόσμου θα έρθει

όταν ο τελευταίος από την οικογένεια μου

κατεβάσει τον διακόπτη.