"Η Τελευταία Βιβλιοθήκη" από την Κατερίνα Σακελλάρη

Συμμετοχή στον 7ο Διαγωνισμό Ελεύθερης Γραφής

Στην πρώην λαμπερή και μεγάλη πόλη πάνω σε έναν από τους εφτά λόφους της, γεμάτη χαλάσματα πια, στέκει ακόμα ένα διώροφο νεοκλασικό, σχεδόν απείραχτο από τους πυραύλους και τις βόμβες που έχουν ερημώσει την πόλη. Μόνο η σκεπή του έχει χαθεί η μισή, και η ελαφριά κατάρρευση στα ενδότερα του πρώτου ορόφου. Το σκληρό δρύινο  πάτωμα έχει κρατήσει τα σπασμένα κεραμίδια και τα περίτεχνα ακροκέραμα. Στον λεηλατημένο πρώτο όροφο υπάρχουν μόνο σκουπίδια και μερικά έντομα. Τα ανοιχτά παράθυρα και η διαλυμένη πόρτα στεγάζουν σκουπίδια και σπασμένα έπιπλα.

Το μόνο που έχει μείνει όρθιο σκεπασμένο από σκόνη και αράχνες είναι η ξύλινη βιβλιοθήκη. Γεμάτη με βιβλία από την αρχαία σοφία, από εμπνευσμένα μυθιστορήματα, βιβλία μαγειρικής και εγχειρίδια ηλεκτρικών συσκευών, βουβά και ακίνητα, περιμένοντας ανθρώπους που δεν υπάρχουν πια.

Μόνο αυτά τα λιγοστά έντομα απομένουν πια,  τα οποία άκουσαν το διαπεραστικό σφύριγμα της τελευταίας ατομικής βόμβας  και την εκκωφαντική της έκρηξη, που έβαλε φωτιά στον αέρα και εξαέρωσε    το νεοκλασικό μαζί με τα βιβλία σε μια στιγμή, σηκώνοντας τόνους χώμα και σκόνη πολλά μέτρα στον αέρα, στέλνοντας  τις πυρωμένες στάχτες των βιβλίων πολύ ψηλά, πιο πάνω από την ατμόσφαιρα. Εκεί που ξεκίνησαν σαν άυλη έμπνευση, δώρο της μούσας στους ανθρώπους.

Στα κλάσματα των δευτερόλεπτα που πέρασαν ζωντάνεψαν τα βλέμματα αυτών που τα διάβασαν,  σπαρτάρησαν  τα δάχτυλα αυτών που γύρισαν τις σελίδες τους, ξεχύθηκαν τα εκατομμύρια ταξίδια που έγιναν μέσα από αυτά. Ξύπνησαν για κλάσματα δευτερολέπτου τα συναισθήματα αυτών που τα έγραψαν και αυτών που τα διάβασαν.

Όπως τα διάβαζαν οι άνθρωποι , έτσι και εκείνα διάβαζαν τους ανθρώπους , λέξη προς λέξη, σελίδα με την σελίδα, τους δίδασκαν και τους αποκάλυπταν όσο πνεύμα μπορούσε να μάθει και να αντέξει ο καθένας τους.

Όσοι ψυχή είχε παγιδευτεί και δεν πρόλαβε να περάσει από τον συγγραφέα στους αναγνώστες και από τους αναγνώστες στην θεία μούσα .

Όλα γύρισαν στην αθάνατη μούσα περιμένοντας να ξαναγυρίσουν, ακολουθώντας τον πιο αρχαίο νόμο, τον αέναο κύκλο της έμπνευσης για ακόμα μία φορά.

Η μούσα μειδίασε…για κάποιους χαμόγελο για κάποιους θυμηδία.