"Firemagination" από τον Κωνσταντίνο Ντεκουμέ

Βραδιά Ποτού (Μέρος Δ')

Μια φορά και έναν καιρό ζούσε ένας ιερέας.. Ένας ιερέας που ήταν γνωστός για την δουλειά του σε διάφορα παιδικά θέατρα  του δήμου αλλά υπήρχε η πεποίθηση οτι είχε βιάσει αρκετά απο τα παιδιά.. Οπότε είχε απολυθεί απο τα θέατρα  αυτά και τις παραστάσεις  αλλά οι περισσότεροι απο τους υπαλλήλους δεν πίστευαν ότι ένας τόσο καλός ιερέας θα έκανε κακό σε παιδιά... Η αλήθεια είναι οτι το έκανε και πολλές φορές μάλιστα χρησιμοποιούσε και άλλους δασκάλους ή αστυνομικούς για να καλύπτει τις βρωμοδουλειές του δίνοντας τους ως αντάλλαγμα παιδιά για να βιάζουν...

Ήταν λοιπόν Μεγάλο Σάββατο ,βράδυ, ξημέρωνε Κυριακή του Πάσχα.Πολλά εκ των παιδιών που τον είχαν κάποτε σαν δάσκαλο είχαν πάει μαζί με την δασκάλα τους για να του παρουσιάσουν την νέα τους παράσταση, μια θεατρική μεταφορά της προδοσίας του Ιούδα και των Παθών του Χριστού. Ένα παιδί το οποίο έκανε τον Χριστό καθόταν τώρα και περίμενε καθώς ένα παιδί το οποίο έκανε τον Καϊάφα ερχόταν κοντά του και τον ρώταγε « Εσύ είσαι ο Μεσσίας, ο Υιός του Θεού ;» και το παιδί απαντούσε « Εσύ το είπες...» Η παράσταση θα συνεχιζόταν αλλά ο ιερέας τους σταμάτησε λέγοντας « Για όνομα του Θεού σταματήστε το !! Έχω ακούσει γάτες που ουρλιάζουν καλύτερα απο οτι παίζουν οι μισοί σου ηθοποιοί !!!» απευθυνόμενος στην δασκάλα των παιδιών. « Μα πάτερ μου, αυτός δεν είναι τρόπος να μιλάτε σε παιδιά, ειδικά εφόσον τα μισά απο αυτά ήταν πρώην μαθητές σας !!!» ξεκίνησε να λέει η δασκάλα μα τελικά ο ιερέας ανταποκρίθηκε « Τότε θα έπρεπε να ξέρουν να παίζουν καλύτερα τον ρόλο των αγίων προσώπων της Ορθοδοξίας μας απο αυτόν τον τρόπο... Καλό Πάσχα... Και τώρα φύγετε... Πρέπει να προσευχηθώ...»είπε και κρατώντας ένα κομποσχοίνι μπήκε στο σπίτι του για να προσευχηθεί.

« Το ορκίζομαι..» έλεγε η δασκάλα των παιδιών. « Το θράσος κάποιων ανθρώπων !! Είτε πιστεύεις είτε όχι , είτε είσαι απλός άνθρωπος είτε όχι το μήνυμα του Χριστού για το Πάσχα θα έπρεπε να ήταν μεταδοτικό...» συνέχιζε καθώς απομακρυνόταν με τα παιδιά. Ο ιερέας κοίταξε μόνο για μια στιγμή έξω προς τα παιδιά και είδε κάτι που του πάγωσε το αίμα. Μια μικρή φιγούρα, έξω στον δρόμο, να τον κοιτάζει απο το παράθυρο ενώ κοιτούσε τα μικρά παιδάκια και χαμογελούσε οσμιζόμενος τα σώματα τους, σκεφτόμενος την σάρκα τους κάτω απο το σώμα του.

Η φιγούρα ήταν θηλυκή και φόραγε ένα μικρό,λευκό φόρεμα μα ανάμεσα στα πόδια της υπήρχε μια τεράστια κόκκινη κηλίδα, μια κηλίδα αίματος που όλο και μεγάλωνε. Στο πρόσωπο της φόραγε μια μάσκα σαν το  λυπημένο πρόσωπο του Ιησού Χριστού και στο κεφάλι της φόραγε ένα στεφάνι σαν αγκάθινο. Στα χέρια και στα πόδια της είχε σημάδια σαν απο καρφιά. Βλέποντας την ο ιερέας φώναξε « Η μητέρα σου θα σε ψάχνει να δει που στο διάολο είσαι.. Πήγαινε λοιπόν προτού φωνάξω την αστυνομία..» Μπήκε μέσα αφήνοντας την φιγούρα να φύγει απο το μυαλό του και άρχισε να ψάχνει την γάτα του. « Αμέλια.. Αμέλια.. Το ορκίζομαι άμα έφυγε την στιγμή που τα παιδιά αυτά ούρλιαζαν...» άρχισε να λέει και την προσοχή του τράβηξαν δύο φωνές που ακούγονταν απο έξω σαν κάποιος να έπαιζε την συνέχεια του θεάτρου.. « Σταύρωσον, σταύρωσον αυτόν !!! Σταύρωσον, σταύρωσον αυτόν !!!!»

Άνοιξε την πόρτα του θυμωμένος . « Και άλλοι ;;; Είπα ότι δεν θέλω να ακούσω άλλο !!!» Δεν είδε κανέναν και σκέφτηκε οτι μάλλον ήταν η ιδέα του . Επέστρεψε πάλι πίσω και έψαξε ξανά για την γάτα του. « Η γατούλα δεν θέλει δείπνο ;;; Όπως θέλεις ψωρόγατο !! Σκοτίστηκα...» Πολλοί απο αυτούς που μιλάνε στο όνομα του  είναι αυτοί που τον σταύρωσαν, να το θυμάστε αυτό.. Οι φωνές συνεχίστηκαν και αυτήν την φορά έλεγαν « Το αίμα του πάνω στα κεφάλια μας και στα κεφάλια των παιδιών μας !!!» Ο ιερέας κοίταξε θυμωμένος προς την πόρτα και φώναξε « Εντάξει !!! Αρκετά ανέχτηκα τις μαλακίες σας το Χάλλογουιν !!!!! Εσείς τα παιδιά είστε...» Το βλέμμα του έπεσε πάνω σε μια εικόνα... Μια παλιά του μαθήτρια και αυτός , μετά απο μια παράσταση της , εκείνη ήταν κοντά του.. Την είχε αγγίξει .. « Πώς βρέθηκε αυτό εκεί ;;» Αναμνήσεις άρχισαν να έρχονται στο μυαλό του. Τα ουρλιαχτά και τα δάκρυα της, ο τρόπος που την άγγιζε, οι προσευχές της ενώ κρατούσε τον σταυρό..

« Όχι δεν μπορεί..  Μάλλον φταίνε τα φάρμακα.. Ο γιατρός είπε οτι θα υπήρχαν μερικές παρενέργειες με τα καινούργια φάρμακα.. Παρενέργειες, απλές παρενέργειες.. Ηλίθια γάτα !!!!» φώναξε και καταλάθος έριξε κάτω ένα μπαούλο απο το κέντρο του σαλονιού. « Η πιο ηλίθια απόφαση που πήρα ποτέ μου...» είπε και το βλέμμα του έπεσε πάνω στις φωτογραφίες που έπεσαν έξω απο το μπαούλο. Όλες φωτογραφίες του με τα παιδιά  που είχε πληγώσει... Σε όλες τις φωτογραφίες αυτές το πρόσωπο του ήταν βαμμένο κόκκινο και οι αναμνήσεις του έμπαιναν μέσα του με ταχύτητα... Του τρυπούσαν την καρδιά όπως η τρίαινα του Εωσφόρου τρυπά τους αμαρτωλούς. Έπιασε το κεφάλι του και όλα τα φώτα έσβησαν απευθείας, η ασφάλεια είχε πέσει. « Τι στον διάολο ;» φώναξε και οι φωνές σαν να συνεχιζόταν η παράσταση άρχισε ξανά « Ιλί, Ιλί, λιμά σαβαχθανί ;» ( « Θεέ μου, Θεέ μου, γιατί με εγκατέλειψες ;») Οι φωνές του Χριστού επάνω στον σταυρό . « Δεν είναι δυνατόν.. Τα φάρμακα είναι, πρέπει να είναι τα χάπια !!» συνέχισε και έπεσε ενώ η φωνή πλέον έλεγε « Πάτερ, άφες αυτοίς , ου γαρ οίδασι τι ποιούσι !!» (« Πατέρα συγχώρησε τους γιατί δεν ξέρουν τι κάνουν !!»)

Έπεσε ουρλιάζοντας και μέσα σε μια κόκκινη λάμψη άρχισαν να ακούγονται οι στίχοι «Ο Θεός να σας ευλογεί καλοί μου Κύριοι, τίποτα να μην σας κάνει να λυπηθείτε..» ( « God bless ye marry gentlemen, Let nothing you dismay !!») Την προσοχή του τράβηξε ένα άρθρο το οποίο μυστηριωδώς είχε καρφωθεί στον τοίχο το οποίο έγραφε για παιδιά που είχε αγγίξει. Δύο απο αυτά είχαν αυτοκτονήσει μα το έκαναν με τέτοιον τρόπο ώστε να μην τα βρουν πρώτα απο φόβο προς αυτόν και το ποιμνίο του που τα θεωρούσε πόρνες και δαιμόνια. Έπεσε προς τα πίσω και είδε οτι η γάτα του τον κοίταζε απο μακριά. Στην οροφή είδε ζωγραφιές ... Ζωγραφιές που έδειχναν όλα του τα θύματα, αγοράκια και κοριτσάκια γυμνά , σε διάφορες ηλικίες , δεμένα πάνω σε σταυρούς και καρφωμένα .. Προσπάθησε να τρέξει μακριά και να ξεφύγει αλλά την στιγμή που το προσπαθούσε έφτασε για εκείνον η Θεία Δίκη...

Δύο καρφιά εμφανίστηκαν ξαφνικά πάνω απο τα χέρια του και τον κάρφωσαν στο πάτωμα. Ένα ακόμα εμφανίστηκε και προσγειώθηκε στην σάρκα των ποδιών του. Η φιγούρα απο πριν με την μάσκα εμφανίστηκε με άλλα πέντε τέτοια παιδιά και εφόσον έβγαλε το αγκάνθινο στεφάνι της το έβαλε στο κεφάλι του. Έπειτα με ένα σφυρί του κάρφωσε ακόμα πιο πολύ τα καρφιά στα χέρια και στα πόδια.. « Ιερέα που άγγιζες και λάτρευες τις διαστροφές σου περισσότερο απο την θυσία κοίταξε μας !!! Κοίταξε μας !!!!» Ο ιερέας προσπαθούσε να κοιτάξει αλλού. « ΚΟΙΤΑΞΕ ΜΑΣ !!!» φώναξαν όλα τα παιδιά και έβγαλαν τις μάσκες. Ήταν τα πρόσωπα όλων των παιδιών που κατέστρεψε και έβγαζαν αίμα απο τα μέτωπα, τα χέρια και τα πόδια τους. « Θα σε βοηθήσουμε μην ανησυχείς... Κοίταξε πιο κοντά... Προσευχήσου...» είπαν όλοι μαζί και άρχισαν να του επιτείθονται και να τον πονάνε.. Ένα μόνο κοριτσάκι που είχε απομείνει λίγο μακριά απο το γκρουπ των μαθητών είδε τα φαντάσματα των παιδιών να σφάζουν τον ιερέα και τον χρυσό σταυρό του να βάφεται κόκκινος. « Ποτέ ξανά...» είπε ευτυχισμένη και επέστρεψε στην δασκάλα της λέγοντας ψέμματα οτι δεν είδε πουθενά τον ιερέα αυτόν.. Οπότε η κυρία της μπορούσε να τους πει τον λόγο που είχε ετοιμάσει για το Πάσχα ενώ επέστρεφαν στο σπίτι τους... Όλα ήταν ανάδοχα παιδιά.

Μόλις τελειώνει την κοιτάμε όλες με γουρλωμένα μάτια. « Τι ;; Ε , μην με κοιτάτε έτσι... Αυτό τουλάχιστον είχε χαρούμενο τέλος... Για κάποιους.. Τι να κάνουμε ;; Αυτός είναι ο κόσμος στον οποίο ζούμε.. Είναι σκληρό να ξέρεις οτι όλοι ότι και να κάνουν γιορτάζουν μια τόσο ιερή γιορτή όπως το Πάσχα.. Δολοφόνοι, κλέφτες, βιαστές και απαγωγείς.. Το μήνυμα ήταν για όλους έτσι ;;» ρωτά η Ίζαμπελ και την κοιτάμε όλες μαζί... « Μμμ, έχεις ένα δίκιο.... Αν και ήταν σκληρή ιστορία ήταν όντως ιστορία εκδίκησης και του άξιζε ότι έπαθε..» αρχίζω να λέω εγώ.. « Λοιπόν , μας μένει μια τελευταία ιστορία.. Ναόμι, είσαι έτοιμη ;;» λέω εγώ στην Ναόμι και εκείνη σηκώνεται όρθια βγάζοντας τα τακούνια της, πόνεσαν τα πόδια της.. « Μμμμ, νομίζω έχω την καλύτερη... Έχετε ακούσει για τον Τζακ Ο’ Λάντερν ;;»