"Firemagination" από τον Κωνσταντίνο Ντεκουμέ

Βραδιά Ποτού (Μέρος Β')

Τα μεσάνυχτα της 4^ης  Μαρτίου  τα παιδιά αυτά εμφανίστηκαν για μια τρίτη και τελευταία νύχτα στο σπίτι της κυρίας Ολίβιας. Ήταν δύο , είχαν εμφανιστεί τα μεσάνυχτα της 2^ης  Μαρτίου , τα μεσάνυχτα της 3^ης και τελικά οδηγηθήκαμε στην 4^η Μαρτίου.Της χτύπησαν την πόρτα και ζήτησαν άσυλο, το κρύο έξω απο το σπίτι ήταν τσουχτερό και τα παιδιά κρύωναν. Ζητούσαν βοήθεια απο την γυναίκα. Η κοπέλα προσπάθησε να τα διώξει λέγοντας ότι ήξερε ποια είναι τα παιδιά και το τι έκαναν.

Ξέρετε τι λένε για τα παιδιά με τα μαύρα μάτια έτσι ;;; Οτι είναι σπόροι Δαιμόνων, τέρατα που απλά χρησιμοποιούν τα σώματα μικρών παιδιών , ηλικίας 6 έως 16 χρονών, για να καταφέρνουν να εισβάλλουν στα σπίτια διαφόρων ανθρώπων και να τους σκοτώνουν... Αλλά υπάρχει ένα θέμα, πρέπει να τους αφήσεις με την θέληση σου να μπουν μέσα. Άμα ήταν μόνο παιδιά θα τους άφηνες αλλά τα μαύρα μάτια τους τρομοκρατούν πολλούς ανθρώπους υπερβολικά πολλές φορές...

Ο άντρας της Ολίβιας βλέποντας πόσο είχε αναστατωθεί η γυναίκα του πήγε κοντά της. Την ακούμπησε απαλά στον ώμο προσπαθώντας να μην την τρομάξει... « Ολίβια ;» την ρώτησε και η κοπέλα χωρίς να το θέλει άφησε μια μικρή στριγκιά ... « Συγγνώμη...» τον κοίταξε εκείνη... « Μην ανησυχείς...» την κοίταξε εκείνος και ακολούθησε το βλέμμα της που είχε καρφωθεί έξω απο την πόρτα... Τα παιδιά με τα μαύρα μάτια έμοιαζαν με κανονικά παιδιά 8 χρονών,φόραγαν μπλούζες μακρυμάνικες με κουκούλα άσπρες με ρίγες, μπλε τζην παντελόνια και το αγόρι φόραγε αθλητικά. Το κορίτσι φόραγε παπούτσια μπαλαρίνας. « Πάλι αυτά τα παιδιά είναι εδώ ;;; Καταντάει θεότρελο αυτό πια !!! Τι σκοπεύουν ;;; Να μας οδηγήσουν στην παράνοια ;;;» ρώτησε ο άντρας μα βλέποντας πόσο τρομαγμένη έμοιαζε η σύζυγος του την αγκάλιασε και την φίλησε...

« Άκουσε με.. Μην φοβάσαι..Όλα θα πάνε καλά.. Μην τους αφήσεις να σε τρελάνουν... Πάρε απλά άλλη μια φορά τηλέφωνο την αστυνομία και έλα στο κρεβάτι μας, να κοιμηθείς λίγο να χαλαρώσεις..Απλά προσπαθούν να παίξουν τρελαίνοντας μας... Δεν υπάρχει κανένας λόγος ανησυχίας !» την διαβεβαίωσε με αγάπη και εφόσον την φίλησε μια ακόμα φορά πήγε να κοιμηθεί... Εκείνη τον διαβεβαίωσε οτι θα ξάπλωνε μαζί του σύντομα και για λίγο μπόρεσε να ησυχάσει... Όμως τα παιδιά χτύπαγαν την πόρτα πιο έντονα, πιο γρήγορα, πιο μανιασμένα. « Σας παρακαλούμε κυρία... Ανοίξτε μας !!!!» προσπάθησαν να μιλήσουν μα η Ολίβια δεν τους άφηνε.

« Δεν θα μπείτε μέσα στο σπίτι μου Δαίμονες !!! Δεν θα πληγώσετε την οικογένεια μου !!!» φώναξε εκείνη κλειδώνοντας ξανά την πόρτα και βάζοντας τον σύρτη. « Μα κυρία, δεν θα σας πληγώναμε ποτέ !!!» μίλησε η κοριτσίστικη φωνή όμως η Ολίβια δεν θα άνοιγε την πόρτα , όποιο και αν ήταν το τίμημα. Τα παιδιά συνέχισαν να χτυπάνε την πόρτα και να ζητάνε συνεχόμενα να μπουν αλλά η κοπέλα δεν τους άκουγε... Είχε κάτσει στην μέση της κουζίνας κρατώντας με τα χέρια της μια καρέκλα της κουζίνας.. Προσπάθησε να κλείσει τα αυτιά της ώστε να μην ακούει τους χτύπους της πόρτας και τα μάτια της και για μια στιγμή το έκανε... Μόλις άνοιξε ξανά τα μάτια της ο ήλιος είχε βγει και ξεπρόβαλλε μέσα σπο το μοναδικό ανοιχτό παντζούρι. Προχώρησε προς την πόρτα και μαζεύοντας όλο της το θάρρος έριξε μια ματιά έξω... Τα παιδιά είχα εξαφανιστεί και όλα φαίνονταν πάλι φυσιολογικά..... Προχώρησε προς την κρεβατοκάμαρα που μοιραζόταν με τον σύζυγο της. « Ε μωρό μου... Ξέρεις σκεφτόμουν... Δεν θα είχε πλάκα να πηγαίναμε κάπου τα δυο μας για διακοπές ;;; Ξέρεις να ξεσκάσουμε λίγο... Όπως τον παλιό , καλό καιρό... Λοιπόν , τι λες ;;» ρώτησε με την πιο αγνή κοριτσίστικη φωνή της που ήξερε οτι τον καύλωνε.

Μπαίνοντας στην κρεβατοκάμαρα είδε οτι το φως ήταν σβηστό... Φως δεν έμπαινε κανένα εξαιτίας των κλειστών παντζουριών οπότε η Ολίβια αναγκάστηκε να ανάψει το φως... Και αυτό που είδε την έκανε να ουρλιάξει και να προσευχηθεί στον Θεό για την λύτρωση... Τα λευκά σεντόνια τους και το άσπρο πάπλωμα είχαν μετατραπεί σε κόκκινα ενώ το μόνο που απέμενε απο τον σύζυγο της ήταν τα δύο κομμένα νεαρά και στιβαρά αλλά ματωμένα πλέον χέρια του. Το τελευταίο πράγμα που άκουσε κανείς απο την Ολίβια ήταν το ουρλιαχτό της προτού αφήσει την τελευταία της πνοή.

Αρκετές μέρες αργότερα, την 3^η Απριλίου , Μεγάλη Τρίτη , τα παιδιά εθεάηκαν απο ένα ακόμα πρόσωπο.. Και η ζωή αυτού του ατόμου άλλαξε για πάντα εφόσον τα γνώρισε...Την έλεγαν Κάσι Ρόντνι και δούλευε ως μηχανικός.Αυτό το βράδυ που επέστρεφε απο την δουλειά της είδε δυο ασθενοφόρα να σταματάνε μπροστά απο ένα σπίτι και δύο περιπολικά.. Είδε τους άντρες στα ασθενοφόρα να βγάζουν μέσα απο το σπίτι κάποια άτομα μέσα σε σακούλες και να λένε μεταξύ τους οτι θα τους πήγαιναν στο νεκροτομείο... Η Κάσι έτρεξε με όλη της την δύναμη και την καρδιά της να σφυροκοπά μέσα στο στήθος της. Μια κοπέλα με μακριά μαύρα μαλλιά, λευκό όμορφο δέρμα και γλυκό πρόσωπο, μαύρο κραγιόν και μαύρα νύχια καθόταν μπροστά απο το σπίτι με ένα λυπημένο βλέμμα και κοιτούσε τα πτώματα. Φορούσε πολλά βραχιόλια στα χέρια, είχε ένα τατουάζ στο ένα της μάτι και φόραγε μαύρα ρούχα. Μια μαύρη διχτυωτή μπλούζα, ένα μακρύ μαύρο τζην παντελόνι με μια δερμάτινη μαύρη ζώνη και μαύρα μποτάκια με τακούνι. Στον λαιμό της υπήρχε το κολιέ ενός σκελετού με φτερά Αγγέλου.

Η Κάσι είχε μαύρα μαλλιά, μαύρο δέρμα , ωραίο σωματότυπο, φόραγε ένα κοντομάνικο μπλουζάκι κάτω απο ένα κόκκινο πουκάμισο, μια καφέ ζώνη και ένα μπλε τζην μακρύ παντελόνι, ενώ φόραγε μαύρα μποτάκια. Έτρεξε προς την κοπέλα και την ρώτησε σύντομα « Ω Θεέ μου !!! Είναι αυτό το νούμερο 32 της οδού Φλάουερ ;» Η κοπέλα την κοίταξε και με καλοσύνη απάντησε « Όχι, κάνετε λάθος... Αυτό είναι το νούμερο 34... Φτωχά άτομα, δολοφονήθηκαν όλα...» Η Κάσι τρομαγμένη την κοίταξε και συνέχισε « Είδα το ασθενοφόρο και τρομοκρατήθηκα.. Ο πατέρας μου είναι άρρωστος και φοβήθηκα πως έπαθε κάτι... Τι έγινε εδώ ;; Ξέρετε λίγα περισσότερα ;;» Η κοπέλα ξεφύσηξε και κοίταξε άλλη μια φορά τα πτώματα. « Δεν θα το συνηθίσω ποτέ..» μονολόγησε απο μέσα της και έπειτα είπε με δυνατή φωνή, ώστε να την ακούσει η Κάσι « Δεν ξέρω ακριβώς μα μπορώ να υποθέσω.. Είδα την γυναίκα που έμενε εδώ δύο μήνες πριν .... Παλιά γνωστή ξέρεις, είχα έρθει να της συμπαρασταθώ για τον θάνατο της μητέρας της.. Τελικά όμως, κάτι έγινε και πρώτα δολοφονήθηκε ο σύζυγος της ενώ σύντομα τον ακολούθησε και εκείνη. Τραγικό...» Η Κάσι της έριξε ένα ερωτηματικό βλέμμα μην πιστεύοντας την.

« Σε μια τελευταία προσπάθεια της να βρεθεί σε επαφή με τον έξω κόσμο άφησε ένα βίντεο, 2 μέρες προτού δολοφονηθούν το βρήκαν οι αστυνομικοί. Είπε πως αν πάθαιναν κάτι έφταιγαν Δαίμονες. Δαίμονες με την μορφή παιδιών που ήρθαν στο σπίτι της και χτυπώντας την πόρτα ζητούσαν να μπουν μέσα. Κρίμα... Δεν μπορώ ούτε να φαντάζομαι την κατάσταση της οικογένειας της για να οδηγηθούν σε μια τόσο βάναυση κατάσταση και οι δύο... Φτωχό πλάσμα..» μονολόγησε η γυναίκα και η Κάσι συμφώνησε. Έριξε μια τελευταία ματιά στο σπίτι και οδήγησε το φορτηγάκι της ως το σπίτι της. Μπήκε μέσα κουρασμένη και είπε με τον πιο χαρούμενο τρόπο που μπορούσε « Καλησπέρα μπαμπά !! Η πόρτα ήταν ανοιχτή... Χτύπησα πολλές φορές αλλά δεν μου άνοιξες οπότε υπέθεσα πως κοιμόσουν...» άρχισε να ψάχνει τον πατέρα της και τον βρήκε να κάθεται ακίνητος και με κλειστά τα μάτια σε μια καρέκλα. Πήγε κοντά του ανήσυχη και τον φώναζε...

Εκείνος άνοιξε τα μάτια του. « Τζάνις ;» ρώτησε με περιέργεια και η Κάσι απάντησε « Όχι μπαμπά.. Είμαι η Κάσι, η κόρη σου.. Θυμάσαι ;;; Η μαμά δεν είναι πια εδώ.. Το θυμάσαι αυτό έτσι ;;; Θυμάσαι τι μέρα είναι σήμερα έτσι ;; Μιλήσαμε στο τηλέφωνο το πρωί και..» Ο πατέρας της την κοίταξε και γκρίνιαξε « Φυσικά και θυμάμαι... Μην μου μιλάς σαν να είμαι ένα παιδί !! Έλα τώρα, άσε με να σε βοηθήσω... Να σε δω... Αδυνάτισες !!! Εμ βέβαια , τι να σου κάνουν μόνο fish n’ chips που τρως στην δουλειά σου ;;; Ναι, είναι το εθνικό μας πιάτο αλλά όχι !! Πρέπει να σε παχύνουμε λίγο !!!» ομολόγησε χαρούμενα ο πατέρας της και έκλεισε την πόρτα πίσω της. Μαγείρεψαν και εφόσον έβαλαν να φάνε ο πατέρας της δεν έχασε την ευκαιρία να παραπονεθεί ότι έπρεπε να τον αφήσει να μαγειρέψει εκείνος. « Δεν θα συμφωνούσα άμα ήξερα οτι μου συμπεριφερόσουν σαν παιδί ποτέ με αυτό !!!!»

Εκείνη δικαιολογήθηκε οτι δεν ίσχυε αυτό και παρακάλεσε να μην το λέει πλέον αυτό. Του υπενθύμισε ότι μετά την φωτιά που πήρε την ζωή της μητέρας της δεν ήθελε να μαγειρέψει ποτέ ξανά εκείνος και αυτές ήταν δικές του λέξεις. Όχι δικές της.. « Ήθελα να βεβαιωθώ οτι όλα πάνε καλά, ότι είσαι εντάξει..Μου έλειψες μπαμπά...» του ανταποκρίθηκε εκείνη και αυτός για να ελαφρύνει το κλίμα της πρότεινε να δουν μια ταινία όπως έκαναν όταν εκείνη ήταν ακόμα παιδί. Εφόσον η Κάσι διάλεξε την αγαπημένη κωμωδία της μητέρας της, που την έβλεπαν κάθε Κυριακή οικογενειακώς, εκείνη και ο πατέρας της έκατσαν μαζί μπροστά απο την τηλεόραση.. Ένα χτύπημα στην πόρτα χάλασε προσωρινά την ησυχία τους...

« Αναθεματισμένοι Μάρτυρες του Ιεχωβά, κάθε γαμημένη μέρα !!!» γκρίνιαξε ο πατέρας της και η Κάσι αποφάσισε να πάει και να δει ποιος χτυπούσε την πόρτα στις 11 το βράδυ. Δεν θα μπορούσαν να ήταν Μάρτυρες του Ιεχωβά δεν ήταν φυσιολογικό.. Μόλις άνοιξε την πόρτα και άκουσε το κουδούνι είδε δυο παιδιά με μαύρα μάτια, μαύρα δίχως ασπράδι ... Το ένα ήταν ένα αγοράκι και το άλλο ένα κοριτσάκι γύρω στα 8 χρόνια. « Γεια σας... Μπορούμε να μπούμε μέσα κυρία ;;; Κάνει κρύο εδώ έξω..» είπαν τα παιδιά και η Κάσι τα κοίταζε τρομαγμένη. « Μια πόρτα άνοιξε κυρία.Δεν θα ανοίξετε και την δική σας ;;» ρώτησε το κοριτσάκι και η Κάσι βρίσκοντας πάλι την φωνή της είπε « Δεν είναι αστείο να παίζετε τέτοιες φάρσες στους ανθρώπους !! Το βρίσκετε αστείο δηλαδή αυτό ;Καλύτερα να πάτε σπίτι σας !!!» ο αγοράκι κοίταξε την Κάσι με τα μαύρα μάτια του που της πάγωναν το αίμα και είπε « Κυρία, θέλουμε να μπούμε μέσα πριν το κρύο γίνει ακόμα πιο τσουχτερό..» Το κοριτσάκι σε μια ανέλπιδα προσπάθεια ρώτησε « Είναι σκοτεινά.. Δεν μπορούμε να μπούμε μέσα ;;» Η Κάσι έκλεισε δυνατά την πόρτα στα δύο παιδιά.

Στην ερώτηση του πατέρα της για το ποιος χτυπούσε την πόρτα αυτήν την ώρα η απάντηση της ήταν αυτή που περίμενε να ακούσει. « Μάρτυρες του Ιεχωβά.» όπου ο πατέρας της τους αναθεμάτισε για ακόμα μια φορά. Τα παιδιά παρέμειναν απο έξω μα το μυαλό της Κάσι γέμισε σκορπιούς απο τον φόβο. Την επόμενη ημέρα, Μεγάλη Τετάρτη , 4 Απριλίου, η Κάσι αποφάσισε να κάνει έρευνα για τα παιδιά με τα μαύρα μάτια ενώ ο πατέρας της την ρωτούσε αν θα ήθελε να δουν ακόμα μια ταινία το βράδυ πλένοντας τα πιάτα. Υπήρχε μια ταινία που η Κάσι λάτρευε όταν ήταν μικρό κορίτσι και την είχε κάνει πρότυπο ζωής αλλά ο πατέρας της δεν θυμόταν τον τίτλο. Η κοπέλα εν’τω μεταξύ είχε βρει το βίντεο και το ρεπορτάζ γύρω απο την Ολίβια, την τελευταία κοπέλα που είχαν επισκεφτεί τα παιδιά προτού δολοφονηθεί μαζί με τον σύζυγο της.

« Καλούσα την αστυνομία κάθε βράδυ για 3 νύχτες συνεχόμενα ! Όμως δεν έκαναν τίποτα , διότι όταν τελικά ήρθαν εδώ πέρα τα παιδιά είχαν εξαφανιστεί !! Οι αστυνομικοί αυτήν την στιγμή είναι στον δρόμο αλλά... Φοβάμαι για την ζωή μου ! Έχω κλειδώσει την πόρτα και ξέρω πως μόλις έρθουν θα είναι ήδη αργά επειδή θα  με έχουν ήδη σκοτώσει ! Όπως ακριβώς έκαναν και με τον σύζυγο μου !!!! Ο Θεός ας δώσει έλεος στην ψυχή μου !!!» είπε η κοπέλα προτού σβήσει την κάμερα. Ο παρουσιαστής των ειδήσεων πρόσθεσε ακριβώς μόλις το βίντεο γύρισε σε εκείνον « Η κυρία Χωκχάντ, ετών 36 ,περιγράφει αυτά τα « Δαιμονικά παιδιά» ως ένα αγοράκι και ένα κοριτσάκι 8 χρονών με μαύρα μάτια και λευκές μπλούζες με κουκούλα. Το αστυνομικό τμήμα απάντησε θετικά στο ερώτημα αν όντως πήγαν και τις τρεις νύχτες στο σπίτι της κυρίας Χωκχάντ αλλά όταν έφτασαν δεν υπήρχαν άτομα που να είχαν εισβάλλει στην ιδιοκτησία της. Αν και δεν έχουν προχωρήσει στην ονομασία υπόπτων ακόμα για την δολοφονία αυτής και του συζύγου της ο ντεντέκτιβ Χέλμπιγκ θα δώσει μια σημαντική συνέντευξη απόψε...

Στα ίδια νέα , ακόμα προσπαθούν οι επιστήμονες αλλά και η αστυνομία τι ευθύνεται για την δολοφονία και την απώλεια πτωμάτων των μελών της εταιρείας γεωτρήσεων « Observion.» Οι νεκροί , σύμφωνα με τις πρώτες μελέτες αγγίζουν τους 40..» άκουγε με προσοχή η Κάσι ώσπου ένα χτύπημα στην πόρτα της τράβηξε την προσοχή και της πάγωσε το αίμα. Ο πατέρας της κινήθηκε με αργό ρυθμό προς την πόρτα και υπομονετικά έβαλε το χέρι του στο χερούλι της πόρτας. Η Κάσι προσπάθησε να του φωνάξει να μην ανοίξει την πόρτα αλλά ήταν πια αργά.. Ο πατέρας της είχε ήδη ανοίξει την πόρτα για να την κλείσει όμως σε μια στιγμή κρατώντας στο χέρι του τις βιταμίνες του.Το βράδυ της ίδιας ημέρας πατέρας και κόρη έκατσαν να δούνε το « The Breakfast Club.»

( Μόλις το ακούμε αυτό όλες βγάζουμε ένα επιφώνημα μιας που είναι μια απο τις αγαπημένες ταινίες όλων μας. Η Σάλι γελάει και σχολιάζει με τον γνωστό της τόνο « Σας έφτιαξα κουφάλες ε ;; Λοιπόν, συνεχίζω την ιστορία.)

« Είσαι σίγουρη οτι αυτήν είναι η ταινία ;» ρώτησε ο πατέρας της απλά και μόνο για να του απαντήσει θετικά η Κάσι προσθέτοντας « Ήταν η αγαπημένη μου ταινία όταν ήμουν μικρή. « Οι βίδες πέφτουν όλη την ώρα. Ο κόσμος είναι ένα ημιτελές μέρος.» Θυμάμαι μια εποχή ήταν το μότο μου αυτό !!» Ο πατέρας της έπιασε με πόνο το κεφάλι του. « Δεν θυμάμαι ! Δεν θυμάμαι τίποτα γαμώτο !!!» φώναξε εκείνος θυμωμένος απο τον πόνο στο κεφάλι του μα η Κάσι τον έπιασε με αγάπη. « Ηρέμησε μπαμπά, ηρέμησε ! Είναι μόνο μια ταινία !!» Ο πατέρας της την κοίταξε με σχεδόν δακρυσμένα μάτια « Νιώθω να εξαφανίζομαι Κάσι..» Η πόρτα άρχισε να χτυπά ξανά.. Ήταν τα παιδιά. Ο πατέρας της κοίταξε ερωτηματικά την πόρτα « Ποιος να είναι ;;» Η κοπέλα έπιασε τον άντρα μπροστά της. « Μην απαντήσεις μπαμπά !» Όταν ο άντρας φυσιολογικά την ρώτησε τι εννοούσε η κοπέλα ανταποκρίθηκε κοιτώντας τον σοβαρά « Άκου με... Με εμπιστεύεσαι ; Μην ανοίξεις την πόρτα αν ακούσεις κάποιον να χτυπά.. Τηλεφώνησε μου.... Μου το υπόσχεσαι ;;» τον ρώτησε και ο άντρας εμπιστευόμενος την κόρη του απάντησε θετικά.

Ενώ η πόρτα χτύπαγε ο πατέρας και η Κάσι κάθισαν στον καναπέ και συνέχισαν να βλέπουν την ταινία προσπαθώντας να μην δίνουν σημασία στον ήχο της πόρτας. Μόλις η ταινία τελείωσε και ο πατέρας της έπεσε να κοιμηθεί η Κάσι άρχισε να κάνει έρευνα στο διαδίκτυο για το πως μπορεί να κρατήσει μακριά απο το σπίτι της και να εξορίσει αυτούς τους Επισκέπτες απο την Κόλαση. « Καμιά απο τις μεθόδους που περιγράφονται δεν είναι εντελώς σίγουρη οτι θα διώξει μακριά μια δαιμονική παρουσία για πάντα.Λίγα είναι γνωστά για τους δαίμονες και η επιστημονική φαντασία με την φαντασία γενικότερα έχνουν σπείρει λάθος πληροφορίες.» διάβασε στην ιστοσελίδα που μπήκε για να συλλέξει πληροφορίες προκειμένου να προστατευτεί. « Αυτήν η λίστα με πληροφορίες φτιάχτηκε απο αληθινούς κυνηγούς Δαιμόνων, Ιερείς και δημιουργούς όπλων για να σας βοηθήσουν να αντιμετωπίσετε μια δαιμονική απειλή.

Φροντίστε να έχετε θρησκευτικούς συμβολισμούς στο σπίτι σας όπως μερικές άγιες εικόνες και σταυρούς στο κάθε δωμάτιο για να μπορέσετε να απωθήσετε τους δαίμονες αν και δεν είναι σίγουρο αν αυτά τα αντικείμενα μπορούν να τους πληγώσουν στην φυσική τους μορφή.» Η Κάσι κρέμασε σταυρούς σε όλα τα δωμάτια του σπιτιού και έβαλε μερικές ακόμα εικόνες της Παναγίας και του Εσταυρωμένου κοντά στο κρεβάτι του πατέρα της. « Το αλάτι μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να εμποδίσετε έναν δαίμονα απο το να εισβάλλει στο σπίτι σας. Απλώστε το προσεκτικά σε πόρτες, παράθυρα και γενικά όποιο μέρος απο το οποίο πιστεύετε ότι μπορεί να εισβάλλει ο δαίμονας. Θα τον καθυστερήσει...» διάβασε η Κάσι και δεν δίστασε όντως να απλώσει αλάτι σε όλες τις πόρτες και σε όλα τα παράθυρα ή ανοίγματα που μπορούσε να βρει. « Ο αγιασμός πιστεύεται ότι μπορεί να βλάψει τις δαιμονικές παρουσίες αλλά το καλύτερο όπλο σας είναι τα κότσια σας..Αν θέλετε να επιβιώσετε αυτήν την νύχτα να μείνετε προσεκτικοί και σε επιφυλακή...» διάβασε τελικά και τοποθέτησε ένα μικρό γυάλινο δοχείο με αγιασμό κοντά στο κρεβάτι της.

Μεγάλη Πέμπτη 5^η Απριλίου. Τρίτη και τελευταία ημέρα.. Χτυπήματα στην πόρτα ξύπνησαν την Κάσι απο τον ύπνο της. Έτρεξε και κατέβηκε πέντε-πέντε τα σκαλιά όπου ο πατέρας της προχωρούσε ήδη προς την εξώπορτα. « Γαμημένοι Μάρτυρες του Ιεχωβά, καμιά ντροπή πια ;;; Θα τους πω τι σκέφτομαι για τις γαμημένες τις ιδέες τους !!!» μονολογούσε ο πατέρας της και η Κάσι του φώναξε « Μπαμπά, θυμάσαι το τι είπαμε ;; Μην το κάνεις , μπαμπά !!!» Προτού ο πατέρας της προλάβει να ανοίξει την πόρτα η Κάσι έκλεισε την πόρτα παγιδεύοντας το χέρι του ενός εκ των δύο παιδιών. Το χέρι του εξαφανίστηκε και ο πατέρας της φώναξε « Κάσι, έχεις τρελαθεί τελείως ;;; Τους είδα να πάρει η οργή τι υπήρχε εκεί έξω, ήταν απλά παιδιά !! Παραλίγο να κόψεις το χέρι αυτού του παιδιού !!!!» Η Κάσι καταλαβαίνοντας τις φωνές του πατέρα της αναταποκρίθηκε λέγοντας του « Αυτά δεν ήταν παιδιά μπαμπά.. Σου είπα και χτες αν ακούσεις κάποιον να χτυπά μην ανοίξεις την πόρτα, δεν με άκουσες ;;; Έγιναν πολλές ληστείες τις τελευταίες ημέρες στην περιοχή !!!!» Όταν ο πατέρας της απάντησε ότι δεν το θυμόταν αυτό η Κάσι χαμογέλασε πονεμένα.

Άπλωσε το αλάτι σε όλη την πόρτα και στα παράθυρα και είπε τον μπαμπά της να βάλει να δουν μια ταινία. Το βλέμμα της έπεσε στα παιδιά με τα μαύρα μάτια έξω απο την πόρτα τα οποία τώρα σαν δαίμονες έλεγαν « Είναι η τρίτη νύχτα κυρία !! Είναι η ώρα σας !!!» Η Κάσι πήγε κοντά στον πατέρα της. « Θα μείνω μαζί σου απόψε μπαμπά... Μόνο σε παρακαλώ μην πας κοντά στην πόρτα απόψε, εντάξει ;;» Ο πατέρας της ρώτησε με ανησυχία « Και αν είναι η ..» Έκοψε σύντομα την πρόταση του αν και η Κάσι κατάλαβε οτι εννοούσε την μητέρα της. Ενώ κάθονταν λοιπόν και έβλεπαν την ταινία όλα τα φώτα έσβησαν και φοβισμένοι σηκώθηκαν και οι δύο πάνω.. « Υπάρχει ένας φακός στο γκαράζ.. Μπορώ να πάω και να..» άρχισε να λέει ο πατέρας της μα πριν προλάβει να ολοκληρώσει την πρόταση του η Κάσι τον σταμάτησε. « Όχι, δεν θα βγούμε έξω, το κατάλαβες ;;; Το κινητό μου έχει έναν φακό.. Πάω να το πάρω... Περίμενε με εδώ...» είπε και όντως σηκώθηκε για να πάει να πιάσει το κινητό της.

Ενώ η κοπέλα έψαχνε για το κινητό της και ο πατέρας της προσπαθούσε να παραμείνει ήρεμος τα παιδιά αποφάσισαν να χρησιμοποιήσουν το τελευταίο τους χαρτί. Άλλαξαν την φωνή τους με τέτοιον τρόπο ώστε να μοιάζει με την φωνή της Τζάνις, της μητέρας της Κάσι. « Άφησε με να μπω κύριε... Δεν με θυμάσαι ;;» ρώταγε με πόνο η γυναικεία φωνή και ο άντρας προχώρησε προς την πόρτα επαναλαμβάνοντας το όνομα της συζύγου του. Με μια γρήγορη κίνηση το χέρι του βρέθηκε στην πόρτα και το πόμολο γύρισε ανοίγοντας την πόρτα διάπλατα. Τα παιδιά βρίσκονταν πλέον αιωρούμενα μέσα στο σπίτι. « Ευχαριστούμε κύριε...» ήταν τα λόγια τους . « Είναι σχεδόν η ώρα κύριε...» συνέχισαν ενώ η Κάσι κατέβαινε απο το δωμάτιο της κρατώντας το κινητό της και το δοχείο με τον αγιασμό. « Μπαμπά , όχι !!! Δαίμονες !!!» φώναξε ενώ πετούσε το δοχείο με τον αγιασμό πάνω στα παιδιά.

Ο αγιασμός τα χτύπησε μα δεν τα πλήγωσε και το γυαλί σκορπίστηκε στο πάτωμα. Ο σταυρός που βρισκόταν μέχρι πριν απο λίγο μέσα στο νερό βρέθηκε αναποδογυρισμένος. « Κάσι τι στον διάβολο συμβαίνει ;;» φώναξε ο πατέρας της και η Κάσι τα είχε χαμένα. «Μια πόρτα άνοιξε κυρία..» είπε το αγοράκι και η Κάσι το κοίταξε κλαίγοντας... «Τι θέλετε απο εμάς ;;» Ένα περίεργο πλάσμα , τεράστιο σε μέγεθος το οποίο έμοιαζε με αλογάκι της Παναγίας αλλά που αντί για πόδια είχε ανθρώπινα κόκκαλα και αντί για μάτια είχε ανθρώπινη σάρκα εμφανίστηκε.. Στα δόντια του υπήρχαν ανθρώπινα κρανία και το αίμα ακόμα έσταζε ζεστό εμφανίστηκε πίσω απο την Κάσι έτοιμο να γευτεί την λεία του.Προτού προλάβει να την καρφώσει και να της πάρει την ζωή τα παιδιά άρχισαν να λένε κάτι σαν να έψελναν με μια φωνή ... Μια πράσινη φλόγα εμφανίστηκε και το πλάσμα παγιδεύτηκε μέσα σε αυτήν... Άρχισε σταδιακά να μικραίνει και να παγιδεύεται απο αυτήν, δεν μπορούσε να κουνηθεί, δεν μπορούσε να επιτεθεί, προσπάθησε να χτυπήσει τα παιδιά μα ήταν πιο γρήγορα και ο ψαλμός συνεχιζόταν.

Προσπάθησε να καρφώσει την Κάσι μια τελευταία φορά με τα πόδια του αλλά ο πατέρας της κινήθηκε γρήγορα και την έσωσε σπρώχνοντας την μακριά απο την ρουφήχτρα και απο τα πλάσματα. Το αγόρι που έψελνε δέχτηκε ένα θανάσιμο χτύπημα στο στήθος απο το τέρας και μαύρο αίμα λέκιασε το έδαφος μπροστά του. Αλλά όσο πιο μεγάλος ήταν ο πόνος τόσο περισσότερο προσπαθούσαν τα παιδιά να σταματήσουν το πλάσμα. Και τελικά το κατάφεραν. « Τι ... Πώς στο ;; Εξαφανίστηκε...» είπε η Κάσι προσπαθώντας να ανακτήσει την ανάσα της όταν τελικά το τέρας χάθηκε μέσα στην πράσινη φλόγα. « Ο κάθε κόσμος έχει τους κανόνες του κυρία.. Δεν μπορούμε να μπούμε σε ένα μέρος εκτός και αν μας καλέσουν... Αυτό όμως δεν ισχύει και για άλλα πλάσματα του κόσμου μας..» άρχισε να εξηγεί το αγοράκι. « Τον.. Τον κόσμο σας ;;» ρώτησε η Κάσι πάλι και το κοριτσάκι απάντησε « Υπάρχουν πολλοί κόσμοι κυρία..Ο κάθε ένας συνδέεται με τον άλλον με γέφυρες και ένα τεράστιο ποτάμι που λέγεται Στύγα.. Ακόμα όμως και άμα κάποιος περάσει την Στύγα υπάρχει κάτι σαν πέπλο που παρεμποδίζει πλάσματα άλλων περιοχών να εισβάλλουν σε άλλους κόσμους...

Αυτό το πέπλο όμως διαταράχθηκε και χάλασε , κόπηκε απο τους ανθρώπους αυτού του κόσμου και απο τον φύλακα αυτού του κόσμου... Μια πόρτα άνοιξε κυρία , το κακό πέρασε αυτήν την πόρτα και εμείς το ακολουθήσαμε. Τρέφεται εδώ , μετά έρχεται στον κόσμο μας, πιο άγριο, πιο απειλητικό και πιο βίαιο.» Το αγοράκι πήρε τον λόγο και συνέχισε « Δεν χρειάζεται να το προσκαλέσεις... Θέλει μόνο 3 μέρες και έπειτα χτυπά..» Το κοριτσάκι τελειώνοντας τον λόγο του είπε « Έφυγε όμως τώρα κυρία... Δεν υπάρχει λόγος να ανησυχείτε.. Η πόρτα έκλεισε..» Εξαφανίστηκαν και τα δύο μα η Κάσι προσπάθησε να τα σταματήσει « Όχι !! Περιμένετε , έχω τόσες πολλές ερωτήσεις !!!Τι είστε ;;; Περιμένετε !!!!!» Μα ήταν πια αργά, τα παιδιά είχαν εξαφανιστεί. Ο πατέρας της την αγκάλιασε και ενώ την χάιδευε στα μαλλιά προκειμένου να ηρεμήσει της ψιθύριζε « Είμαστε εντάξει, είμαστε εντάξει Κάσι.. Είμαστε ασφαλείς τώρα.. Και όλα θα πάνε καλά...»

Μόλις τελειώνει η ιστορία της εγώ πίνω λίγο ακόμα απο την τεκίλα που έχει απομείνει και κοιτάζω αλλού... Δεν θα το παραδεχθώ ποτέ αλλά αν η ιστορία αυτήν αληθεύει τότε η φύλακας που ευθύνεται για την εισβολή αυτού του τέρατος και τον φόνο αυτών των ανθρώπων... Ήταν η μητέρα μου... « ΟΚ... Ποιος είναι ο επόμενος ;;» ρωτάω εγώ ενώ σηκώνομαι λίγο μιας που πιάστηκα στα σκαλιά. « Μου αρέσει που αυτήν η ιστορία δείχνει ότι τα πλάσματα που πολλές φορές μας προκαλούν φόβο δεν σημαίνει κιόλας ότι θα μας πληγώσουν...» λέει η Τζούν και προσθέτει ότι είναι η σειρά της να πει μια ιστορία. Γεμίζουμε λοιπόν τα ποτήρια μας με αλκοόλ και καθόμαστε περιμένοντας να την ακούσουμε.