"Firemagination" από τον Κωνσταντίνο Ντεκουμέ

Βραδιά Ποτού (Μέρος Α')

“ Καλημέρες και καλησπέρες αγαπητές και αγαπητοί αναγνώστες των περιπετειών μου. Ελπίζω να σας έλειψα τόσο όσο μου λείψατε και εσείς !!! Αγαπημένα μου παιδιά, επειδή όπως σας πληροφόρησε ο λογοτεχνικός πατέρας μου το πρόγραμμα μας είναι πολύ βαρύ και δεν έχουμε πολύ χρόνο θα πρέπει να περιμένετε λίγο για να μάθετε την συνέχεια και εν τέλει τον επίλογο της περιπέτειας μου στον Όζ καθώς και της περιπέτειας μου εκείνη την εποχή..

Επειδή όμως όπως σας είπα μου λείψατε και δεν το βρίσκω σωστό να σας αφήσω άλλη μια Κυριακή χωρίς τις ιστορίες μου έπεισα τον πατέρα μου να με αφήσει να αφηγηθώ εγώ σήμερα μερικές απο τις ιστορίες που άκουσα αυτά τα 25 χρόνια που ζω στην Γη.. ” Και τώρα, αφεθείτε στα καλά χέρια της γλυκιάς σας της Αλίνας Ντράγκονιντ όπου θα σας κρατήσει συντροφιά με ορισμένες ιστορίες τρόμου και ανατριχίλας !!!

Όλα άρχισαν βέβαια μια ημέρα που ήμουν σπίτι μου και βαριόμουν φριχτά.. Στην σχολή δεν υπήρχε τίποτα ενδιαφέρον να διαβάσω, ο πατέρας μου δεν είχε ακούσει ούτε είχε δει κάποια μεγάλη παραφυσική απειλή στον ορίζοντα, η  αγαπημένη θεία μου Γκόθελ Στόουνχαρτ και ο θείος μου ο Νίντχογκ είχαν δουλειές και έτσι δεν μπορούσα να περάσω απο το σπίτι τους για να κάτσω και να συζητήσω με τις ώρες μαζί τους περί των βιβλίων του Τόλκιν ή του Λάβκραφτ όπως συνήθιζα να κάνω.. Γενικά βαρετά.. Επίσης δεν είχα και δουλειά να πεις πως θα πήγαινα στο μπαρ , θα καθόμουν και θα έφτιαχνα ποτά, θα έπαιρνα την αμοιβή μου και παίζει να γινόμουν λιώμα μιας που εκτός των ποτών που θα έφτιαχνα για τους πελάτες,  θα έπινα και τα σφηνάκια που θα κερνούσα αλλά και θα με κερνούσαν.. Όμως αυτήν την συγκεκριμένη ημέρα δεν είχα τίποτα να κάνω !!! Και το τηλέφωνο  δεν θα χτυπούσε σύντομα οπότε.. Πετάλωνα πασχαλίτσες !

Απο την βαρεμάρα χτυπούσα μύγες και το εννοώ, είχα φτάσει στο σημείο να ανέβω σε μια καρέκλα και να κυνηγάω μια μύγα στο υπνοδωμάτιο  μου προσπαθώντας να την χτυπήσω με την παντόφλα μου.. Είναι απίθανο το πόσες βρισιές και το πόσους Αγίους μπορείς να σκεφτείς,  προκειμένου να τους βρίσεις, όταν δεν μπορείς να πετύχεις την μύγα που θέλεις να ξεκάνεις. Με προκαλούσε η πουτάνα, καθόταν στο φλιτζάνι του καφέ μου όταν την κοίταζα λες και μου ‘λεγε « Χτύπα ρε, χτύπα !! Άντε να σε δω !!!» Οπότε όπως καταλαβαίνετε αυτό σήμαινε Πόλεμος !!!! Την κυνηγούσα εδώ και πόσα λεπτά μέσα στο δωμάτιο  προσπαθώντας να την πετύχω μα εκείνη την στιγμή που πίστευα ότι κατάφερα να την πετύχω πετούσε μακριά η πουτάνα και έβγαζε έναν ήχο σαν να γελούσε κάνοντας μου κωλοδάχτυλο !!! Το είχα πάρει απόφαση πως θα την γαμήσω , δεν ήταν λίγες οι φορές που είχε προσπαθήσει να μπει στον καφέ μου !

Μα την στιγμή εκείνη που την είχα στο χέρι και έλεγα πως « ΟΚ, τώρα σε γάμησα !! Πού θα τρέξεις μωρή πουτάνα , ε ;;; Πού θα τρέξεις ;;» προσπαθώντας να την χτυπήσω με την παντόφλα στο ένα χέρι χτύπησε το κινητό μου και την γλίτωσε το μουνόπανο. « Την γλίτωσες για τώρα.. Άμα είναι κανα ηχογραφημένο μήνυμα για εταιρείες τηλεφώνων και προσφορές  πάλι, εσύ θα την πληρώσεις !!!» έλεγα όσο έριχνα το όπλο μου και κατέβαινα απο την καρέκλα. Σύντομα κατάλαβα ένα πράγμα ... Ήλπιζα να μου είχε τηλεφωνήσει καμιά φίλη να βγούμε για κανά ποτό εκείνο το ίδιο βράδυ γιατί μου είχε στρίψει.. Μιλούσα με την μύγα !!! Τελικά βρήκα το κινητό κάτω απο έναν σωρό απο βρακιά μου, ένα σουτιέν και δύο μπλούζες..  «Ουαο, πρέπει να καθαρίσω το δωμάτιο  ε ;» σκεφτόμουν καθώς απαντούσα στον αριθμό που με καλούσε.

« Καλημέρα Αλίνα !!!» άκουσα μια ιδιαίτερη φωνή στο ακουστικό και κατάλαβα αμέσως απο την χροιά της το ποια ήταν. « Ωπ... Καλημέρα Σάλι !! Πού χάθηκες ;; Έχω να σε δω απο... Πέρυσι που είχαμε πάει στην Γιορτή των Νεκρών και είχαμε συναντήσει εκείνον τον θεό των Βουντού σωστά ;;; Που ήθελε να πάει στην όπερα και επειδή τον εκνεύρισα προσπάθησε να με κάνει κομμάτια ;;;» θυμάμαι με γελάκια.  ( Μην ανησυχείτε θα μάθετε αυτήν την ιστορία αργότερα όμως, μια άλλη Κυριακή. ) « Ναι !!» λέει εκείνη και μπορώ να καταλάβω ότι θυμάται επίσης την ιστορία. Η Σάλι είναι η κόρη κάποιων παντοδύναμων ιερέων του μεγάλου Θεού των Βουντού Κάλφου, του θεού της Σελήνης και του κυρίαρχου της Νύχτας.

Η Σάλι έχει μακριά μαύρα μαλλιά, μαύρα μάτια και όποτε κλαίει όντως χύνει μαύρα δάκρυα. Όταν γεννήθηκε ο Κάλφου την ευλόγησε με το χάρισμα να ελέγχει το οποιουδήποτε είδος φυλαχτό, την κακοτυχία , ορισμένες καταστροφές και πολλά ακόμα είδη αδικιών. Το δέρμα της είναι κατάλευκο αλλά εξαιτίας ενός ατυχήματος έχει ορισμένες ουλές και πληγές στο κορμί της σαν να την έχουν ράψει χιλιάδες φορές στα χέρια και στο πρόσωπο. Συνήθως φορά ένα φόρεμα με κοντά μανίκια, τόσο ώστε να φτάνει μέχρι το γόνατο της, χιλιομπαλωμένο με μποτάκια μαύρα και λευκές κάλτσες. « Πήρα νέο σπίτι και μένω μόνη μου επιτέλους !! Οπότε, έλεγα να βγούμε μαζί η γυναικοπαρέα σήμερα να γιορτάσουμε !!! Θα ήθελες να έρθεις ;;» με ρωτά και χωρίς καν να ρωτήσω ποιες θα είμαστε απαντάω θετικά. Εφόσον μου λέει που και τι ώρα θα βρεθούμε ξεκινάω να ντύνομαι για να είμαι έτοιμη να φεύγω.

Είναι η μοναδική φορά που αποφασίζω να ντυθώ θηλυκά οπότε βάζω ένα μπλε φόρεμα με μακριά μανίκια που αφήνουν όμως τους αγκώνες μου ελεύθερους , δώρο του θείου μου του Χούκ, το οποίο φτάνει μέχρι και λίγο πιο πάνω απο το γόνατο μου, φτιάχνω τα νύχια μου και εφόσον παίρνω λεφτά και κλειδιά μαζί με το κινητό μου βάζω τακούνια, δυο μαύρα σχετικά ψηλά που δένουν με ένα κορδόνι γύρω απο τα πόδια μου.Είναι η ώρα να φεύγω οπότε τηλεφωνώ στον μπαμπά μου για να μην ανησυχεί  και βάζω το μαύρο δερμάτινο μπουφάν μου για να μην κρυώνω. Το αγόρι μου βρίσκεται σε ένα ταξίδι τώρα για τον στρατό οπότε ... Δεν έχω τίποτε παραπάνω να με απασχολεί... Κλειδώνω την πόρτα πίσω μου και φεύγω.. Πότε βράδιασε έτσι απότομα ;;;

Μόλις φτάνω στο σημείο συνάντησης εκτός της Σάλι βλέπω την Τζούν Λόκσχαρτ, μια κοπέλα με την οποία έχω αναμετρηθεί μερικές φορές όχι γιατί όντως θέλω να την ξεκάνω μα επειδή έτσι κρατιόμαστε και οι δύο σε εγρήγορση. Είναι μαύρη με κοντό μαύρο μαλλί και πράσινα μάτια. Στην φούστα της βλέπω πως υπάρχει πιασμένο απο ένα θηκάρι το 45αρι της το οποίο δεν αφήνει ποτέ. Και γιατί να το αφήσει όμως ;;; Ένας μακρινός πρόγονος της Τζούν έχασε κάποια στιγμή την κόρη του εξαιτίας κάποιων σατανικών πλασμάτων οπότε έφτιαξε αυτό το πιστόλι και εφόσον το ευλόγησε κυνήγησε τους φταίχτες και τους σκότωσε όλους. Το πιστόλι μεταφερόταν στην οικογένεια της Τζούν απο γενιά σε γενιά ώσπου έφτασε σε εκείνη και αν εκείνη κάνει ποτέ παιδί θα το δώσει σε εκείνο. Η Τζούν δεν μας έχει πει σχεδόν τίποτε γύρω απο το πως ο πρόγονος της ευλόγησε το πιστόλι ώστε να μην τελειώνουν ποτέ οι σφαίρες του όμως απο όλα όσα μας έχει πει έγινε κάπως έτσι.. Ο πρόγονος της περνούσε μια νύχτα με πανσέληνο απο ένα σταυροδρόμι και πυροβόλησε τον δρόμο. Ο ήχος των πυροβολισμών τράβηξε προς το μέρος του ένα τεράστιο μαύρο σκυλί το οποίο ο πρόγονος της αντιμετώπισε και νίκησε. Έπειτα με το αίμα του σκυλιού ευλόγησε το πιστόλι.

Σε πολλά κείμενα της μυθολογίας και του Χριστιανισμού τα μαύρα σκυλιά αντικατοπτρίζουν τον Σατανά οπότε είναι κάπως περίεργο.. Ευλογείς ένα όπλο χρησιμοποιώντας το αίμα του Διαβόλου ;; Πάντως ωραίο σαν ιδέα.  Η Τζουν φοράει μια μαύρη μπλούζα μέσω της οποίας φαίνεται το στήθος της, ένα σορτσάκι με καλσόν και καφετιές μπότες. Εκτός της Σάλι , εμένα και της Τζουν έχουν έρθει επίσης δύο κοπέλες. Ένα ζευγάρι .. Η Ίζαμπελ Γουόρθσκαι , μια φίλη μου,  και η κοπέλα της, η Ναόμι Χάρμον. Η Ίζαμπελ είναι εξαιρετικά όμορφη έχει μακρύ μαύρο μαλλί, ένα τατουάζ στον ένα της ώμο σαν φλόγες και στο χέρι της έχει ένα τατουάζ που δείχνει έναν λύκο και έναν αετό. Τα μάτια της είναι απαλά καφέ και απαλά πράσινα , ένα περίεργο αλλά τόσο όμορφο μείγμα χρωμάτων.  Έχει υπέροχο σώμα , καυτό με μεγάλο στήθος και ξέρει να ντύνεται όμορφα. Οι κινήσεις της είναι απαλές και θηλυκές αλλά φαίνεται οτι μπορεί αν υψώσει ανάστημα αν χρειαστεί... Το βλέμμα της και τα χείλη της είναι τα εκφραστικότερα μέρη του σώματος της . Συνήθως χρησιμοποιεί ένα είδος ξιφολόγχης για να μάχεται το οποίο περισσότερες απο δέκα φορές με έχει τραυματίσει ενώ προπονούμαστε αλλά γενικά είναι εξαιρετικό άτομο σε ότι και να κάνει. Έρχονται απο έναν άλλο κόσμο αλλά γρήγορα γίναμε κοντινές φίλες.

Στον κόσμο απο τον οποίο έρχονται κυριαρχεί ένα είδος Χριστιανικής θρησκείας αναμειγμένης με Σκανδιναβική μυθολογία όπου οι κοπέλες με μακρύ μαύρο μαλλί και αυτό το χρώμα ματιών, που έχει η Ίζαμπελ, πρέπει να καίγονται ζωντανές στην πυρά διότι είναι πολύ πιθανόν να καλέσουν και να ερωτοτροπήσουν με τον Σατανά εκείνου του κόσμου.. Κατάφεραν να βρεθούν μετά απο πολλές περιπέτειες στον δικό μας κόσμο.Φοράει τώρα έναν σκούφο,μια μπλούζα κοντομάνικη , ένα παντελόνι μακρύ και μποτάκια καφέ δερμάτινα ενώ έχει ρίξει πάνω της ένα μπουφάν καφέ δερμάτινο. Η Ναόμι, η κοπέλα της, η οποία αυτήν την στιγμή την έχει φέρει κοντά της με τα χέρια της γύρω απο τον λαιμό της και την φιλάει έχει μακριά καστανά μαλλιά, καστανά μάτια, όμορφο πρόσωπο γλυκό και στον λαιμό της έχει δεμένα δύο κολιέ το ένα εκ των οποίων είναι μια χελώνα και το άλλο την σελήνη. Κατάλαβα ότι τα φοράει για να ταιριάζουν με τα τατουάζ στο ένα χέρι της Ίζαμπελ.  Φοράει ένα μαύρο αμάνικο μπλουζάκι που αφήνει λίγα στην φαντασία των ανθρώπων για τα στήθη της, ένα τζην παντελόνι μακρύ και γκρίζο και τακούνια που μοιάζουν με σανδάλια.

Μόλις βρισκόμαστε όλες μαζί αποφασίζουμε να περάσουμε απο ένα μπαρ το οποίο είχε βρει απο καθαρή τύχη η Ίζαμπελ μια φορά που έψαχνε το μπαρ στο οποίο δούλευα, και δουλεύω ακόμα. Αρχικά όμως λέμε τα νέα μας και κοιτάζω το ζευγαράκι μας « Ε , πιτσουνάκια.. Ελπίζω να μην έχουμε μόνο σούξου-μούξου και είμαστε εμείς απλά να σας κρατάμε το φανάρι !!» σχολιάζω και τις κοιτάζω με ένα χαμόγελο , αλλά και με προσοχή.. « Όχι, όχι μην ανησυχείς  είπαμε να βγούμε για ένα ποτό και θα το κρατήσουμε έτσι !!!» λέει η Ίζαμπελ και όμως δίνει ένα καυτό φιλί στην Ναόμι. Η Σάλι μας αγκαλιάζει όλες μαζί χαρούμενη καθώς προχωράμε για να πάμε όλες μαζί στο μπαρ και με ένα χαμόγελο αναφέρει « Δεν ξέρω τι λες Αλίνα αλλά , χαίρομαι που τα καταφέρατε όλες μαζί να έρθετε σήμερα !!!» Γελάω καθώς μπαίνουμε στο μαγαζί και βρίσκουμε ένα τραπέζι να κάτσουμε.

Παραγγέλνουμε η κάθε μια το ποτό της, εγώ δηλαδή μια μπύρα, η Τζούν μια σανγκριά, η Σάλι ένα ποτήρι ρούμι, στο οποίο προσθέτει μπόλικο τομπάκο διότι έτσι μόνο μπορεί να το πιει, είναι το αγαπημένο της ποτό και η Ναόμι με την Ίζαμπελ παραγγέλνουν μια βότκα και μια τεκίλα. Πίνουμε τα ποτά μας και ενώ παίζει η μουσική χορεύουμε κουνώντας τα κορμιά μας με χαρά στον ρυθμό. Τραγουδάμε , πίνουμε, καπνίζουμε και φυσικά εκεί που κοιταζόμαστε όλες με νόημα και γελάμε είναι όταν ο dj βάζει το “ Born Slippy” απο τους Underworld. Άμα δεν το έχετε ακούσει σας οικτίω και δείτε Trainspotting. Όσοι έχετε δει την ταινία αλλά δεν θυμάστε το κομμάτι δείτε ξανά το τέλος της ταινίας.

Μόλις καθόμαστε πάλι στο τραπέζι μας κουρασμένες και πίνουμε λίγο απο τα ποτά μας απλώνομαι και λέω με μια κίνηση βάζοντας τα χέρια μου πίσω απο το κεφάλι μου απαλά « Αχχχ, καλά που έγινε και αυτό !!! Είναι ωραίο να βρισκόμαστε και να ξεσκάμε πότε πότε !!!» χαμογελώ. Η Ίζαμπελ και η Ναόμι φιλιούνται μα την ευκαιρία βρίσκει να μου μιλήσει η Τζούν « Γάμησε τα !!! Γίνεται όλο και πιο δύσκολο να ξεφύγω απο την δουλειά όσο περνάνε οι μέρες !!!» Τσουγκρίζουμε τα ποτήρια μας όλες μαζί και συμφωνούμε διότι ή με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο όλες έχουμε βρεθεί εκεί. « Αμήν.» προσθέτω γελώντας. Ενώ όλα πάνε καλά όμως μας την σκάνε μερικά αγόρια με κοντά μαλλιά, μάτια του στυλ « Σπινθηροβόλο βλέμμα αποκεφαλισμένης αγελάδας» , χέρια σαν των γαλαζοαίματων με τις φλέβες να φαίνονται απο το λευκό τους δέρμα, καπνιστές και τατουάζ. Γεννημένοι δηλαδή κάγκουρες και ο ένας πιο σκατόφατσα και κωλόπαιδο απο τον άλλον..

Μπορώ να καταλάβω γιατί ο πατέρας μου με το που τους βλέπει θέλει να τους ξεκάνει με τα ίδια του τα χέρια. Σκατόφατσες όλοι.. Επειδή βλέπω να κάνω κάτι τέτοιο αλλά επειδή δεν είμαι τόσο μεθυσμένη ώστε να μπορώ να το δικαιολογήσω μετά στην αστυνομία κάνω νόημα στις φίλες μου να φύγουμε όσο πιο βιαστικά μπορούμε. Καταλαβαίνουν τον κίνδυνο και εφόσον όλες μαζί πληρώνουμε τρέχουμε γραμμή προς την εξώπορτα, ενώ το χέρι του ενός μόνο κάγκουρα που προσπαθεί να με αγγίξει σύντομα βρίσκεται να κοιτάζει το έδαφος. Ένας άλλος που προσπαθεί να αγγίξει την Σάλι τρώει γονατιά στα αρχίδια απο εκείνη.... Φεύγουμε όσο πιο γρήγορα μπορούμε σπρώχνοντας μακριά με αγκωνιές και σπρωξιές τον οποιονδήποτε χωρίζει εμάς και την πολυπόθητη έξοδο επειδή αν και τους έχουμε άντε να εξηγήσεις στην αστυνομία τι συνέβη και έχουνε πέντε πτώματα. Η νύχτα όμως είναι ακόμα νέα και αρνούμαστε να μας την βγάλουνε ξινή, μια φορά βρεθήκαμε όλες μαζί μετά απο έναν χρόνο, δεν θα τελειώσει έτσι άδοξα !!!

Φτάνουμε περπατώντας και γελώντας κάτω απο το σπίτι μου ενώ απο μια κάβα έχουμε καταφέρει να αγοράσουμε μερικά μπουκάλια γεμάτα αλκοόλ. Φέρνω μερικά γυάλινα ποτήρια απο το διαμέρισμα μου και καθόμαστε στα σκαλιά μιλώντας για αυτήν την τρομακτική εμπειρία μας. Σύντομα καταλαβαίνουμε ότι έχουμε αρχίσει να βαριόμαστε οπότε τι μπορούμε να κάνουμε για να μην το χαλάσουμε απο νωρίς ;; « Ω, ω !!! Έχω μια τέλεια ιδέα !!!» χτυπάω παλαμάκια τα χέρια μου και χοροπηδάω στην αυλή, τουλάχιστον όσο μου επιτρέπουν τα τακούνια.. « Για πες..» με κοιτάνε οπότε ξεκινάω. « Εφόσον βρισκόμαστε σπίτι μου και περάσαμε απο μια « τρομακτική» κατάσταση άρχισα να νιώθω νοσταλγία για την εποχή που τα πράγματα εδώ ήταν όντως τρομακτικά !! Ακούστε λοιπόν τι προτείνω να κάνουμε.. Θα καθίσουμε όλες εδώ και θα πούμε απο μια τρομακτική ιστορία.. Οτιδήποτε επιθυμούμε αρκεί να είναι τρομακτική !!! Σαν τον παλιό καλό καιρό που πηγαίναμε κατασκήνωση, θυμάστε ;;;» τους λέω μιας που έχουμε πάει αρκετές φορές κατασκήνωση με τα αγόρια μας.

« Ωπα.. Σαν τις Ιστορίες Απο την Κρύπτη ;;» ρωτάει η Τζούν και εγώ την κοιτάζω « Ναι.. Περίπου σαν τις Ιστορίες απο την Κρύπτη !!! Συμφωνείτε ;;» λέω και περιμένω να αρνηθούν αλλά τελικά δέχονται όλες μαζί ! Αυτό με κάνει πάρα πολύ χαρούμενη !!! « Λοιπόν, Αλίνα εσύ είχες την ιδέα !!! Ξεκίνα με μια ιστορία και μέσα απο το δικό σου παράδειγμα θα συνεχίσουμε οι υπόλοιπες !!!» λέει η Ίζαμπελ και εγώ κάθομαι για λίγο , ανάμεσα στην Ίζαμπελ και την Τζούν , στα σκαλοπάτια προσπαθώντας να βρω την κατάλληλη ιστορία. « Ω !!!! Ναι, το βρήκα ! Η κατάλληλη ιστορία τρόμου !! Θυμάστε το σπίτι απο το οποίο περάσαμε, λίγα στενά πιο πάνω απο την κάβα που είναι εγκαταλελειμένο και υπάρχει ακόμα η λωρίδα απο την αστυνομία ;;; Λέγεται « Ερωτευμένα Πνεύματα» και εδώ είναι το τι αληθινά συνέβη...

Μια φορά και έναν καιρό στο σπίτι αυτό , στα σκαλιά του μπορούσε κανείς να δει ένα μπουκάλι κρασί και δυο γυάλινα ποτήρια. Λένε οτι στα σκαλιά αυτά ήταν το στέκι ενός ερωτευμένου ζευγαριού προτού πεθάνουν και οι δύο βάναυσα σε μια συμπλοκή ανάμεσα σε δυο συμμορίες. Την δεκαετία του ’90 μια οικογένεια έμενε σε αυτό το σπίτι όμως οι δύο εραστές δεν είχαν αφήσει ποτέ το σπίτι τους... Φυσικά και δεν μπορώ να ξέρω τι σκεφτόντουσαν αυτά τα φαντάσματα ή τι έλεγαν αλλά μπορώ να φανταστώ ότι είχαν μια τέτοια συζήτηση κρατώντας το αγαπημένο τους κρασί και δύο γυάλινα ποτήρια

« Είσαι σίγουρος για αυτό ;; Είναι μεγάλο βήμα !!» θα έλεγε η κοπέλα και ο άντρας φανερά θέλοντας να μην την πιέσει θα έλεγε κάτι του τύπου « Ναι, είμαι σίγουρος.. Αλλά μόνο άμα το θέλεις και εσύ.. Δεν θέλω να κάνουμε μια επιλογή που θα μετανιώσουμε» και όλη αυτή την τζαζ. Θα αγκαλιάζονταν πιστεύω και έπειτα θα έλεγαν ο ένας στον άλλο οτι ήταν έτοιμοι και οτι έκαναν ο ένας τον άλλον ευτυχισμένο. Για τα υπόλοιπα που θα πω είμαι σίγουρη μιας που έτσι πηγαίνει ο μύθος..

Μαζί προχώρησαν ως το δωμάτιο της κόρης του νέου ζευγαριού που αγόρασε το σπίτι , το σπίτι τους και ενώ την έβλεπαν να κοιμάται ήσυχα  κοιτάζονταν οι δυο τους και έλεγαν « Ήμουν νευρικός αλλά τελικά είχα δίκιο... Είναι τέλεια.. Τόσο όμορφη και ήσυχη... Αρχίζουμε ;;» και με ένα άγγιγμα της κοπέλας στα μαλλιά της μικρής την ξύπνησαν. Το δέρμα τους είχε ένα τρομακτικό πράσινο χρώμα, οι πληγές απο τα όπλα που τους σκότωσαν πριν χρόνια ήταν ανοιχτές και ανάβλυζαν αίμα. Τα ρούχα τους ήταν ματωμένα και δεν είχαν σάρκες. Τα πρόσωπα τους ήταν κρανία και τα μάτια τους ήταν μεγάλα και μαύρα, κενά , τα κοίταζες και έβλεπες μόνο το απόλυτο σκοτάδι. Οι γλώσσες τους έγιναν σαν τεράστια πράσινα φίδια . Ο άντρας, ας τον λέμε Μπεν φόραγε ένα λευκό πουκάμισο με μαύρες τιράντες, τραγιάσκα στο κεφάλι και ένα καφέ παντελόνι. Η γυναίκα, ας την λέμε Άντζι φόραγε μια λευκή αμάνικη μπλούζα, ένα κολιέ με λευκές πέρλες , μια άσπρη φούστα και τακούνια.

Μόλις η μικρή άνοιξε τα μάτια της και τους είδε τρόμαξε και ούρλιαξε καθώς το αίμα απο τις πληγές τους είχε βάψει το πάπλωμα και τα μαλλιά της κόκκινα. Στην αρχή οι γονείς της δεν την πίστεψαν όμως τα ουρλιαχτά και τα βασανιστήρια της κοπέλας γίνονταν όλο και πιο έντονα, μάτωνε χωρίς να έχει κοπεί, είχε μώλωπες σε όλο της το σώμα και δεν μπορούσε να κοιμηθεί ποτέ. Οι γονείς της προσπάθησαν να την προστατέψουν με το να φύγουν απο το σπίτι μα τα πνεύματα δεν θα τους άφηναν ποτέ. Την βασάνιζαν χορεύοντας πάνω στο κρεβάτι της ενώ κοιμόταν και πολλές φορές της δημιουργούσαν την ψευδαίσθηση ότι είχε θαφτεί ζωντανή κάνοντας το κρεβάτι της να φαίνεται σαν ένα φέρετρο. Ενώ η γυναίκα την κρατούσε ακίνητη και ο άντρας τοποθετούσε νομίσματα στα μάτια της απλά έβαζαν απο πάνω της μια τεράστια ξύλινη σανίδα και έπειτα την έβγαζαν στον κήπο όπου προσπαθούσαν να την θάψουν ζωντανή.

Για μήνες οι γονείς του κοριτσιού φώναζαν και αναζητούσαν βοήθεια απο κοντά και μακριά.Φώναζαν τον οποιονδήποτε έλεγε ότι μπορούσε να εξορκίσει και να νικήσει αυτά τα πνεύματα. Ορθόδοξοι και Καθολικοί Ιερείς, Ινδιάνοι Σαμάνοι, Γκουρού και Βουδιστές Μοναχοί. Όλοι πέρασαν απο αυτό το σπίτι και προσπάθησαν να νικήσουν τα πνεύματα. Κανένας όμως δεν μπορούσε να τα κερδίσει ! Διότι όλοι έπεφταν στην ίδια παγίδα. Πίστευαν οτι αυτό που τροφοδοτούσε τα Πνεύματα ήταν το Κακό. Και το Κακό μπορούσε να νικηθεί. Όμως, όχι. Αυτά τα Πνεύματα τροφοδοτούνταν απο κάτι πολύ πιο δυνατό, για κάποιους, και πολύ πιο εύκολο να ξεφύγει. Την Αγάπη.

Αλλά η Ευτυχία που έρχεται μέσα απο το να υποφέρει κάποιος άλλος δεν μπορεί να κρατήσει για πάντα. Τίποτα δεν μπορεί να κρατήσει για πάντα.Δύο χρόνια εφόσον ξεκίνησε όλη αυτήν η ιστορία με το στοιχειωμένο κορίτσι τα πνεύματα συνάντησαν επιτέλους την απόλυτη νέμεσις τους. Έμοιαζε με σαμάνο  αν κάποιος τον έβλεπε απο μακριά. Στο κεφάλι του φόραγε θριαμβευτικά το κρανίο ενός κροκοδείλου, στο ξύλινο μπαστούνι του είχε κρεμάσει ορισμένα σύμβολα όπως μια ονειροπαγίδα, ένα κρανίο απο αρουραίο και ορισμένα κόκαλα μικρών ζώων , στην μπλούζα του απο δέρμα κατσίκας είχε κρεμασμένο το κρανίο ενός μικρού πουλιού και στην ζώνη του είχε κόκαλα απο μια νυχτερίδα και ένα κοράκι. Το παντελόνι του και οι μπότες του απο δέρμα κατσίκας. Στο χέρι του κρατούσε ένα ξύλινο ομοίωμα πυραμίδας το οποίο φαινόταν οτι μπορούσε να σπάσει εύκολα.

Ενώ λοιπόν ο Μπεν και η Άντζι σχεδίαζαν να πετάξουν την μικρή απο τις σκάλες ή να δοκιμάσουν να την κρεμάσουν ανάποδα με το ένα πόδι απο τον ανεμιστήρα ο μυστηριώδης Σαμάνος εμφανίστηκε στο δωμάτιο και με μια φωνή τράβηξε απευθείας την προσοχή του δαιμονικού ζευγαριού. Η μικρή έτρεξε στους γονείς της και τα πνεύματα ήρθαν αντιμέτωπα με τον σαμάνο εξορκιστή. « Όχι !! Δεν είναι δίκαιο !! Περίμενα τόσο καιρό !!!» άρχισε να φωνάζει ο Μπεν και ενώ το αίμα απο τις πληγές του πεταγόταν τριγύρω στο δωμάτιο οι σάρκες του προσώπου του άρχισαν να λιώνουν. Το φίδι που είχε αντικαταστήσει την γλώσσα του σερνόταν τώρα σε όλη την γυμνή επιφάνεια του κρανίου μπαίνοντας και βγαίνοντας απο τα μάτια του.

« Τι είναι μωρό μου ;;;» ρώτησε η Άντζι καταλαβαίνοντας γρήγορα ότι η νέα αυτήν μορφή σίγουρα δεν ήταν φιλική σε αυτούς. « Αυτός ο Σαμάνος είναι απο την αποικία Ντουνεγκάλ, το σπίτι των προγόνων μου !!! Έχει διδαχθεί τις αρχαίες Κέλτικες Τελετές και τις τεχνικές των Ινδιάνων, είναι πολύ επικίνδυνος !!» ανησυχούσε με το δίκιο του ο Μπέν. Αλλά η Άντζι , που τώρα είχε πάρει την μορφή του άντρα της σχολίασε με σιγουριά « Σίγουρα όμως δεν έχει δύναμη πάνω μας εδώ !!!!» Φώναξε απευθυνόμενη στον Σαμάνο ότι δεν έχει απολύτως καμιά δύναμη πάνω τους και ο Σαμάνος με ένα χαμόγελο την διαβεβαίωσε ότι ο χρόνος και ο χώρος δεν έχουν καμιά σημασία για τους δικούς του Θεούς. « Έτσι λοιπόν.. Όσο χρόνο περνάτε σε αυτόν τον κόσμο είστε αντικείμενα της δικής τους βούλησης.» είπε συνεχίζοντας να χαμογελά και όταν ο Μπεν προσπάθησε να του επιτεθεί ο Σαμάνος απλώς του έδειξε με το χέρι του την ξύλινη πυραμίδα.

Ο Μπεν δεν είχε τον έλεγχο του σώματος του, η πυραμίδα τον καλούσε μέσα της, τον φυλάκιζε. Εκείνος απλά χανόταν μέσα της. « Έμεινες πολύ καιρό σε αυτόν τον κόσμο Πνεύμα !!! Σε εξορίζω !!!!» ούρλιαξε ο Σαμάνος ενώ ο Μπεν παγιδευόταν μέσα στην πυραμίδα μα την στιγμή που το έκανε το φάντασμα φώναξε για μια τελευταία φορά « Σε Αγαπώ Άντζι !!! Για πάντα !!!!!» Ο Σαμάνος μόλις ο Μπεν παγιδεύτηκε στην πυραμίδα την έσπασε στα χέρια του και το πνεύμα χάθηκε για πάντα.Ο Σαμάνος προσπάθησε να τραβήξει ακόμα ένα τέτοιο , παρόμοιο ομοίωμα πυραμίδας απο το πουγγί στην ζώνη του αλλά την στιγμή που το προσπάθησε το φάντασμα της Άντζι έκοψε το πουγγί και έσπασε όλες τις πυραμίδες. « Δεν μπορείς να με πληγώσεις φάντασμα !! Σύντομα θα συναντήσεις τον εραστή σου στην Λησμονιά !!» φώναξε ο Σαμάνος και η Άντζι θυμωμένη απο το ότι έχασε τον άντρα της ζωής της του ούρλιαξε «Αυτό το παιχνιδάκι δεν θα λειτουργήσει πάνω μου, δεν μπορεί να με πληγώσει !!! Ούτε οι Κέλτικοι Θεοί σου !!!!» ούρλιαξε ενώ ο Κέλτης είχε την ευκαιρία για μια τελευταία προσευχή...

Δεν ξέρω ακριβώς πως μπόρεσε να τον αντιμετωπίσει και να τον νικήσει αλλά λένε οτι η Άντζι είχε κάνει συμφωνίες πριν πεθάνει με θεότητες και δυνάμεις πιο παλιές απο ότι ο ίδιος ο Χρόνος, πιο σκοτεινές απο το πιο σκοτεινό Φεγγάρι, πέρα απο τον Χρόνο και τον Χώρο, πέρα απο το κάθε τι που ξέρουμε ως Αληθινό... Σκότωσε τον Σαμάνο και βγήκε απο το δωμάτιο κρατώντας το κρανίο του κροκοδείλου απο το κεφάλι του. « Περίμενα τόσο καιρό.. Ήταν η αιώνια αγάπη μου..» έλεγε κλαίγοντας και τα δάκρυα της ήταν μαύρα σαν το αίμα. Τα ουρλιαχτά της σαν ποντίκι που πνίγεται ή σαν ξυράφια να καρφώνονται σε σάρκα ποντικού. « Όλη η ευτυχία που αρνήθηκα στην ζωή, επιτέλους την βρήκα στον Θάνατο και εσείς ... Εσείς το πήρατε μακριά μου !!» φώναζε και ο πατέρας της μικρής προσπάθησε να μιλήσει μαζί της προτού το κρανίο του κροκοδείλου συνθλίψει με μανία το δικό του πρόσωπο « Είναι πολύ αργά για αυτό.. Η κόρη σας θα γνωρίσει την λύπη μου !!! Τώρα ως και την τελευταία της μέρα !!!!!» φώναξε το φάντασμα και επιτέθηκε μανιασμένα στο πρόσωπο του πατέρα ώσπου δεν έμεινε τίποτα παρά μόνο απομεινάρια του προσώπου του ενώ του το συνέθλιβε.

Έπειτα με μια κίνηση άρπαξε την μητέρα της μικρής και ενώ εκείνη ούρλιαζε την πέταξε απο το παράθυρο . Η γυναίκα προσγειώθηκε στις μυτερές άκρες των κάγκελων της καγκελόπορτας και το αίμα λέκιασε τα χείλη της και τις χρυσές άκρες απο τα κάγκελα.

Η ιστορία των γονέων που δολοφονήθηκαν απο την αποξενωμένη κόρη τους και του επίμονου φαντάσματος που έβλεπαν πολλοί κράτησαν το σπίτι κενό για πόσα χρόνια. Η κυβέρνηση λέει οτι σε μια εβδομάδα θα το κατεδαφίσει. Η κόρη είναι σε ένα άσυλο έγκλειστη εδώ πιο κάτω απο την νύχτα που οι γονείς της πέθαναν. Θα είναι γύρω στα 50 της τώρα και θα περάσει όλη την υπόλοιπη ζωή της εκεί. Δεν την αφήνουν να δεχτεί κανέναν επισκέπτη.Άμα τα σκαλιά επιβιώσουν της κατεδαφίσεως σας πάω στοίχημα ότι θέλετε πως άμα ανεβείτε τα σκαλιά θα νιώσετε απευθείας άρρωστες και σαν να σας χτυπάει ένα κύμα αηδίας αλλά και λύπης. Θέλω προσωπικά να επιβιώσουν τουλάχιστον τα σκαλιά ως σύμβολο των πραγμάτων που δεν μπορούμε ολοκληρωτικά να καταλάβουμε... Όπως η Αγάπη..»

Μόλις το λέω όλες με κοιτάνε και χαμογελάνε οπότε μπορώ να καταλάβω πως τους άρεσε. Η Τζούν ψάχνει στην σακούλα με τα πράγματα που αγοράσαμε απο την κάβα και εφόσον βγάζει ένα μπουκάλι τεκίλα βάζει λίγη στο ποτήρι της. « Εγώ θα πάω στα σκληρά ..» λέει και πίνει οπότε την κοιτάμε χαμογελώντας και η Ίζαμπελ δεν χάνει την ευκαιρία να σχολιάσει « Σοβαρά ;;; Εσύ μια απο τις πιο σκληροτράχηλες κυνηγούς Δαιμόνων , σατανικών πλασμάτων και Πόλτεργκειστ τρόμαξες απο μια απλή ιστορία με φαντάσματα ;; Εντάξει, μπορώ πλέον με σιγουριά να πω πως τα είδα όλα !!» Η Τζούν γελάει κατεβάζοντας ένα σφηνάκι τεκίλα. « Δεν είναι αυτό... Απλά μου την δίνει να μαθαίνω ότι ακόμα και τα φαντάσματα έχουν καλύτερες ρομαντικές ιστορίες και πολύ περισσότερη επιτυχία στον έρωτα απο εμένα !!!» Γελάμε όλες μαζί και κοιτάζω τις φίλες μου.

«Αυτό είχε πλάκα... Για να δούμε... Σάλι, είσαι η επόμενη !!!» λέω ενώ βάζω και εγώ λίγη τεκίλα για να πιω.. Ίσως θα πρέπει βέβαια να πεταχτώ και μέσα να πάρω κανα λεμόνι ή και λίγο αλάτι.. « Αλήθεια ε ;;;; Μμμμ... Α ναι , έχω μια καλή ιστορία και ελπίζω να σας αρέσει !!! Είναι αληθινή και βασίζεται πάνω στα παιδιά με τα κατάμαυρα μάτια χωρίς ασπράδι που πολλές φορές εμφανίζονται στα σπίτια ατόμων και χτυπάνε το κουδούνι..