The Purge (2012 – ελληνιστί…«Η Κάθαρση»)

Βαθμολογία: 4 / 5

Τροφή για σκέψη η χθεσινή ταινία. Δεκάδες ερωτήματα, διλήμματα, απορίες, αμφιβολίες, προβληματισμοί. Όχι όσον αφορά την ταινία (δεν είχε κενά), αλλά τα όσα διαπραγματεύεται.

Αμερική 2020. Η ανεργία στο 1%, η εγκληματικότητα στο 0%. Η ανάπτυξη στα ύψη, οι οικονομικοί δείκτες έχουν σπάσει και τις πιο φιλόδοξες προβλέψεις, οι «νέοι πατέρες» του Έθνους έχουν καταφέρει τελικά να γίνει η Αμερική η γη της Επαγγελίας. Οι πολίτες της ζουν την απόλυτη ευημερία. Σχεδόν. Διότι όλα αυτά στηρίζονται σε μία και μόνο νύχτα, στην εφαρμογή ενός πρωτάκουστου σχεδίου που πολύ δύσκολα μπορεί να περιγράψει κανείς στις σελίδες ενός blog. Με δυσκολία το επεξεργάζεται ο ανθρώπινος εγκέφαλος γενικότερα, για «χώνεψη» δε, ούτε λόγος!

Η «ετήσια νύχτα της Κάθαρσης», λοιπόν, είναι το μυστικό των αμερικανών ηγετών που ανέλαβαν τη χώρα τη χειρότερη στιγμή της ιστορίας της και τη μετέτρεψαν σε μία «πρότυπη» χώρα. Σχεδόν. Διότι τη νύχτα της Κάθαρσης επιτρέπονται τα πάντα, γίνονται τα πάντα και είναι ό,τι πιο αισχρό μπορεί να φανταστεί ο ανθρώπινος εγκέφαλος.

Μία νύχτα το χρόνο, για δώδεκα ολόκληρες ώρες, από τις 7 μ.μ. έως τις 7 π.μ., νομιμοποιούνται όλες οι πράξεις, όλα τα εγκλήματα, συμπεριλαμβανομένου και του φόνου. Κατά τη διάρκεια αυτών των ωρών ο κόσμος παύει να έχει τη μορφή που ξέρουμε. Ο καθένας είναι ελεύθερος να κάνει ό,τι του περάσει από το μυαλό, είναι ελεύθερος να κλέψει, να λεηλατήσει, να χτυπήσει, να βιάσει, να σκοτώσει. Με τις ευλογίες του κράτους και των συμπολιτών του. Όποιον ή όποια επιθυμεί. Για όποιο λόγο έχει στο κεφάλι του. Ή και χωρίς λόγο. Η αστυνομία, η πυροσβεστική, τα νοσοκομεία κατά τη διάρκεια του 12ώρου παραμένουν κλειστά και οι αμερικανοί πολίτες είναι παντελώς ελεύθεροι και…αβοήθητοι. Είναι η Κάθαρση. Η «αδιαμφισβήτητα αποτελεσματική» διαδικασία που επιτρέπει την εκτόνωση, την «απελευθέρωση του κτήνους», τον «εξαγνισμό των ψυχών».

Ο Ethan Hawke και η οικογένεια του είναι υπέρ της Κάθαρσης. Δε συμμετέχουν, κλειδαμπαρώνονται στο ειδικά διαμορφωμένο σπίτι-οχυρό τους και εκφράζουν την υποστήριξη τους με ένα μπουκέτο από άγρια μπλε λουλούδια. Όπως όλοι οι σωστοί και καλοί πολίτες αυτής της χώρας. Διότι η Κάθαρση εξαγνίζει τις ψυχές των ανθρώπων και συνεπώς, την κοινωνία τους. Διότι όλα αυτά γίνονται για το καλό της χώρας. Διότι ο Hawke εμπορεύεται συστήματα ασφαλείας. Διότι 10 χρόνια πριν δεν είχε να πληρώσει το νοίκι και τώρα σκέφτεται να αγοράσει κότερο. Διότι απολαμβάνει 364 ημέρες το χρόνο χωρίς να ανησυχεί για την ασφάλεια των παιδιών του. Διότι τον έπεισαν ότι είναι καλό για τον ίδιο και τους συνανθρώπους του.

Κλειδαμπαρώνεται, λοιπόν, στο ασφαλές καταφύγιο του και περιμένει να περάσει και αυτή η νύχτα. Όμως, φέτος τα πράγματα θα εξελιχθούν λίγο διαφορετικά. Ο έφηβος γιος του θα ανοίξει την πόρτα σε έναν άστεγο – θήραμα μίας ομάδας πλουσιόπαιδων που έχουν βγει στους δρόμους για «κυνήγι». Ο αρχηγός της ομάδας είναι ξεκάθαρος «είμαστε μερικά καλά, νεαρά, πολύ μορφωμένα αγόρια και κορίτσια, έτοιμοι να βιαιοπραγήσουμε, να αφανίσουμε και να καθαρίσουμε τις ψυχές μας». Η οικογένεια Σάντιν πρέπει να παραδώσει το άτυχο θήραμα, ειδάλλως θα αντιμετωπίσει το μένος μίας εξαγριωμένης παρέας παιδιών (ή συμμορίας τεράτων) που θέλουν απλώς να ασκήσουν το κατοχυρωμένο δικαίωμα τους για Κάθαρση. Και ο Ethan Hawke ξέρει πως θα το κάνουν.

Τι θα κάνατε στη θέση του; Θα δίνατε έναν άνθρωπο παιχνίδι στις ορέξεις αιμοσταγών κανίβαλων; Όχι; Έχει την ίδια αξία η ζωή του μπροστά στις ζωές των παιδιών σας; Μέχρι που θα φτάνατε για να προστατεύσετε ό,τι πολυτιμότερο έχετε; Θα σκοτώνατε παιδιά που θα μπορούσαν να είναι παιδιά σας; Παιδιά που γαλουχήθηκαν να εξυμνούν την Κάθαρση και ανατράφηκαν σε έναν κόσμο που τη θεωρεί αναφαίρετο δικαίωμα του; Παιδιά που μεγάλωσαν σε αυτήν την πραγματικότητα, που έτσι έμαθαν να αντιλαμβάνονται τον κόσμο;

Εάν ήσασταν το θήραμα, θα θέτατε σε κίνδυνο τη ζωή αθώων ανθρώπων; Θα μπορούσατε να ζήσετε γνωρίζοντας ότι εξαιτίας σας σκοτώθηκε ένα μικρό αγόρι που το μόνο κακό που έκανε ήταν ότι θέλησε να σας βοηθήσει; Εάν τα βλέπατε όλα αυτά από το παράθυρο του σπιτιού σας, θα βγαίνατε να βοηθήσετε; Μέχρι που θα έφτανε η αγάπη σας για το συνάνθρωπο και φίλο; Θα φτάνατε ως το φόνο; Έως το φόνο ενός εφήβου, ενός παιδιού, ενός αθώου;

Αξίζει να δείτε την ταινία. Αλλά οφείλω να σας προειδοποιήσω∙ το πιο σοκαριστικό δεν είναι το σενάριο της Κάθαρσης. Ούτε οι σκηνές που παρακολουθείς παγωμένος στη ζεστασιά του σπιτιού σου. Εξάλλου, είναι καμουφλαρισμένες με το κατευναστικό πέπλο της χολιγουντιανής ατμόσφαιρας. Αυτό που σε σοκάρει πιο πολύ, είναι ότι στα πρόσωπα της ταινίας βλέπεις πρόσωπα οικεία. Πρόσωπα που βρίσκονται γύρω σου, στη γειτονιά σου, στο σχολείο, στη δουλειά σου, στους φίλους, στην οικογένεια. Και ακόμα πιο σοκαριστικό είναι ότι συνειδητοποιείς πως εάν βρισκόσουν σε αυτές τις συνθήκες, οι δικές σου πράξεις θα ήταν ίσως ακόμα χειρότερες…