Ψαρεύοντας Σολομούς στην Υεμένη*

Είναι Τρίτη απόγευμα, μόλις έχω γυρίσει από ένα αναζωογονητικό ταξίδι το οποίο έχει οδηγήσει τον εγκέφαλο μου σε κατάσταση πνευματικής διέγερσης, την ψυχολογία μου στα ύψη και εμένα σε μία σειρά από αποφάσεις για τον ελεύθερο χρόνο μου και τη διαχείριση του (είμαι, με άλλα λόγια, σε φάση τελείως διαφορετική από αυτήν της προηγούμενης Τρίτης) και μέσα σ’ όλο αυτό το συνονθύλευμα σκέψεων και συναισθημάτων αποφασίζω κόντρα στην οικονομική μου κατάσταση και τον εργασιακό μου φόρτο, να αγοράσω ένα μυθιστόρημα και να ξεκινήσω αμέσως να το διαβάζω.

Μετά από μία ώρα στο βιβλιοπωλείο (μπορεί και περισσότερες), όπου πρέπει να είχα διαρκώς το ύφος 3χρονου σε μαγαζί με γλυκά, ξεθάβω ένα μπλε βιβλιαράκι των εκδόσεων «Μίνωας» με τίτλο «Ψαρεύοντας Σολομούς στην Υεμένη». Ξετρελάθηκα! Θυμήθηκα ότι κάποιος κάποτε μου είχε πει ότι ο Μίνωας έχει ωραία βιβλία (βέβαια υπάρχει μία σημαντική πιθανότητα να κατασκεύασα τη συγκεκριμένη ανάμνηση ως έναν καλό λόγο για να ολοκληρωθεί η αγορά μου), τα σουρεαλιστικά κείμενα τα λατρεύω, το βιβλίο ήταν σε προσφορά…γιούπι!!!!! Σε λίγα λεπτά και με ελάχιστα ευρώ θα ήμουν κουλουριασμένη στο κρεβάτι μου αγνοώντας τον πραγματικό κόσμο και μαζί με αυτόν την ‘to do’ λίστα μου που περιλαμβάνει -μεταξύ άλλων- δουλειές για τρίτους (βλ. αφεντικό) που δεν πρόκειται να καταστήσουν το πορτοφόλι μου ούτε ένα χιλιοστό παχύτερο.

Φυσικά, μέχρι να επιστρέψω σπίτι έχω κάνει μία στάση στο σπίτι φίλης, έχει προκύψει ένας καφές με άλλη φίλη, ε, να φάω και κάτι σαν άνθρωπος, να κάνω και ένα μπάνιο, βραδάκι ξεκίνησε το διάβασμα και πάλι καλά να λέω…Και να ‘μαι κοαλάκια μου, στη 1:00 τα ξημερώματα να διαβάζω για το ψάρεμα σολομών στην Υεμένη! Τελικά, όχι μόνο δεν επρόκειτο για σουρεαλιστικό κείμενο (με άσχετο τίτλο) όπως πίστευα (έχω τη μάλλον κακή συνήθεια να διαλέγω βιβλία χωρίς να ρίχνω ούτε μία ματιά στο οπισθόφυλλο), αλλά αντιθέτως, αν και μυθιστόρημα, υπήρξε τρομερά κατατοπιστικό όσον αφορά τους σολομούς και τα είδη ψαρέματος τους. Και το σημαντικότερο: ήμουν ξετρελαμένη!!!

Δεν ξέρω αν έπαιξε ρόλο ότι είχα πολύ (πάρα πολύ…) καιρό να διαβάσω μυθιστόρημα, δεν ξέρω αν όλο αυτό οφειλόταν στην πνευματική μου έξαρση και στο γενικότερο mood – αποτέλεσμα των πρόσφατων αποφάσεων που πήρα (στο σημείο αυτό θα τονίσω ότι, όχι, οι αποφάσεις μου δεν αφορούσαν την εντριβή μου στο ψάρεμα σολομών) αλλά να, το βιβλίο μου άρεσε και μάλιστα πολύ!

Για να ακριβολογούμε, το κύριο θέμα του δεν ήταν η αναπαραγωγή των ιδιαίτερων ασημένιων ψαριών, ούτε το καλύτερο δόλωμα για το ψάρεμα τους (αν και γίνονται εκτενείς αναφορές και στα δύο ζητήματα), αλλά ένα φιλόδοξο και φαινομενικά αδύνατο project, στόχος του οποίου ήταν να μεταφερθούν σκωτσέζικοι σολομοί στη μέση της ερήμου (!). Το εν λόγω όραμα «χρεώνεται» σε ένα ζάμπλουτο σεΐχη που φιλοδοξεί -ξοδεύοντας αμύθητα ποσά- να προσφέρει στο λαό του τη δυνατότητα του ψαρέματος σολομών στους ξεροπόταμους της Υεμένης! Κει έχει επιχειρήματα και μάλιστα καλά.

Για να πετύχει το συγκεκριμένο project, θα απευθυνθεί στο Εθνικό Κέντρο Αλιείας της Βρετανίας και συγκεκριμένα, στον δρ. Άλφρεντ Τζόουνς (για τους φίλους Φρεντ), ειδήμονα των ιχθύων γενικά και των σολομών ειδικότερα. Ο δόκτωρ θα καταστήσει σαφές σε όλους -και στους ανωτέρους του που βλέπουν στο συγκεκριμένο εγχείρημα σημαντικές πολιτικές προεκτάσεις– ότι δεν υπάρχει καμία μα καμία περίπτωση να ασχοληθεί με το συγκεκριμένο project, ανεξαρτήτως των συνεπειών της απόφασης του. Εννοείται πως η απειλή για απόλυση αποτέλεσε επαρκή λόγο για την αναθεώρηση της -κατά τα άλλα- αμετάκλητης στάσης του. Και να που το σχέδιο για ψάρεμα σολομών στην καρδιά της ερήμου μπαίνει σε εφαρμογή.

Τι και αν αγνοείς τι σχήμα έχει ο σολομός (προσωπικά ούτε να το γράψω σωστά δεν ήξερα, πίστευα ότι γράφεται με ω), τι και αν χέ!@#κες (για να το πω κομψά) για το ποιο είναι το ιδανικό περιβάλλον αναπαραγωγής του (εξάλλου, εσύ πάνω στο σάντουιτς τον θέλεις), τι και αν αγνοείς τελείως που πέφτει ο ξεροπόταμος Αλεΐν (εδώ καλά καλά ούτε για την Υεμένη δεν είσαι σίγουρος), τι και αν πιστεύεις ότι το ψάρεμα είναι για όσους δεν….., το βιβλίο θα σε κερδίσει και βάζω στοίχημα. Λίγο ο συμπαθής Φρεντ, λίγο η κουτσομπολίστικη διάθεση που σε πιάνει γύρω από τον ατυχή γάμο του, λίγο οι πολιτικές μηχανορραφίες, λίγο το άφθονο χρήμα, λίγο η περιέργεια του τι τελικά θα γίνει (μιλάμε για λεφτά, δεν είναι αστείο), έχεις πωρωθεί για τα καλά και ανησυχείς και εσύ για το αν τελικά οι σολομοί θα καταφέρουν να κολυμπήσουν στο «αφιλόξενο» περιβάλλον της αραβικής χερσονήσου.

Όμως, το σημαντικότερο από όλα, και αυτό είναι που σε κερδίζει στο συγκεκριμένο βιβλίο, είναι η αισιοδοξία που πλημμυρίζει σταδιακά τις σελίδες του και συνεπώς, τη διάθεση σου. Στην πραγματικότητα, ο Πολ Τόρντεϊ δεν προσπαθεί να σε «μυήσει» στους φανατικούς της ιχθυολογίας, ούτε να σου πουλήσει καλάμια ψαρέματος. Απλώς προσπαθεί, με το δικό του ιδιαίτερο τρόπο, να σου υπενθυμίσει πως δεν πρέπει να σταματήσεις ούτε στιγμή να ονειρεύεσαι και να σου τονίσει ότι είναι η προσπάθεια που μετράει…

*Το βιβλίο Ψαρεύοντας Σολομούς στην Υεμένη του Paul Torday εκδόθηκε στην Ελλάδα το Δεκέμβριο του 2008 από τις Εκδόσεις ΜΙΝΩΑΣ. Η μετάφραση του κειμένου έγινε από την Αναστασία Δεληγιάννη.