The Twilight Saga: Breaking Dawn – Part 2 (2012 – ελληνιστί «Το Λυκόφως: Χαραυγή μέρος 2ο)

Βαθμολογία: 4 / 5

Όπου 4, το πιο σωστό θα ήταν να βάλω ερωτηματικό. Διότι κάποιες ταινίες δεν μπορείς να τις βαθμολογήσεις με το ίδιο σύστημα που χρησιμοποιείς για τις υπόλοιπες. Πώς να το εξηγήσω τώρα…θα προσπαθήσω με παραδείγματα. Είναι κάποιες ταινίες βρε αδελφέ, που δεν παίζει και τόσο ρόλο εάν σου αρέσουν ή όχι, δε μετράει το ποιόν της σκηνοθεσίας, εάν παίζουν ηθοποιάρες ή το cast σε αφήνει παντελώς αδιάφορο ή εάν έχουν δεκάδες τρύπες και ασυνέχειες στο σενάριο τους. Πρόκειται για τις ταινίες εκείνες που κατάφεραν με τον α' ή β' τρόπο, η καθεμία για τους δικούς της λόγους, να αναστατώσουν το σύνολο της κινηματογραφικής κοινότητας. Δες π.χ. τον Τιτανικό. Προσωπικά δε με τρέλανε, πολλές σκηνές τις είδα με χασμουρητά και έχω και παραδείγματα φίλων που κοιμήθηκαν στον κινηματογράφο. Δεν μπορείς να αγνοήσεις, ωστόσο, ότι συγκλόνισε τον κόσμο (!), δικαιολογημένα ή μη. Τι βαθμό θα μπορούσα να της βάλω τη στιγμή που οδήγησε τους γονείς μου μετά από 23 ολόκληρα χρόνια στις αίθουσες του σινεμά; Ωραία ή όχι, αντιγραφή της παλαιότερης ή μη, η ταινία ήταν ένα από τα βασικά θέματα συζήτησης για τα επόμενα δύο (τουλάχιστον) χρόνια. Όπου και να κοιτούσες έβλεπες αφίσες, αυτοκόλλητα, κούπες, ειδικά αφιερώματα, μπλουζάκια, κοινώς δεν υπήρχε ακάλυπτη επιφάνεια χωρίς το θρυλικό πλοίο ή το άτυχο ζεύγος DiCaprio - Winslet. Είδαμε δεκάδες ντοκιμαντέρ, τη φημισμένη σκηνή με το παγόβουνο την παρακολουθήσαμε μέχρι και στα κεντρικά δελτία ειδήσεων, κυκλοφόρησε μάλιστα και το περιοδικό «Titanic».

Δες ακόμα τον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών ή τις ταινίες του Harry Potter (δε θα τις αναλύσω γιατί βλέπω την έκταση της κριτικής να παίρνει μυθικές διαστάσεις). Πώς θα βαθμολογούσατε μία ταινία που εκατοντάδες  χιλιάδες θεατές ζούσαν μόνο για την προβολή της από την αναγγελία της κυκλοφορίας της και ύστερα; Θα μου πεις, συγκαταλέγεις το Twilight στους κινηματογραφικούς σταθμούς; Κοίτα, αν σκεφτούμε το σούσουρο που προκάλεσε, αν λάβουμε υπόψη μας ότι εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι έκοψαν εισιτήρια στον κινηματογράφο, αν συλλογιστούμε τη βρικολακομανία (ή και -λατρεία) που ακολούθησε, τότε ναι. Είτε μας αρέσει είτε όχι, αποτελεί ταινία-σταθμό στην ιστορία του κινηματογράφου. Γι΄ αυτό σας λέω, πολύ ή λίγο, το 4 στην κορυφή της ανάρτησης βρίσκεται εκεί απλά για να υπάρχει.

Αλλά ας πάμε στην ταινία αγνοώντας όλα τα παραπάνω (αυτό που για να γράψω μία κριτική γράφω μία σελίδα πρόλογο έχει αρχίσει να κουράζει και εμένα την ίδια). Στο θέμα μας λοιπόν, σε αυτό το τέταρτο και τελευταίο μέρος (στο δεύτερο μισό του τρίτου για την ακρίβεια) παρακολουθούμε την οικογένεια Κάλεν να προσπαθεί για ακόμα μία φορά να γλιτώσει από τους Βολτούρι. Εδώ θα ανοίξω παρένθεση και θα τονίσω το προφανές: εάν δεν έχεις δει τα προηγούμενα μέρη δεν έχει κανένα νόημα να δεις αυτό. Όμως, αυτή τη φορά το μέλλον των Κάλεν προδιαγράφεται δυσοίωνο καθώς α) οι Βολτούρι είναι αποφασισμένοι να τους εξολοθρεύσουν και β) δεν είναι οι μόνοι. Έχοντας παραβιάσει έναν από τους βασικότερους νόμους των βρικολάκων (ή τουλάχιστον αυτό πιστεύουν οι ομοειδείς) οι Κάλεν αποτελούν πλέον απειλή για το είδος τους, γεγονός που οι υπόλοιποι βρικόλακες δε θα το αφήσουν να περάσει έτσι. Φυσικά, πρόκειται περί λάθους και η γνωστή οικογένεια θα αναζητήσει τη βοήθεια των φίλων της ανά τον κόσμο για να το αποδείξει. Όλα αυτά θα καταλήξουν στο γνωστό κακό χαμό με βρικόλακες, λύκους, τη Ρενέσμε (κόρη της Μπέλα και του Έντουαρντ), χιόνι, κρότους, κραυγές, φωτιές κτλ, με λίγο από «Εμείς και ο Κόσμος». Τα υπόλοιπα στις οθόνες σας…

Θεωρώ πως πρόκειται για μία ταινία (ή ταινίες αν θέλουμε να μιλήσουμε για το σύνολο) που βλέπεται (-ονται) ευχάριστα. Εξάλλου οι βρικόλακες και οι λυκάνθρωποι παραμένουν ένα θέμα που μαγεύει μικρούς και μεγάλους παρά τις αμέτρητες ταινίες που έχουν γυριστεί στο πέρασμα των χρόνων. Αλλά και πέρα από το story της, η Χαραυγή μέρος 2^ο μπορεί να θεωρηθεί ως ένα ευχάριστο διωράκι. Μαγευτικά τοπία, ωραίοι άνθρωποι (ε, ωραία όντα για να είμαστε ακριβείς), εκπληκτικό μακιγιάζ, όμορφα σκηνικά-κοστούμια, έντονα χρώματα, καλά εφέ και το απαραίτητο σασπένς δε θα σας αφήσουν παραπονεμένους. Αυτή η εφηβική ταινία μπορεί τελικά να αποτελέσει ένα ευχάριστο διάλειμμα και για τα «μεγαλύτερης ηλικίας παιδιά».

Γενικά, αφού όλα στην τριλογία είναι συμπαθητικά –με εξαίρεση την Stewart που πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω τι της βρίσκουν και της προσφέρουν ρόλους– έτσι και το Twilight αποτελεί μία σειρά από συμπαθητικές ταινίες. Και παρ’ όλο που θα μπορούσε να έχει ολοκληρωθεί με το πρώτο μέρος της Χαραυγής (μια χαρά θα ήταν για φινάλε), οι συντελεστές προσφέρουν στους fan της τριλογίας -και όχι μόνο- ακόμα ένα φιλμ, που όπως προανέφερα, βλέπεται ευχάριστα…

Υ.Γ. Δε λέω περισσότερα για τους συντελεστές της ταινίας, διότι σκοπεύω να επανέλθω με ένα αφιέρωμα στην τριλογία για να μοιραστώ μαζί σας ορισμένες σκέψεις/συναισθήματα που μου προκάλεσε…