The New Daughter [2009 - ελληνιστί….«Τελευταία Κραυγή» (!)]

Βαθμολογία: 1 / 5 (και πολύ της είναι…)

Γαμ@ την γκαντεμιά μου, γαμ@! Που πέρασα μία αρκετά καλή Παρασκευή και βάλθηκα να τη χαλάσω! Εδώ που τα λέμε, το φταίξιμο είναι όλο δικό μου διότι πρόκειται για μία από τις σπάνιες (τρομερά σπάνιες) περιπτώσεις που όλο το σύμπαν συνωμοτούσε υπέρ μου. Τρεις μέρες είχα το dvd παραμάσχαλα και όλο και κάτι συνέβαινε και δεν το έβλεπα. Τι σε σπίτια φίλων το κουβάλησα, τι καφέδες ακύρωσα για να το δω, τι δουλειές παράτησα…μόλις έμπαινε στο dvd player κάτι προέκυπτε και η προβολή αναβαλλόταν. Όλο το σύμπαν, σας λέω, θεοί, δαίμονες, τζίνι, νεράιδες, ξωτικά, η Χιονάτη και οι εφτά νάνοι, μου έστελναν μηνύματα, χαμπάρι εγώ. Κόλλησε το κεφάλι μου (τι περίεργο για όσους με ξέρουν!) και λύσσαξα να το δω. Τώρα το χτυπάω (το κεφάλι μου) στον τοίχο…(θα κοπανούσα και το dvd player ευχαρίστως, αλλά ας όψεται η κρίση…).

Διότι χτες μαζευτήκαμε με φίλους, συζητήσαμε, γελάσαμε, χαλαρώσαμε και αντί να πέσω για ύπνο (ως όφειλα απέναντι στην ταλαιπωρημένη επιδερμίδα του προσώπου μου) αποφάσισα (στις 2 τα ξημερώματα…) να δω επιτέλους  την Τελευταία Κραυγή. Τώρα, πώς το The New Daughter μεταφράστηκε Τελευταία Κραυγή, τη στιγμή μάλιστα που στο έργο δεν υπάρχει ούτε μία, μη με ρωτάτε, δεν ξέρω….

Αλλά να ‘ταν μόνο αυτό...Δυστυχώς η απόδοση του τίτλου δεν ήταν ο μόνος τρόπος που με κορόιδεψαν οι συντελεστές. Γιατί μπορεί να είμαι αρκετά χαζή για να βάλω να δω ένα dvd στις 2 τα ξημερώματα, αλλά εάν καταλάβαινα ότι πρόκειται για μπαρούφα θα το έβγαζα και θα απολάμβανα έναν ευχάριστο ύπνο. Όχι, με κορόιδεψαν φίλοι μου, γιατί η ταινία ήταν πολύ καλή στο μεγαλύτερο μέρος της χωρίς να με προϊδεάζει για το ΑΠΕΡΙΓΡΑΠΤΟ τέλος της. Και αυτό στις ταινίες, είναι ό,τι με εξοργίζει περισσότερο!!! Γύρνα ρε φίλε μία βλακεία, θα τη δω (έχω πολύ ελεύθερο χρόνο). Αλλά να ξέρω ότι είναι βλακεία και ότι θα «καώ». Υπάρχουν στιγμές που το θέλω….Αλλά μου γυρίζεις ένα ωραίο εργάκι και προς το τέλος  μου πετάς ότι να ‘ναι…κάτσε ρε φίλε, αυτό είναι δούλεμα. Και όσον αφορά τη συγκεκριμένη ταινία, χοντρό!
 

 

Είναι ο Kevin Costner (ε, σταματήστε το δούλεμα, έφαγα αρκετό από τους φίλους μου) ένας πρόσφατα χωρισμένος πατέρας που καλείτε να αναλάβει το μεγάλωμα των δύο παιδιών του αφού η γυναίκα του, τους εγκατέλειψε. Ο γιος του, Σαμ, είναι ένα γλυκύτατο αγοράκι 7-8 ετών, η κόρη του Λουΐζα, είναι μία οργισμένη (για να το πω κομψά) έφηβη που έχει αποφασίσει να του κάνει τη ζωή δύσκολη. Βέβαια, δεν φταίει εξ ολοκλήρου αυτή, διότι ο πατέρας της πήρε την απόφαση να μετακομίσουν σ’ ένα σπίτι στη μέση του πουθενά (αλήθεια, τι ζόρι τραβάνε οι Αμερικάνοι και τρέχουν στις ερημιές;;;;) απομακρύνοντας την από τους φίλους της (και τον πολιτισμό). Εκεί, όπως σε κάθε αμερικάνικο θρίλερ που σέβεται τον εαυτό του, τα πράγματα δεν εξελίσσονται τόσο γαλήνια όσο ονειρευόταν ο στοργικός πατέρας. Ένας ινδιάνικος τύμβος στην άκρη της νέας τους ιδιοκτησίας, θα τους βάλει σε περιπέτειες….

Τα 2/3 του έργου εξελίσσονται ανέλπιστα καλά. Και λέω ανέλπιστα, γιατί η ιστορία είναι χιλιοειπωμένη αλλά καταφέρνει, ωστόσο, να σου κεντρίσει το ενδιαφέρον και να σε βάλει στο κατάλληλο mood. Βοηθάει η πολύ σωστή μουσική επένδυση της ταινίας και ο Costner, που αν και μεγάλωσε, δεν ξέχασε την τέχνη της υποκριτικής.

Από εκεί και πέρα, το τι ακολούθησε με δυσκολία μπορώ να το περιγράψω…Κάτι πλασματάκια περίεργα εμφανίστηκαν, κάπου μεγάλωσαν τα σκηνικά, μίκρυνε η μέρα, κάπου οι ήρωες απέκτησαν υπερφυσικές δυνάμεις (γιατί δεν μπορεί το 14χρονο να μετακίνησε όλα τα έπιπλα του σπιτιού και να ‘φτιαξε με αυτά μια στοίβα), κάπου έγιναν και κάτι ανεξήγητοι φόνοι, κάπου ήρθε το χάος ένα πράμα. Και εκεί που είμαι, περασμένες 3, να βράζω στο ζουμί μου και να μην ξέρω προς τα πού να στείλω τη μούντζα μου (δεν έχω καθόλου καλό προσανατολισμό, τι να κάνω;) τελείωσε και η ταινία. Μάλλον ξέχασαν την τελευταία σκηνή στο μοντάζ, δεν εξηγείται αλλιώς…Ή δεν τη χωρούσε το dvd, κάτι άλλο δεν μπορώ να σκεφτώ…

Κοινώς, έμεινα μ@#$%@ς (με την κακή -τη χείριστη- έννοια)! Τα νεύρα μου δεν περιγράφονται! Αλλά βλέπεις, είμαι κατά της λογοκρισίας για να πω ότι κάποιες ταινίες δεν πρέπει να κυκλοφορούν. Πάντως ένα αυτοκολλητάκι «do not see», δε θα με πείραζε!

Υ.Γ. Για όσους ενδιαφέρονται (κακώς, πολύ κακώς) η ταινία είναι των John Travis (σεναριογράφος) και Luiso Berdejo (σκηνοθέτης). Πρωταγωνιστούν οι Kevin Costner, Ivana Baquero, Samantha Mathis και Gattlin Griffith.