Θα είναι φέτος καλύτερο το ελληνικό πρωτάθλημα και γιατί

Αντικρίζοντας τον τίτλο φαντάζομαι πως σε πολλούς θα εμφανίζονται στο μυαλό οι μικροί συμπαθητικοί χαρακτήρες ενός μικρού χαριτωμένου αγγέλου και ενός μικρού πονηρού διαβολάκου εκατέρωθεν του κεφαλιού όπως συμβαίνει στους χαρακτήρες στα καρτούν. Αυτούς που δίνουν συμβουλές στον πρωταγωνιστή, ο ένας να κάνει το σωστό και ενάρετο και ο άλλος τον παρακινεί να κάνει σκανταλιά. Αντίστοιχα, στην περίπτωση μας ο ένας (άγγελος) μας λέει να μην ανησυχούμε και πως θα έχουμε καλύτερο ελληνικό πρωτάθλημα φέτος ενώ τον άλλον (διαβολάκος) τον φαντάζομαι με έναν ελληνικό αέρα καφενείου και μαγκιά να ανακράζει «μια από τα ίδια με τα λαμόγια όλα».

Η προσέγγιση του θέματος θυμίζει το πείραμα του Σρόντιγκερ με τη γάτα[1] , δεν μπορείς να απαντήσεις με σιγουριά και ασφάλεια. Σαφώς και θα θέλαμε φέτος να απολαύσουμε ποδόσφαιρο και με τις καταστάσεις που περνάει η χώρα είναι κάτι που θα μας φέρνει στο μυαλό, έστω και για λίγο, ευχάριστες σκέψεις.  Όμως σκεπτόμενοι τη Superleague και τα πρόσφατα πρωταθλήματα μας πιάνει το παράπονο και η απαισιοδοξία. Βέβαια, τι ζητάμε και εμείς οι ίδιοι από αυτό το έρμο και χιλιοταλαιπωρημένο ελληνικό πρωτάθλημα;  Αν περιμένουμε να δούμε μπάλα επιπέδου Πρέμιερ Λιγκ η Πριμέρα Ντιβισιον είμαστε το λιγότερο εκτός πραγματικότητας.

Τι είναι όμως αυτό που μας κάνει να βλέπουμε μαύρες τις περασμένες ποδοσφαιρικές σεζόν; Τι είναι αυτό που δεν λειτουργεί σωστά; Τι θέλει αλλαγή και τι βελτίωση; Τι έχει αλλάξει φέτος από όλα αυτά που προαναφέρθηκαν;  Όλες αυτές είναι ερωτήσεις που μέσα από τις απαντήσεις τους μπορούμε να πλησιάσουμε σε κάποιο συμπέρασμα. Όχι φυσικά απόλυτα εγγυημένο μιας και σε μια σεζόν που μόλις ξεκίνησε υπάρχουν αμέτρητες μεταβλητές. Πριν περάσουμε σε οποιαδήποτε είδους ανάλυση, θέλω να θίξω τη γενική ποδοσφαιρική νοοτροπία στη χώρα. Τόσο των ΠΑΕ και των παραγόντων, της πολιτείας όσο και των φιλάθλων.

Υπάρχει έστω και ένας που να διαφωνεί ότι έχουμε ως επί το πλείστον ξεπερασμένη για τα σημερινά δεδομένα ποδοσφαιρική νοοτροπία; Έχουμε σαν Superleague την οργάνωση, τις υποδομές, τους κανόνες ασφαλείας, το μάρκετινγκ και τους ρυθμούς ανάπτυξης άλλων μεγάλων ευρωπαϊκών κλαμπ και πρωταθλημάτων; ΟΧΙ! Ναι δεν είμαστε Πρέμιερ Λιγκ, Πριμέρα, Μπουντενσλίγκα  ούτε καν η Πορτογαλική Λίγκα (Πριμέΐρα). Τι αλλαγές και τι πρόοδο έφερε η Superleague αντικαθιστώντας την Α’ Εθνική; Τις ίδιες αλλαγές που θα φέρω και εγώ αν πάρω ένα γαΐδαράκο τον βάψω λευκό με μαύρες ρίγες, τον ονομάσω ζέβρα και τριγυρνάω περήφανος καβαλώντας τον. Θα δημιουργήσω εντυπώσεις, αλλά πάντα η «ζέβρα» μου γαΐδαράκος θα είναι!

Και δεν με ενοχλεί που δεν έχουμε πάει ακόμη μπροστά ούτε ένα βήμα, με ενοχλεί που δεν έχουμε σηκώσει καν το πόδι. Γιατί αγαπητή Superleague; Γιατί καταδικάζεις τους φιλάθλους στην ίδια κακή οργάνωση ΚΑΙ φέτος; Γιατί οι φίλαθλοι να παρακολουθούν αγώνες στα ίδια διατηρητέα γήπεδα; Γιατί οι παίκτες να αγωνίζονται στα ίδια χωράφια ΚΑΙ φέτος; Γιατί πούλησες έτσι την αξιοπιστία σου με χαιδέματα σε ομάδες, παράγοντες και διαιτητές; Γιατί να υποστούμε το ποδοσφαιρικό θέατρο του παραλόγου ΚΑΙ φέτος. Φταίμε και εμείς όλος ο φίλαθλος κόσμος που σε αφήνουμε, και φταις εσύ που σιγά σιγά μας μετατρέπεις σε αυτό που σε βολεύει, δικαιολογώντας τα αδικαιολόγητα, ξανά και ξανά και ξανά. ΚΑΙ φέτος;

Ξηλώνοντας δυο παράγοντες και υποβιβάζοντας δυο ομάδες (ενήργησε η FIFA) , δεν κέρδισες το χαμένο στοίχημα. Όχι! Όχι με εμάς, όταν βλέπουμε τα ίδια λάθη και ατασθαλίες, στον διπλανό σύλλογο, στον διπλανό παράγοντα και στον διπλανό διαιτητή. Προστάτευσε εσύ όπως και κάθε ΠΑΕ το προϊόν σου. Αν σε κάθε καίριο πόστο βρισκόταν ένας σοβαρός επιχειρηματίας με άριστες γνώσεις μάρκετινγκ που θα μπορούσε να έχει φτάσει σήμερα η Superleague;

Δεν θα θίξω τα στημένα ματς. Δεν είμαι τυφλός για να μην βλέπω ότι αυτό που κατά κόρον γίνεται στην Ελλάδα, συμβαίνει με μεγαλύτερη μαεστρία σε Ιταλία, Γαλλία και ακόμη σε Ισπανία, Αγγλία και (αν έχεις το θεό σου) σε Ευρωπαϊκές διοργανώσεις, και ας γυρνάει ο Πλατινί τα μάτια από την άλλη. Ωστόσο, όσο και αν πονέσει κάποιους, το σωστό είναι να αρχίζει να ξεβρομίζει ο χώρος του ελληνικού ποδοσφαίρου.

Θέλοντας να αναλύσω την (φετινή) Superleague, θα προσπεράσω την διαιτησία, την διαιτητική αρχή και τα αθλητικά δικαστήρια, αφενός γιατί το θέμα είναι τόσο προβλέψιμο όσο ένα τραγούδι του Παντελίδη και αφετέρου γιατί τα απίστευτα δεν έχουν σταματημό. Ξηλωμένοι διαιτητές της Superleague σφυρίζουν κανονικά ευρωπαϊκούς αγώνες της UEFA! Χρειάζεται να ειπωθεί κάτι παραπάνω;

Θα μιλήσω για τα λογικά κριτήρια. Τις ομάδες και τα ρόστερ, τις εκτιμήσεις και τις πιθανότητες.

Ποιες πιθανότητες θα αναρωτηθεί κάποιος. Τα στατιστικά και οι προβλέψεις δεν παίζουν μεγάλο ρόλο στο ποδόσφαιρο. Η μπάλα είναι μπάλα και γυρνάει θα πείτε. Eκεί έχουν στηριχτεί και οι στοιχηματικοί κολοσσοί. Ειδικά σε πρωταθλήματα όπως το Γαλλικό η το Γερμανικό τα στατιστικά και οι πιθανότητες πάνε περίπατο. Στην Superleague όμως; Ο τεράστιος Α. Αϊνστάιν είχε πει πως «η τύχη είναι ένα άθροισμα συμπτώσεων» . Έξυπνο, ομολογουμένως, και πρακτικής σημασίας. Φαντάζομαι πως η ίδια φράση για μια ομάδα του ελληνικού πρωταθλήματος που θέλει να πάει κόντρα σε στατιστικά και προβλέψεις βάση δυναμικότητας θα ήταν κάπως έτσι : «η τύχη είναι ένα άθροισμα συμπτώσεων μεγαλύτερο ή ίσο από τις προμήθειες του Τσοχατζόπουλου».

Κακά τα ψέματα, είναι απείρως προβλέψιμο το ελληνικό πρωτάθλημα. Ξέρουμε τον πρωταθλητή την πρώτη πεντάδα και την υποβιβαζόμενη τριάδα μετά από μερικές μονάχα αγωνιστικές, για να μην πω πριν καν ξεκινήσει το πρωτάθλημα. Έχουμε περιοριστεί στο να έχουμε ευχάριστες εκπλήξεις το να μπει στην πεντάδα μια ομάδα που αναμενόταν έκτη έως δέκατη, η το να αποφύγει τον υποβιβασμό κάποια που θεωρούταν φαβορί να αποχαιρετίσει την κατηγορία. Ελάχιστες εξαιρέσεις τα τελευταία χρόνια ο Αστέρας Τρίπολης και ο Ατρόμητος που διεκδικούν ευρωπαϊκές εξόδους στη θέση των παραδοσιακών ελληνικών ποδοσφαιρικών δυνάμεων. Τους αξίζει μάλιστα ειδική μνεία καθώς επιδεικνύουν σταθερότητα στους ρυθμούς ανάπτυξης τους, σαν σύλλογοι και σαν ΠΑΕ, με Μ.Ο εισιτηρίων μόλις 2.075 για τον Αστέρα και 1.814 για τον Ατρόμητο (σεζόν 2012-2013).

Θα απολαύσουμε φέτος τουλάχιστον τα ντέρμπυ. Ποια ντέρμπυ; Σβήνουμε από τη λίστα αρχικά τα: ΑΕΚ-Ολυμπιακός, ΑΕΚ-Παναθηναϊκός και το ΑΕΚ-ΠΑΟΚ, με υποσχετική τουλάχιστον δύο χρόνων. Μας έμειναν το τοπικό ντέρμπυ μίσους  ΠΑΟΚ-Άρης , το ελληνικό “el classico” Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός, και το φετινό, όπως  όλα δείχνουν, ντέρμπυ μονομάχων για τον τίτλο του πρωταθλητή Ολυμπιακός-ΠΑΟΚ. Αν μάλιστα λάβουμε υπ’όψιν τις δυναμικότητες και τους στόχους των εν λόγω ομάδων δεν περιμένουμε αμφίρροπες μάχες στο χορτάρι δεδομένου ότι ο Άρης, των μυρίων και πάσης φύσεως προβλημάτων, έχει πλέον ως βασικό στόχο την παραμονή, ενώ ο Παναθηναϊκός, των οικονομικών δυσκολιών μια ευρωπαϊκή έξοδο, ώστε να μπουν χρήματα στα ταμεία της ΠΑΕ, μιλάμε για κατ’ ευφημισμόν ντέρμπυ. Κι όμως ακόμη και έτσι, ακόμη και αν οι προβλέψεις γέρνουν προς τη μία μεριά, αυτό που μαγνητίζει στα ντέρμπυ είναι η ατμόσφαιρα και το πάθος που μεταφέρεται στον αγωνιστικό χώρο. Για αυτό θα μας λείψει φέτος η ΑΕΚ. Γι’αυτά τα έξι ντέρμπυ και όχι για το περσινό φάντασμα μιας ιστορικής και ένδοξης ομάδας που περιπλανιόταν, δειλά και φοβισμένα, στα γήπεδα της Superleague. Τριάντα χιλιάδες κόσμου, τουλάχιστον, στο ΟΑΚΑ αντιμετωπίζοντας Ολυμπιακό, Παναθηναϊκό και ΠΑΟΚ, και παθιασμένη ατμόσφαιρα σε Καραϊσκάκη, Λεωφόρο και Τούμπα, αντίστοιχα,  όταν επισκεπτόταν η ΑΕΚ.

Ξέρουμε ακόμη και τι θα δούμε φέτος στους δέκτες μας. Εννιά στις δέκα ομάδες θα ταμπουρώνονται στο μισό του γηπέδου τους παίζοντας την αντεπίθεση τους Ολυμπιακό και ΠΑΟΚ. Ο Παναθηναϊκός κάνοντας ότι καλύτερο μπορούσε άλλαξε σχεδόν ομάδα και θα ψάξει τα πατήματα του. Οι Αστέρας, ΠΑΣ Γιάννενα και Ατρόμητος αναμένονται όπως και τα τελευταία χρόνια ανταγωνιστικοί, ενώ ΟΦΗ, Εργοτέλης και Πανθρακικός ενισχύθηκαν και περιμένουμε από αυτούς τη φετινή «έκπληξη».

Τι γίνεται όμως με τις ομάδες και τα ρόστερ; Οι πραγματικοί πρωταγωνιστές του πρωταθλήματος θα είναι.. πραγματικοί πρωταγωνιστές;

Είναι πολύ ενθαρρυντικό πως πλέον είτε ο ομάδες δεν είναι έρμαια τυχάρπαστων «μάνατζερ» που θέλουν να φέρουν κάθε μέτριο και κακό παίχτη στην Ελλάδα για να κάνουν μεταγραφή με το ζόρι, αλλά και οι ίδιες οι ομάδες έχουν βελτιώσει το πώς αντιλαμβάνονται τις μεταγραφές, είτε έχει αναπτυχθεί το σκάουτινγκ, είτε έχουν αρχίσει να το «ψάχνουν» και λίγο στοιχειωδώς. Το δεδομένο είναι πως ναι μεν τα μεγάλα και καλά ονόματα  δεν πείθονται ευκόλως να συνεχίσουν την καριέρα τους στην Ελλάδα, αλλά βλέπουμε και ονόματα που δεν θα γεμίσουν όλα αεροδρόμια, είναι όμως ωστόσο αρκετά γνωστά, να έρχονται για να αγωνιστούν.

Δεν θα έχουμε Ριβάλντο και Τζιοβάνι, Σισέ και Ζιλμπέρτο Σίλβα, θα έχουμε όμως:  Σαβιόλα, Βάις και Κάμπελ στον Ολυμπιακό, Στοχ, Λούκας  και Νεσιντ στον ΠΑΟΚ, Μπέργκ, Πράνιτς και Φιγκερόα στον ΠΑΟ, Τσάβες στον ΠΑΣ Γιάννενα,  Γκρατσίνι, Γκοιάν στον Αστέρα Τρίπολης, Ντε Γκούζμαν στη Ξάνθη, Καπό στο Λεβαδιακό, Μακουκούλα , Ζε Εντουάρντο στον ΟΦΗ, Μεχία, Πελέ στον Εργοτέλη, Χουανλού στην Καλλονή. Παίκτες όλοι τους με ποιότητα και παραστάσεις από μεγάλα πρωταθλήματα, που δεν χρειάζεται να είσαι ειδικός στο Football Manager για να τους ξέρεις. Άλλοι σε ανήφορο και άλλοι σε κατήφορο της καριέρας τους, άλλοι δανεικοί και άλλοι με αγορά, κάνουν να θέλουμε να τους παρακολουθήσουμε και βοηθούν τη Superleague να ακουστεί Ευρωπαϊκά και γιατί όχι παγκόσμια. Εκτός λοιπόν της ενδεχόμενης ποιότητας που θα προσδώσουν στο πρωτάθλημα θα κάνει ακόμη λίγο πιο εύκολο να έρθουν και άλλοι τέτοιοι ποδοσφαιριστές του χρόνου, γιατί όχι και καλύτεροι! Αν συνυπολογίσουμε μάλιστα, και τις προτάσεις συλλόγων σε αντίστοιχα καλούς η και καλύτερους παίκτες να έρθουν στην Ελλάδα, που δεν καρποφόρησαν τότε φαίνεται η διάθεση, των συλλόγων τουλάχιστον, να αναβαθμιστούν.

Εκτός όμως του πάρε υπάρχει και το δώσε, και φέτος η Superleague έχασε μερικά από τα αστέρια της. Ο MVP (Αμπντούν) και ο πρώτος σκόρερ του περσινού πρωταθλήματος (Τζιμπούρ) αποχώρησαν. Όπως και οι Φετφατζίδης, Φέισα, Καρνέζης, Μαυριάς, Ράγιος, Λοντίγκιν αποφέροντας μάλιστα σημαντικά κέρδη στους συλλόγους τους. Γιατί τα αναφέρω όλα αυτά όμως αφού δεν έχουν σχέση με το φέτος; Γιατί η πώληση και τα ενδεχόμενα κέρδη της, είναι ένα σημαντικό κομμάτι του παγκόσμιου ποδοσφαιρικού μάνατζμεντ. Το να πουλάς ακριβά και να αγοράζεις φτηνά θέλει έρευνα, οργάνωση και υποδομές και αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο της μεταγραφικής πολιτικής που ακολουθούν σύλλογοι με τεράστιες επιτυχίες. Αυτή είναι και η λογική που ΠΡΕΠΕΙ να μπουν και οι ελληνικοί σύλλογοι. Δεν εννοώ να γίνουμε το μεγάλο παζάρι, αλλά ανά την υφήλιο τα περισσότερα ,αν όχι όλα, κλαμπ παίρνουν το μεγαλύτερο μέρος των εσόδων τους από πωλήσεις παικτών. Πόσο μάλλον σε μια Superleague που τα εμπορικά και τηλεοπτικά δικαιώματα είναι μηδαμινά μπροστά στα αντίστοιχα ευρωπαϊκά. Δεν πρέπει φέτος λοιπόν να συνεχιστεί αυτό; Όχι να αποδυναμωθούν οι ομάδες, αλλά να μπορούν να φέρουν κέρδη από το έμψυχο δυναμικό τους. Αποδίδοντας καλά, βελτιώνοντας ποδοσφαιριστές και ειδικά νεαρούς από τις ακαδημίες και να βρίσκουν ευκαιρίες  και εκτός ελληνικού χώρου. Έχοντας θέαμα και έσοδα, αλλά και ΠΑΕ και φιλάθλους ευχαριστημένους.

Το σημαντικότερο; Τέτοιου είδους κέρδη φαντάζουν ίσως ως τη μοναδική ελπίδα για να αναπτυχθεί και να βελτιωθεί το ελληνικό πρωτάθλημα. Ακόμη και από φέτος. Αυτή η λογική όμως πρέπει να αφομοιωθεί τόσο από τους παράγοντες όσο και από τον φίλαθλο κόσμο.

Τέλος, δεν μπορούμε να περιμένουμε από το χτες στο σήμερα τη μεταμόρφωση από τη μαγική νεράιδα της σταχτοπούτας. Ακόμη και αν γίνει αυτό, φοβάμαι ότι είμαστε πολύ ανέτοιμοι για να τη διαχειριστούμε που εκτός από το να χάσουμε το γυάλινο γοβάκι και την κολοκύθα-άμαξα, θα χάσουμε και τα αυγά και τα πασχάλια και θα περιμένουμε πάλι τον κάθε «πρίγκιπα» να μας ξυπνήσει, ενώ οι λύσεις στα προβλήματα και τα παραδείγματα είναι γύρω μας .

Θα κλείσω όπως ξεκίνησα. Με τον τίτλο. Με τη σειρά μου ρωτάω με απορία, δυσπιστία και ειρωνεία:

                      «Θα είναι φέτος καλύτερο το ελληνικό πρωτάθλημα; Γιατί;;»

by Komninos

---

[1] Το παράδοξο του Σρόντιγκερ: Το αποτέλεσμα μιας αντίφασης με την κοινή λογική. Το σενάριο παρουσιάζει μια γάτα κλεισμένη σε ένα κουτί που μπορεί να είναι και ζωντανή και νεκρή, ανάλογα με το προγενέστερο τυχαίο γεγονός.