Βαθμολογία 2,5 / 5
Η συγκεκριμένη
ταινία είναι κλασική περίπτωση ταινίας που κριτικοί (και λιγότερο το κοινό) την
ξέσκισαν κυριολεκτικά. Η αλήθεια είναι ότι έδινε αρκετές αφορμές για κάτι
τέτοιο αλλά μην τρελαθούμε κιόλας. Έχουμε δει και πολύ χειρότερα. Ειδικά από
τον σκηνοθέτη της, M. Nait
Syamalan.
Η ταινία
αποτελεί ένα μίγμα διαστημικής περιπέτειας και κλασικής ταινίας κυνηγητού μέσα
στη ζούγκλα. Ουσιαστικά χωρίζεται στη μέση και αναδεικνύει τα δύο παραπάνω
πρόσωπα. Η υπόθεση είναι η εξής: ο Στρατηγός Cipher Paige (Will Smith)
επιστρέφει στο σπίτι του μετά από μια μακροχρόνια αποστολή για να συναντήσει
μια προβληματική οικογένεια, η οποία μετά το θάνατο της κόρης, κρέμεται από μία
κλωστή. Για να περισώσει ό,τι μπορεί ο Paige αποφασίζει να πάει ένα τελευταίο
ταξίδι (εκπαιδευτικό) και να πάρει μαζί του το γιο του, Kitai, ο οποίος μόλις είχε αποτύχει στις
εξετάσεις για να γίνει μαχητής. Το ταξίδι όμως δεν έχει καλή κατάληξη αφού το
διαστημόπλοιο προσκρούει σε ένα μετεωρίτη και προσγειώνεται στη γη, η οποία
έχει εγκαταλειφθεί προ πολλού από τους ανθρώπους και κατοικείται πλέον μόνο από
άγρια ζώα. Με τον στρατηγό να είναι βαριά τραυματισμένος, ο Kitai αναλαμβάνει
τη δύσκολη αποστολή να διασχίσει μια απόσταση 100 χιλιομέτρων
ώστε να βρει την ουρά του διαστημοπλοίου στην οποία υπάρχει ένας πομπός. Στην
πορεία αντιμετωπίζει εξαγριωμένα ζώα (πιθήκους, γεράκια, φίδια κτλ) και ένα
εξωγήινο τερατάκι που επέβαινε στο διαστημόπλοιο.
Η αλήθεια είναι
ότι από την ταινία αυτό που αξίζει είναι τα πολύ καλά εφέ (όχι βέβαια κάτι
εξωπραγματικό) ειδικά πάνω στη γη. Το στόρυ απλό και κατανοητό, χωρίς να
εμβαθύνει πολύ στα πως και στα γιατί. Παράλληλα, μαθαίνουμε την τραγική
ιστορία της αδερφής του Kitai μέσα από συχνά flashback κυρίως του μικρού. Σκηνοθετικά,
ο Syamalan απέδειξε ότι όταν θέλει και έχει τα μέσα μπορεί. Βέβαια, σε
πολλά σημεία η ταινία χαρακτηρίζεται από τον αργό ρυθμό πολλών ταινιών του Syamalan αλλά
όχι σε υπερβολικό βαθμό. Για το καστ καλύτερα να μη μιλήσω…ή μάλλον θα μιλήσω.
Ένας αναιμικός πατήρ Smith (που πολλές φορές μιλάει σαν να έχει πάθει εγκεφαλικό) και
ένας φιλότιμος αλλά μάλλον ατάλαντος (για την ώρα τουλάχιστον) υιός Smith. Το υπόλοιπο καστ απλά
δεν υπάρχει (μεταφορικά και κυριολεκτικά)!! Το χειρότερο απ’ όλα είναι ότι
παρότι οι δύο ηθοποιοί είναι πατέρας και γιος και στην πραγματικότητα, δεν
βγάζουν την απαραίτητη χημεία στην οθόνη και η σχέση τους είναι το λιγότερο
άβολη.
Με λίγα λόγια
(αν και τελικά σπατάλησα περισσότερο μελάνι – λέμε τώρα- απ’ ότι σκόπευα), η
ταινία δεν θα σας κουράσει (πολύ) αλλά μην περιμένετε θαύματα. Ούτε βέβαια τα
χάλια για τα οποία μας προϊδεάζουν τα περισσότερα κινηματογραφικά site. Μία υποφερτή ταινία, κατώτερη των
προσδοκιών κυρίως λόγω Will Smith,
αλλά που βλέπεται άνετα.
Τουλάχιστον
μένει μια φράση του Στρατηγού:
«Ο κίνδυνος είναι πραγματικότητα, ο φόβος
επιλογή»!!!
swstos....!
ΑπάντησηΔιαγραφή