The Happening (2008 -ελληνιστί… «Το Συμβάν»)

Βαθμολογία: 3 / 5

Όταν θέλεις να νοικιάσεις blue ray, οι επιλογές σου είναι δυστυχώς (ακόμα τουλάχιστον) περιορισμένες. Ο κρύος καιρός τις κάνει ακόμα πιο λίγες αφού φαίνεται ότι πολλοί προτιμούν να το ρίξουν στις ταινίες από το να βγουν έξω και να ξυλιάσουν ψάχνοντας για τραπέζι. Έτσι, μετά από πολλή ώρα άγονης προσπάθειας στο ντιβιντι κλαμπ για να βρούμε μία αξιόλογη ταινία (σε blue ray), να ‘μαστε με τη φιλενάδα μου να κρατάμε δύο πιθανές πατάτες. Το Συμβάν και ακόμα μία, της οποίας το όνομα δεν θυμάμαι, με πρωταγωνιστή το λυκάνθρωπο του Twilight, Taylor Lautner. Για την πρώτη, η υπόθεση στο πίσω μέρος του dvd δεν άφηνε καμία αμφιβολία∙ υποθέσαμε αμέσως ότι πρόκειται για βλακεία μεγατόνων. Η δεύτερη δεν είχε τόσο «ύποπτη» περιγραφή, αλλά όταν ένας σκηνοθέτης εμπιστεύεται έναν τόσο νέο ηθοποιό, ο οποίος μάλιστα έχει ξεπηδήσει από το πουθενά χάρη στη συμμετοχή του σε ταινία όπως το Twilight,  ε, όπως και να ‘χει, μυρίζει αρπαχτή.

Τελικά, αφού το ένστικτο μας οδηγούσε στο να  πάμε στο ραντεβού μας (που μετρούσε ήδη καθυστέρηση 20 λεπτών) με άδεια χέρια και να αρκεστούμε στα αφιερώματα της ελληνικής τηλεόρασης στη χρυσή δεκαετία του ελληνικού κινηματογράφου, αποφασίσαμε να ακολουθήσουμε τη λογική και να επιλέξουμε ανάμεσα στις δύο ταινίες με το ακλόνητο επιχείρημα της διάρκειας. Ναι, ακριβώς. Πεπεισμένες ότι επρόκειτο για ένα δύσκολο βράδυ, διαλέξαμε απλά τη μικρότερη!

Φτάνοντας (επιτέλους!) στο ραντεβού μας, μας υπενθυμίζει ο οικοδεσπότης ότι ο σκηνοθέτης της ταινίας, M. Night Shyamalan, είναι ο ίδιος που ευθύνεται για το Σκοτεινό Χωριό (The Village, 2004). Όπως καταλαβαίνετε, συνειδητοποιήσαμε αμέσως το λάθος μας. Πόσο κακό να μας έκανα τα λίγα παραπάνω λεπτά της άλλης ταινίας (με τον Lautner ντε) στην οποία –αν μη τι άλλο- θα χαζεύαμε τους νεαρούς και νεαρές ηθοποιούς της; Απορρίπτοντας (ξανά) το αφιέρωμα στον ελληνικό κινηματογράφο, καθώς και δυο-τρεις ξέμπαρκες ταινίες (προσφορά εφημερίδων) που βρίσκονταν στο σπίτι, κάναμε την καρδιά μας πέτρα και πατήσαμε play.

Μια σειρά από ομαδικές αυτοκτονίες στο Σέντραλ Πάρκ, κατόπιν στη Φιλαδέλφεια και στη συνέχεια σε όλο και περισσότερες πόλεις και περιοχές της Ανατολικής Ακτής, σπέρνουν το χάος και τον πανικό. Μέσα στον όλο χαμό, ο καθηγητής φυσικής Elliot Moore (Mark Wahlberg) προσπαθεί να σώσει την οικογένεια του, καταφεύγοντας σε απομονωμένες περιοχές της επαρχίας. Ωστόσο, σύντομα θα διαπιστώσει ότι κανένα μέρος δεν είναι ασφαλές, όσον αφορά το ανεξέλεγκτο και ανεξήγητο συμβάν…
 

Περιέργως (όσοι έχετε δει το Σκοτεινό Χωριό καταλαβαίνετε) η ταινία ήταν καλή! Μάλιστα, αφού ήμασταν τόσο προκατειλημμένοι, ενθουσιαστήκαμε! Ξέρετε, είναι αυτό που όταν περιμένεις κάτι πάρα πολύ κακό και τελικά σου βγαίνει καλό, το βλέπεις ακόμα καλύτερο… Αντικειμενικά, όμως, με όση αντικειμενικότητα χωράει στην έβδομη τέχνη, η ταινία είναι καλή. Δεδομένης της καλής σκηνοθεσίας, της προσεγμένης παραγωγής, της εύστοχης μουσικής επένδυσης (του James Newton Howard) και κυρίως του πρωτότυπου σεναρίου, πρόκειται για μία ταινία που συνιστώ να δείτε. Περιέχει αρκετές εντυπωσιακές σκηνές (με κορυφαία τη σκηνή όπου οι εργάτες μίας οικοδομής αυτοκτονούν μαζικά, πηδώντας στο κενό), ενώ το μεγαλύτερο ατού της είναι το ότι –εάν και πραγματεύεται φανταστικές (και παράλογες) καταστάσεις- δεν αφήνει κενά (ούτε τα καλύπτει με ένα εκνευριστικό και παράταιρο τέλος, όπως στο Σκοτεινό Χωριό).

Από την άλλη, με εξαίρεση τον Wahlberg, ο οποίος παίζει συμπαθητικά, οι υπόλοιποι ηθοποιοί  είναι μέτριοι (John Leguizamo, Betty Bucklev, Ashlyn Sanchez…) έως εκνευριστικοί (βλ. τη Zooey Deschanel στο ρόλο της γυναίκας του Elliot). Και για να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους, ναι μεν αξίζει να την δείτε, αλλά όπως θα διαπιστώσετε και μόνοι σας, η ταινία ενώ είχε τις προδιαγραφές για να μπει στη λίστα των top thrillers, δεν κατάφερε να γίνει κάτι περισσότερο από ένα απλώς καλό φιλμ…
  
ΥΓ: Πάντως η ταινία θεωρείται μια από τις πιο αμφιλεγόμενες των τελευταίων χρόνων. Οι δύο απόψεις αντικατοπτρίζονται στα δύο επόμενα Links 
1. Η καλή κριτική 
2. Η κακή κριτική