Από την Ηλιάννα Μαθιουδάκη
Οκ, οκ. Μπήκαμε μέσα. Χαιρετήσαμε
την Μαρία, αχ να ναι καλά, να την χαιρόμαστε. Την αγαπάω πολύ την Μαρία. Από τα
λίγα άτομα που συμπαθώ βασικά στο γραφείο. Μάλλον από τα λίγα άτομα που συμπαθώ
γενικά, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα. Οκ. Τι κάνουμε, τώρα; Έχει πολύ κόσμο εδώ,
δεν καταλαβαίνω τι βρίσκουν όλοι στα πάρτι. Ειλικρινά δεν
το καταλαβαίνω. Έχει πάρα πολύ κόσμο εδώ.
Ίσως πιο ένα ποτάκι μπορεί να
χαλαρώσω…
-Α, γεια, τι κάνεις; Δεν περίμενα
να σε δω εδώ!
-Αμ εγώ τι λες; Περίμενα να έρθω;
Χαχα (και καλά ότι γέλασα).
-Ναι-ναι…
Ας πάω πιο ‘κει. Καλή είναι και η
γωνία, γιατί όχι δηλαδή; Κενές θα μείνουν αυτές. Αχ μωρέ, έχει πολύ κόσμο εδώ.
Που είχα μείνει πριν έρθει αυτή η κατσίκα να μου μιλήσει; Ακούς εκεί δεν
περίμενα να σε δω εδώ! Γιατί; Τι έχω εγώ δηλαδή και δεν θα ήμουν υπο κανονικές
συνθήκες εδώ;! Ένα μικρό κομπλεξακι τώρα με τον πολύ κόσμο. Σιγά. Μπορείς να το
κάνεις! Μπορείς να το κάνεις! Μπορείς να το κάνεις…. Ή και όχι. Ποτό, ποτό,
ποτό. Θα κάνω κάτι που να μην φαίνεται πολύ, που να πιάνω συζήτηση τώρα με τον
κάθε άσχετο για το τι πίνω. Άσε, ένα τζιν θα βάλω, φαίνεται και σαν νερό, μια
χαρά, ούτε που θα με προσέξουν. Πάντως, όπως και να ‘ναι, είμαι η μόνη άσχετη
εδώ. Δεν λέω ότι δεν τους ξέρω, τους ξέρω, απλά δεν κολλάω με αυτόν τον κόσμο.
Δεν καταλαβαίνω γιατί, αλλά δεν κολλάω. Να δεις που κάτι έκαναν οι γονείς μου
όταν ήμουν μικρή και με στράβωσαν, συνήθως αυτοί φταίνε για όλα, και αν δεν
φταίνε, πάλι φταίνε και τέλος. Πάντως ναι. Όλοι είναι χαρούμενοι μιλάνε,
γελάνε, ανέμελοι. Εγώ εδώ κάθομαι σαν κλαμένο δεν ξέρω και εγώ τι, και
σκέφτομαι με ποιον τρόπο να τοποθετήσω τα πόδια μου, επειδή εκτός του ότι
σήμερα αποφάσισα να έρθω σε ένα πάρτι, αποφάσισα να κάνω και αυτήν την ηλίθια
κίνηση φορώντας ένα φόρεμα. Πφφ.
Ωραίο τραγουδάκι παίζει, πάντα μου άρεσε ο Moby. Ίσως αν χορέψω να νιώσω
πιο άνετα. Χα. Με έκανα να γελάσω. Χμμμ Θα μείνω άλλη μισή ώρα, είναι αγένεια
να φύγω από τώρα…
-εεεεε Πώς περνάμε;
-Καλά Μαρία μου, πολύ καλά, χρόνια
πολλά να τα εκατοστίσεις!
-Ευχαριστώ, έλα να χορέψουμε!!
-Α, όχι, ίσως αργότερα!
-Όπως θες… Γιώργοοοοο
Ουφ, το γλίτωσα και αυτό. Κάτι πρέπει να κάνω
για να περάσει λίγο η ώρα. Ααααα το βρήκα. 1000, 999, 998…..560,559…… 3, 2….
Ουφ, επιτέλους πήγε 11… Σήκω τώρα κορίτσι, να πας να πάρεις τσάντα, παλτό,
χαιρέτα μια και την Μαρία, και γρήγορα σπίτι για Sex and the City, why live when you can see other people live at the comfort of your own place!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου