Speed 1 & 2, 19 χρόνια μετά! Part/speed 1

Βαθμολογία: 3.7 / 5

Το κοαλάκι Νο 1 (εγώ είμαι το κοαλάκι Νο 2) θα πάθει συγκοπή όταν δει ότι μετά από τοοοοοόσο καιρό που έχω να γράψω (μήνες….) γράφω για τα Speed (και δε θα έχει άδικο εδώ που τα λέμε…). Πιθανότατα και εσείς να πιστέψετε ότι το ‘χασα (ή το ‘καψα) τελείως και η αλήθεια είναι ότι δεν έχω πολλά επιχειρήματα για να σας αντικρούσω. Θα καταφύγω στην πεπατημένη οδό που τόσοι και τόσοι βαδίζουν σε ανάλογες περιπτώσεις και θα ρίξω το φταίξιμο στα…ζώδια. Ως γνήσιος Σκορπιός, λοιπόν, (μη φτύνετε στον κόρφο σας, είμαστε πολύ παρεξηγημένο ζώδιο) με έπιασε η -γνωστή στους ομοζώδιους- παρελθοντολατρεία και νοσταλγία για οτιδήποτε είναι παντελώς άγνωστο στους έφηβους του σήμερα. Βέβαια, για να έχετε όλα τα δεδομένα, θα παραδεχτώ ότι (ακόμα μία φορά) μου ‘ρθε να δω ταινία στη μία τα ξημερώματα και α) το σενάριο να σηκωθώ, να ντυθώ και να ψάχνω για DVD ATM δεν έπαιζε με τίποτα, β) το να «κατεβάσω» ταινία επίσης δεν έπαιζε διότι είμαι κατά της πειρατείας.

Speed 1 και 2 λοιπόν, 19 χρόνια αργότερα. Ποπό, πως πέρασε έτσι ο καιρός… Εντάξει, δεν το θυμάμαι και σαν χθες, αλλά και 19 χρόνια πολλά μου φαίνονται. Καλά, από τις ταινίες (ειδικά από την πρώτη) δε θυμόμουν σχεδόν τίποτα, όμως, θυμάμαι πόσο εκστασιασμένη ήμουν στην πολύ ώριμη ηλικία των 10, όταν είδα το Speed 1. Θυμάμαι, επίσης, τη χαρά μου όταν διάβασα ότι θα βγει και 2, καθώς και την ανυπομονησία μου μέχρι να κόψω -επιτέλους- το εισιτήριο στον κινηματογράφο. Το τέλος του Speed 2 δε, το συζητούσαμε για μέρες…(είπαμε, 10χρονα ήμασταν).

 
Αλλά για να πω την αμαρτία μου και τώρα κοντά στα πρώτα άντα ωραία πέρασα! Που σημαίνει ότι, ή δεν έχω βάλει μυαλό στα τόσα χρόνια που μεσολάβησαν (παίζει…) ή όντως πρόκειται για καλές ταινίες (παίζει;;;).

Οκ, οκ..πολλές σκηνές φαίνονται αστείες, ειδικά όσες έχουν να κάνουν με Η/Υ και gadgets (λέμε τώρα…) αλλά αν το καλοσκεφτείς και αναλογιστείς τα περιορισμένα μέσα του τότε, μερικές άλλες είναι απλά εντυπωσιακές! Οι σκηνές με το κρουαζιερόπλοιο (Speed 2) να συγκρούεται με το τάνκερ και αργότερα, όταν μπαίνει μέσα στην πόλη, ακόμα με συναρπάζουν (μάλλον δεν έβαλα μυαλό…) και ας είναι σε ορισμένα σημεία τελείως fake.

Μιας που μπήκα όμως στη διαδικασία να γράψω κριτική, ας πάρω τα πράγματα από την αρχή. Αρχές 90s και ο Graham Yost γράφει ένα πολύ καλό σενάριο στο οποίο πρωταγωνιστούν ένας τρελαμένος πρώην αστυνομικός, ένας τρελαμένος νυν αστυνομικός και μία τρελαμένη (όπως θα δούμε στη συνέχεια) με τους αστυνομικούς γενικότερα. Πιο συγκεκριμένα, ο πρώτος τρελαμένος, ακούει στο όνομα Howard Payne (Dennis Hopper), είναι ειδικός στις βόμβες (παντός τύπου), πολύ τσαντισμένος (δεν ξέρουμε γιατί) και διεκδικεί ένα αστρονομικό ποσό (3.000.000$ αν δεν κάνω λάθος) για να μην ανατινάξει πράγματα και ομήρους στον αέρα. Ο δεύτερος τρελαμένος ακούει στο όνομα (Officer) Jack Traven, είναι όμορφος, ευγενικός, παλαβός και αποφασισμένος να σώσει οτιδήποτε έμψυχο συναντά στο διάβα του (για τα άψυχα δεν μπορούμε να πούμε το ίδιο, ό,τι ακούμπησε το κατέστρεψε, τουβλάκι δεν άφησε όρθιο). Φυσικά είναι το καμάρι του Σώματος, το άχτι του Δημάρχου και το όνειρο της Αμερικανίδας μάνας. Η τρελαμένη είναι η Sandra Bullock που ακούει στο όνομα Annie Porter (σ. δεν έκανα κάποιο λάθος).

1994 και ο Jan de Bont αναλαμβάνει να μεταφέρει το σενάριο στη μεγάλη οθόνη. Το αποτέλεσμα; Ικανοποιητικότατο: δύο ώρες ασταμάτητης δράσης, μία μεγάλη εισπρακτική επιτυχία, δύο Όσκαρ (Καλύτερων Εφέ και Καλύτερου Ήχου), 11 βραβεία και 15 υποψηφιότητες. Οι Keanu Reeves και Sandra Bullock φρέσκοι και ορεξάτοι για δουλειά μας μετέδωσαν την ενέργεια τους, οι Dennis Hopper (bad guy), Joe Morton (captain officer) και Jeff Daniels (co-officer) αποδείχτηκαν σωστές επιλογές, τα εφέ εντυπωσιακά (για την εποχή τους τουλάχιστον) και το σενάριο γεμάτο δράση.

Μία ταινία με τα όλα της: ταχύτητα, ένταση, ανατροπές…ε, έχει και τα λαθάκια, τα κενά και τα κλισέ της. Στο φινάλε, αν είσαι fan των ταινιών δράσης, περνάς ένα ευχάριστο δίωρο. Εξάλλου με τόσες εκρήξεις, καταστροφές και τρακαρίσματα, όπως εύστοχα έγραψε ένας τύπος στο IMDb, «θα ήταν πιο φτηνό τελικά, να τον πληρώσουν τον τύπο».

to be continued….