ΤΟ ΧΑΜΕΝΟ ΟΝΕΙΡΟ

Από την Fearless (Διαγωνισμός - 14η Συμμετοχή)

Η  γενιά των 30 είχε την τύχη να απολαύσει πολλές ελευθερίες σε εχέση με τα σημερινά παιδιά. Είναι αυτοί που πρόλαβαν τα παιχνίδια στις αλάνες , τα κυρήγματα ηθικής από τους γονείς (και ιδιαίτερα τα κοριτσια), κατά τη  διάρκεια της ζωής τους ακούσαν τις πρώτες εκτελέσεις μεγάλων κομματιών και είδαν πρώτοι  θρυλικά σηριαλ  στην τηλεόραση. Εκτός από αυτά όμως και άλλα πολλά που πρόλαβαν είναι ίσως και οι τελευταίοι που μεγάλωσαν με πολιτική συνείδηση.

Όλοι προέρχονται από οικογένειες οι οποίες πολιτικά ανήκαν καπου. Τα κριτήρια είναι διαφορετικά και πολυπίκοιλα. Ανάλογα με την καταγωγή τους, την οικονομική τους κατάσταση ,το παρελθόν τους ακόμη ακόμη και για τη γοητέια που έφεραν οι βουλευτές του κάθε κόμματος. Όποιος και να ηταν ο λόγος όμως σημασία έχει οτι οι άνθρωποι αυτοί πίστευαν κάπου , είχαν ελπίδα και πάντα έδιναν στο πολιτικό σύστημα της  χώρας ότι καλύτερο είχαν. Ποιός δε θυμάται την περίοδο των εκλογών κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 80 και του 90 οπού οι έκλογές  ήταν ένα μεγάλο παρτυ σε όλη τη χώρα?Εκτός από αυτούς που αγωνίζονταν για μια θέση στο Δημόσιο , υπήρχαν πάντα αυτοι που αγωνίζονταν και πανηγυριζαν για την ιδέα.Αυτοί οι άνθρωποι λοιπόν μεγάλωσαν τα παιδιά τους με την ιδέα.

Τώρα λοιπόν που ο κόσμος προόδευσε ακόμη περισσότερο  και  η Δημοκρατία ευημερεί  γενεές ανθρώπων ανακαλύπτουν οτι όλα ήταν ένα μεγάλο ψέμα. Δεν υπάρχει ιδέα ,δεν υπάρχει τίποτα στο οποίο μπορούν να πιστέψουν. Δεν υπάρχει πια Δεξιά,Αριστερά,Σοσιαλισμός. Είναι όλα ένα , μια κοινή ιδέα ,μία κοινή πολιτική. Έρχονται  εκλογές και σου λένε να ψηφίσεις .Αντε και πας. Τί ψηφίζεις? Πόσες φορές έχεις σκεφτεί οτι κάπου πρέπει να ανήκεις , κάτι πρέπει να πιστεύεις , αισθάνεσαι σα να έχεις πάθει αμνησία και δε θυμάσαι ποιός είσαι? Αποδεδειγμένα οι δυσκολίες μας κάνουν πιο σκεπτόμενους και μαθαίνουμε να βλέπουμε με μεγαλύτερη επιφυλακτικότητα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας για το ΄’καλό μας’. Η πιο θλιβερή όμως διαπίστωση είναι η εξης: μαζί με τις αλάνες και τους καρδιακους μας φίλους χάνεται και η πεποίθηση ότι αξίζει να παλεύεις για τα πιστεύω σου και τα όνειρα σου.