"Τα γενέθλια του καριόλη" από τη Σοφία Κραββαρίτη

- Γεια σας, μια τούρτα θα ήθελα να παραγγείλω.

- Βεβαίως, για ποια περίσταση πρόκειται;

 - Γενέθλια.

- Παιδάκι, έφηβος...

- Αυτός, αυτοοοοοος....

 - Μάλιστα, κατάλαβα. Θέλετε να γράφει μια ευχή πάνω;

 - Ναι, βέβαια. Γράψτε "Σε θέλω".

- Σκέτο; Χωρίς όνομα;

- Φυσικά και θα έχει, με συγχωρείτε μεσιέ, ξεχάστηκα.

 - Λοιπόν;

- Συμπληρώστε, "ΣΕ ΘΕΛΩ ΡΕ ΚΑΡΙΟΛΗ!" με κεφαλαία παρακαλώ.

 - Μα... 
- Αφήστε τα μα και τα μου, μεσιέ. Ξέρω εγώ τι λέω. Ξέρεις εσύ τι καριόλης είναι αυτός; Εγώ θα σου πω. Είναι από αυτούς που σου παίρνουν το μυαλό και χάνεις τον ύπνο σου, πανάθεμά τον!

- Έχετε κάποια συγκεκριμένη προτίμηση στο σχήμα, θα προτιμούσατε, ας πούμε, μια καρδιά;

- Μια καρδιά! Τι να σου κάνει μία μόνο καρδιά μεσιέ; Που και χίλιες να είχα, πάλι σε αυτόν θα τις έδινα και πάλι θα μάτωναν. Η κατάρα μου βλέπεις είναι αυτή, να την έχω πάντα μπαλωμένη.

- Τι να πω κι εγώ τώρα... να ρωτήσω κάτι άλλο. Κεράκια να σας δώσω, ή μήπως θέλετε ένα ερωτηματικό;

- Τι να τα κάνω τα κεράκια μεσιέ μου; Να μου ανάψουν το καντήλι στο μνήμα; Και το ερωτηματικό; Τι το θες πάλι αυτό; Δεν την ξέρω λες την τύχη μου; Μια ταφόπλακα να μου φέρεις μεσιέ μου, να ησυχάσω. Θα με φάει, που θα με φάει το μαράζι του, δώσε μου μία να τη βάλω πάνω, να είμαι έτοιμη.

- Μα τι είναι αυτά που λέτε; Εξάλλου, δεν πρόκειται για τη δική σας τούρτα, πως θα βάλετε πάνω κάτι τέτοιο;

 - Δίκιο έχεις, φέρε μου λοιπόν κεράκια.

- Πόσα; 
- Πολλά. Πολλά μεσιέ μου, όσοι και οι καημοί που με λιώνουν. Μάλλον όχι, όχι κεράκια. Πυροτεχνήματα μεσιέ μου, από αυτά της αναστάσεως, τα δυνατά, να σκάσουν πάνω του, να τον δω σε αυτά τα χάλια, να πεθάνω από την στενοχώρια μου μια και καλή.

- Δε με βοηθάτε όμως.

- Εδώ δεν μπορώ να βοηθήσω τον εαυτό μου, εσένα θα βοηθήσω μεσιέ μου;

- Τέλος πάντων. Παράδοση;

- Παράδοση; Αν παραδόθηκα λέει, μεσιέ μου! Από την πρώτη στιγμή που τον αντίκρισα κατάλαβα ότι θα έχω άσχημα ξεμπερδέματα μαζί του. Άνευ όρων, του παραδόθηκα μεσιέ μου!

- Ναι, αλλά ξέρετε δεν εννοούσα αυτό ακριβώς. Αν θέλετε να κάνουμε παράδοση στον χώρο του ρωτάω.

- Α, αυτό εννοείς. Όχι, θα την πάρω εγώ, να την πάω και να στάζουν τα δάκρυα πάνω της, μπας και λυγίσει μεσιέ μου.

- Μα τι είναι αυτά που λέτε; Τα γενέθλια είναι όμορφη γιορτή, δεν πρέπει να νιώθετε έτσι. Είμαι σίγουρος ότι θα περάσετε υπέροχα.

- Ναι μεσιέ μου, να θυμηθούμε τη μέρα που γεννήθηκε και τα χρόνια που πέρασαν και τον έφεραν στο δρόμο μου, να με βασανίζει η καψούρα. Το 'ξερα όμως, να πεις ότι δεν το 'ξερα; Από την πρώτη φορά που βρεθήκαμε είπα μέσα μου, ότι αυτός θα με βασανίσει. Αχ, μεσιέ μου!

- Λοιπόν, ανακεφαλαιώνουμε. Μία τούρτα σε σχήμα καρδιάς, να γράφει πάνω...

- ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ! ΣΕ ΘΕΛΩ ΡΕ ΚΑΡΙΟΛΗ!