Ένα "λογικό" τραγούδι που "γυρνά τις πλάτες του στο μέλλον"

Από τον συγγραφέα και σκιτσογράφο ΜΑΦΡΑ

Η μέρα είχε ξημερώσει περήφανη γιορτάζοντας την Άνοιξη που είχε τόσο αργήσει, στα γύρω μας μα και στις ψυχές μας συνάμα. Κοίταξα με λαχτάρα γύρω μου και οι αραδιαστές σκέψεις πήραν σάρκα κι οστά μέσα από την μασκαράτα των παιδικών αναμνήσεων:

Όταν ήμουν μικρός, η ζωή έμοιαζε τόσο υπέροχη

Ένα θαύμα, ήταν όμορφο, μαγικό

Και όλα τα πουλιά πάνω στα δέντρα τραγουδούσαν τόσο χαρούμενα

Χαρούμενα, παιχνιδιάρικα κοιτώντας με

Και μου έδειξαν έναν κόσμο όπου θα μπορούσα να είμαι τόσο αξιόπιστος

Αναλυτικός, πνευματικός αλλά και κυνικός

Υπάρχουν στιγμές που όλος ο κόσμος κοιμάται

Οι ερωτήσεις είναι τόσο βαθιές

Για έναν τόσο απλό άνθρωπο

Πες μου, σε παρακαλώ, όσα μάθαμε

Ξέρω, ακούγεται γελοίο

Όμως σε παρακαλώ πες μου… ποιος είμαι

«Τώρα πρόσεχε τι λες γιατί αλλιώς θα σε αποκαλέσουν αβίαστα ‘ακραίο’

Ελεύθερο, φανατικό, ή και εγκληματία

Δε θα γράψεις το όνομά σου, το αληθινό σου όνομα…γιατί θέλουμε να νιώσουμε ότι είσαι αποδεκτός, σεβαστός, κι ..εύπεπτος σαν….’φυτό’!

Ταρακουνήθηκα…Κοίταξα γύρω να αντικρίσω τα παιδιά μου…και τα παιδιά όλου του κόσμου! Αυτά που ξεκινούν τον αγώνα, τον στημένο αγώνα για τον οποίο θα πρέπει να παλέψουν, να ματώσουν και μακάρι σαν γροθιά να μπορούσαν όχι μόνο να τον καταγγείλουν αλλά και να αλλάξουν τους Κανόνες! Και τότε άκουσα τις φωνές τους να ενώνονται σε μια κατακραυγή που θα πλημμύριζε τους οχετούς του Κατεστημένου, δείχνοντας αν μη τι άλλο ότι δεν θα είναι σαν πρόβατα που οδηγούνται στην σφαγή. Κι οι στίχοι ενώνονταν σαν μια γροθιά στο στομάχι του αδηφάγου Συστήματος:

Γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον
στο μέλλον που φτιάχνετε όπως θέλετε
αφού η ιστορία σας ανήκει
σαρώστε το λοιπόν αν επιμένετε

Στ’ αυτιά μου δε χωράνε υποσχέσεις
το έργο το `χω δει μη με τρελαίνετε
το πλοίο των ονείρων μου με πάει
σε κόσμους που εσείς δεν τους αντέχετε

Μένω μονάχος στο παρόν μου
να σώσω οτιδήποτε αν σώζεται
κι ας έχω τις συνέπειες του νόμου
συνένοχο στο φόνο δε θα μ’ έχετε…

Ξύπνησα λουσμένος στον ιδρώτα. Κοίταξα με αγωνία γύρω μου, για να δω που βρισκόμουν. Το παλιό κομμάτι των Super tramp ( Logical song) μου’ ρθε σαν καθάριο νερό που αναβλύζει από μια κρυφή πηγή. «Διαχρονικό τραγούδι», σκέφτηκα… και πήγα να σηκωθώ από το κρεβάτι όταν οι στίχοι του Τσακνή με εμπόδισαν να πω την καλημέρα που ήθελα…

Κοίταγα μία το παλιό βινύλιο και μία το CD με το τραγούδι της .. απόρριψης και της αγανάκτησης.

Θα γίνει κι αυτό διαχρονικό, σκέφτηκα..

Ανατρίχιασα όταν συνδύασα τα δύο τραγούδια σε μια …κοινωνική διαδοχή με τόσα χρόνια διαφορά μεταξύ τους.

«Διαχρονικό» ας γίνει…’Αλήθεια’ μόνο να μην γίνει, στα χέρια των αδίστακτων «Κτιστών» και «Επιβητόρων»!

Ας μην τους αφήσουμε…