"Ανθρώπινο εκκρεμές" από τον Αντώνη Ευθυμίου (6ος Διαγωνισμός Ελεύθερης Γραφής - Ποίηση)

(Συμμετέχει στο 2ο σκέλος του Διαγωνισμού της ψηφοφορίας των αναγνωστών - Ψηφίζετε εδώ!)

Από το χάραμα ως το λιόγερμα παλινδρομείς

ανθρώπινο εκκρεμές,

μετεωρίζεσαι στους αιθέρες της λαξεμένης λογικής,

λησμονώντας πως η πραγματικότητα

είναι το απόστημα της φαντασίας.

Εσύ κοιτούσες εκστατικά το φως,

μα πάντα ακολουθούσες το σκοτάδι.

Τα μάτια σου, οι κυρτοί ακροβολιστές του ονείρου,

πυορροούν στο θάμβος του φεγγαριού,

στη βαναυσότητα του αδιάκριτου ήλιου.

Θες ν’ ασπαστείς τον ίσκιο σου,

το χλωμό περίγραμμα του εαυτού σου,

αλλά οι σταλαμίδες των πυρφόρων αστεριών

κατακερμάτισαν τα χείλη σου.

Η ψυχή σου αποδερματώνεται

σε κάθε αντανάκλαση της οδύνης

και το καθημαγμένο σώμα γίνεται σάβανο,

νεκροσέντονο της κάτωχρης καρδιάς σου.

«Στα ερείπια της ευτυχίας χτίζεται η ελπίδα

και στα αποκαΐδια του θανάτου οικοδομείται η ζωή».

Συλλογισμός ή παραλογισμός;

Θα το κρίνει η νύχτα κι η μέρα θα το πράξει.

Αργοσαλεύει τώρα η ύπαρξή σου

για ν’ αδράξει το σκότος, τον μέλανα μανδύα

που σκεπάζει τις ανήκεστες ουλές των ψευδαισθήσεων,

μήπως κι ανταμώσεις τους δρεπανηφόρους κομήτες της σοφίας.

Η πορεία προς τη γνώση

είναι ένα κακοτράχαλο ζοφερό μονοπάτι,

που για να το διαβείς ενδύεσαι το έρεβος

κι απαρνείσαι τους αγλαούς καρπούς της αθανασίας.