"Ματωμένες αναμνήσεις" του Αλέξανδρου Σαγρή (6ος Διαγωνισμός Ελεύθερης Γραφής - Ποίηση)

(Συμμετέχει στο 2ο σκέλος του Διαγωνισμού της ψηφοφορίας των αναγνωστών- Ψηφίζετε εδώ!)

Έσταξες σαν αστέρι στο ηλιόγερμα,
γεμάτο φλογερές ακτίνες
με χρώματα μπερδεμένα,
σαν τα κρόσια των ονείρων μας.

Σ' αυτή τη φεγγαροντυμένη βραδιά,
ακούγονταν άσματα στους δρόμους,
από μια μπάντα στ' άλλο πεζοδρόμιο
και γεμάτος πληγωμώνες νότες απ' τα πλήκτρα,
αναζητούσες τη σιωπή.
Ο απόηχος της τραγωδίας,
ακουγόταν στις πιο σκιερές γωνιές της ψυχής μας,
σας μια πετρωμένη μουσική.

Το φως απλώθηκε στη χλομή μας πλάση
και σαν τα πατημένα αποτσίγαρα,
περιμέναμε τη σπίθα,
που θα μας αναστήσει.

Ρίμες που δεν απλώνονται,
συναισθήματα που αυτοκτονούν,
στα ωραία συμμετρικά φωτιστικά μας
και μάτια γεμάτα δάκρυα,
μένουν ανεξερεύνητα στο άγνωστο.

Φωνές που πνίγεις,
αισθήματα που σφίγγεις,
οι αναμνήσεις μας έσβησαν και αυτές στο σκοτάδι.

Και πάλι κοιτώντα το μοναχικό
μα φωτεινό μας φεγγάρι
θέλησες να φωτίσεις τον κόσμο,
με το λαμπίρισμα της αναδυόμενης μοναξιάς σου.