Broken City (2013 – ελληνιστί «Η διαφθορά στην εξουσία»)

Βαθμολογία 2,5 / 5

Τι φταίει όταν τα υλικά είναι καλά αλλά τελικά το φαγητό δεν ενθουσιάζει? Μάλλον λείπει το αλάτι ή ένας καλός μάγειρας. Κάπως έτσι θα περιέγραφα την ταινία με όρους … μαγειρικούς (πεινάω λίγο, εξ ου και η γαστρονομική μεταφορά). Καλοί ηθοποιοί, ενδιαφέρον σενάριο αλλά σίγουρα κάτι λείπει…

Η ταινία ακολουθεί την περιπέτεια του Billy (Mark Wahlberg) ενός πρώην αστυνομικού της Νέας Υόρκης που πλέον ιδιωτεύει και τραβάει φωτογραφίες άπιστων συζύγων και κυνηγάει τα λεφτά με το δίκαννο. Ένα τηλεφώνημα όμως από τον δήμαρχο Hostetler (Russell Crowe)  και εκ νέου υποψήφιο στις επερχόμενες δημοτικές εκλογές είναι ικανό να τον βάλει γερά στο παιχνίδι και να του ξεπληρώσει όλα τα χρέη. Η αποστολή του να κατασκοπεύσει την γυναίκα του δημάρχου Cathleen (Catherine Zeta-Jones) για την οποία υπάρχουν υπόνοιες για εξωσυζυγικές σχέσεις. Αλλά η αλήθεια είναι πολύ διαφορετική. Το παιχνίδι είναι πολιτικό και σκοτεινό και εμπλέκονται τόσο ο βασικός ανταγωνιστής του, Jack Valliant (Barry Pepper) όσο και συνεργάτες του.

Μυστηριώδεις συναντήσεις, φόνοι, κυνηγητό και μια συνεχή αλληλουχία αποκαλύψεων υπόσχονται τουλάχιστον μια ενδιαφέρουσα ταινία. Όντως είναι ενδιαφέρουσα από πολλές πλευρές. Καλό καστ με προεξέχοντα τον Crowe, που μπορεί να μην τον πολυσυμπαθώ, αλλά του αναγνωρίζω ότι έχει μια εκπληκτική πορεία. Χωρίς εξαιρετικές ερμηνείες (άλλωστε ούτε ο Wahlberg ούτε η Zeta-Jones φημίζονται για αυτές) αλλά με ικανοποιητική απόδοση των ρόλων τους και με ένα σενάριο που ακολουθεί την πεπατημένη αλλά υπόσχεται μια ενδιαφέρουσα πλοκή και αρκετές ανατροπές. Οπότε που εντοπίζεται το μελανό σημείο που δεν αφήνει την ταινία να πάρει τη θέση που πιθανώς της άξιζε? Αυτό που μένει είναι η σκηνοθεσία. Ο Allen Hughes πατάει πολύ στην ιστορία και δεν βάζει τη δική του σφραγίδα. Φαίνεται ότι η σκηνοθεσία του είναι απλά διεκπεραιωτική, χωρίς φαντασία και νεύρο. Αν και συλλαμβάνει την σκοτεινή ατμόσφαιρα της περίστασης, δεν προσδίδει στην ταινία την ένταση που θα περίμενε κανείς από ένα τέτοιο σενάριο. Αρκετές κοιλιές και νεκρά διαστήματα που κόβουν το ρυθμό και οδηγούν τον θεατή σε κρυφά χασμουρητά (ή όχι και τόσο κρυφά στην περίπτωσή μου).

Πάντως η ταινία δεν είναι για τα σκουπίδια. Αξίζει να τη δει κάποιος (αρκεί να μην είστε κουρασμένοι) γιατί έχει ενδιαφέρον και στο τέλος προσφέρει τη συγκίνηση της ανατροπής (όχι πάντως κάτι τρελό που να μην μπορείτε να το υποπτευθείτε). Μια απλά καλή ταινία και τίποτα παραπάνω…!!!