August: Osage County (2013 – ελληνιστί «Αύγουστος»)

Βαθμολογία 3 / 5 (για την ταινία) και 4,5 / 5 (για τις ερμηνείες)

Πως ένα καθαρά θεατρικό σενάριο που οδήγησε σε μια απλά καλή ταινία γίνεται οσκαρικό και ανεβαίνει πολλά (μα πολλά) επίπεδα από αυτό που αξίζει?? Πολύ απλά…Meryl Streep! Mπορεί να είμαστε συνηθισμένοι σε μεγαλοπρεπείς ερμηνείες ακόμα και σε αδιάφορες ή ελαφριές ταινίες αλλά πάντα την απολαμβάνουμε!

Η ταινία χαρακτηρίζεται ως δραματική κωμωδία και μάλλον της ταιριάζει γάντι ο χαρακτηρισμός. Υπάρχουν στιγμές που θέλεις να γελάσεις και στιγμές (περισσότερες μάλλον) που θέλεις να κλάψεις ή που αγανακτείς! Ουσιαστικά μας αφηγείται την οριστική διάλυση μιας ήδη απείρως δυσλειτουργικής οικογένειας με μυστικά που κρύβονταν χρόνια επιμελώς κάτω από το χαλάκι και που βγήκαν στην επιφάνεια με αφορμή της κηδεία του πατριάρχη της οικογένειας (Sam Shepard), ο οποίος μην αντέχοντας την κατάσταση αποχώρησε με ελαφρά από τον μάταιο τούτο κόσμο. 

Πίσω απομένει μια σύζυγος (Meryl Streep) που πάσχει από καρκίνο του στόματος και που βρίσκεται σε ημίτρελη κατάσταση λόγω των φαρμάκων αλλά και λόγω της φύσης της, τρεις κόρες (Roberts, Nicholson και Lewis) με διαλυμένες ή επίπλαστες ζωές (η πρώτη σε διάσταση, η δεύτερη ερωτευμένη με τον χαζό ξάδερφό της και η τρίτη παντρεμένη με έναν κατά πολύ μεγαλύτερό της άνδρα που καπνίζει μαριχουάνα και κυνηγάει κάθε θηλυκό κυρίως νεαρής ηλικίας που θα βρει μπροστά του), η αδερφή της συζύγου με τον άντρα της (Martindale και Cooper) που κρύβει ένα μεγάλο μυστικό, ο σύζυγος της μεγάλης αδερφής (McGregor) που είναι ωσεί παρόν στο όλο σκηνικό, η μική εγγονή (Breslin) που άθελά της (???) γίνεται η πέτρα του σκανδάλου και ο χαζός ξάδερφος (Cumberbatch). Α…και η ινδιάνα (ή μάλλον ιθαγενής αμερικάνα) οικιακή βοηθός…μάλλον το πιο ισορροπημένο άτομο στο σπίτι. Μπορείτε να φανταστείτε λοιπόν τι ακολουθεί την σταδιακή αποκάλυψη των μυστικών της οικογένειας.

Ημίτρελες καταστάσεις, οργισμένοι και φαρμακεροί διάλογοι, μαλλιοτραβήγματα και μυστικά συνθέτουν το σκηνικό της ταινίας. Μην περιμένετε εκπλήξεις…όλοι βλέπουμε από την αρχή που πάει η κατάσταση. Όσο τραγικό και αν είναι, η οριστική διάλυση της οικογένειας είναι ορατή και αναπόφευκτη. Αδιάφορη η σκηνοθεσία του John Wells κάτι μάλλον αναμενόμενο αφού το ίδιο το σενάριο (χτισμένο για θεατρικό σανίδι) δεν του έδινε και πολύ χώρο για καλλιτεχνίες. Όπως αναφέραμε ήδη, ψιλοαδιάφορη και το σενάριο χωρίς πολλές εκπλήξεις αλλά με τις υπερβολές να είναι εμφανείς και απαραίτητες. Εκεί που η ταινία κερδίζει πολλούς πόντους είναι οι ερμηνείες. Εκεί στηρίχθηκε και ο Wells και γι’ αυτό επέλεξε ένα καστ πρώτης διαλογής ακόμα και σε δευτερεύοντες ρόλους (διακοσμητικός εν πολλοίς ο ρόλος του McGregor για παράδειγμα). Βέβαια τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί με τον Streep κυρίως αλλά και την Roberts που δίνουν ερμηνείες υψηλής ποιότητας. Μέσα στην υπερβολή τους στραπατσάρουν την εμφάνισή τους και είναι απίστευτα πειστικές. Η Streep χρησιμοποιεί όλα τα μέσα που διαθέτει (φωνή, γκριμάτσες, στάση σώματος) για να μετατραπεί σε μια κακιασμένη και εκδικητική γυναίκα ενώ η Roberts, πανέμορφη ακόμα και με ρυτίδες και γκριζαρισμένα μαλλιά, δίνει άριστα την εντύπωση μιας κουρασμένης και απογοητευμένης από τη ζωή γυναίκας που χάνει σταδιακά την υπομονή της και καταρρέει υπό το βάρος των αποκαλύψεων. Καλοί και οι υπόλοιποι αλλά επισκιάζονται αναπόφευκτα…!!

Μια ταινία που με άλλους ηθοποιούς δεν θα είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον, αξίζει την προσοχής σας μόνο και μόνο για τις ερμηνείες παγκόσμιας κλάσης. Κάτι σαν να βλέπεται τον Μέσι και τον Ρονάλντο στην ίδια ομάδα. Και αν από την Streep το περιμέναμε, η Roberts εκπλήσσει ευχάριστα και ακολουθεί τον ρυθμό άνετα. Ίσως κουράσει λίγο η διάρκεια αφού για το είδος της θα μπορούσε να είναι κανένα τέταρτο μικρότερη.