Jack, The Giant Killer (2013 – ελληνιστί «O fake Τζακ και η Φασολιά»)

Βαθμολογία:  1 / 5 (μόνο για τους λάτρεις των ταινιών φαντασία, οι υπόλοιποι υπό το μηδέν)

 Νομίζω ότι θα μπορούσα να περιγράψω τη συγκεκριμένη ταινία με μία αγγλική φράση που ταιριάζει γάντι...A big pile of crap!!!! Και μεγάλο χάσιμο χρόνου τελικά...

      Η αλήθεια είναι πάντως ότι κατά λάθος της είδα. Αυτά παθαίνεις αν δεν προσέχεις τους τίτλους. Και επίσης όταν οι δημιουργοί θέλουν να σου κάνουν πλάκα γιατί δεν εξηγείται αλλιώς το γεγονός ότι βγήκαν σχεδόν ταυτόχρονα δύο ταινίες με περίπου ίδιο τίτλο και θέμα!!! Τι να σου κάνω και εγώ  ο καημένος ο θεατής? Μπερδεύτηκα!!!Άλλο περίμενα και άλλο τελικά μου ήρθε. Από που να ξεκινήσω και που να τελειώσω άραγε. Ας ξεκινήσω με λίγα λόγια για την υπόθεση. Ο Τζακ είναι ένας πιτσιρικάς που το παίζει εφευρέτης αφού έχει κατασκευάσει ένα μεταλλικό ρομπότ – μηχανή καταστροφής του οποίου το μοναδικό όπλο είναι κάτι σαν την οξυγονοκόλληση. Μένει με τη μητέρα του και τον πατριό του αφού ο φυσικός του πατέρας έχει εξαφανιστεί εξαιτίας μιας μαγικής φασολίας. Ουσιαστικά χρησιμοποιεί ως βάση το γνωστό παραμύθι «Ο Τζακ και η φασολιά». Όταν λοιπόν γίνεται 18 χρονών εμφανίζεται ένας παλιός φίλος του πατέρα του και του δίνει ως δώρο μερικά μαγικά φασόλια (στην αρχή υπάρχουν 2 αλλά όσο προχωράει η ταινία εμφανίζονται και μερικά ακόμα, δεν μπορώ να καταλάβω με ποιον τρόπο!! Αφού να φανταστείτε έψαχνα τις τσέπες μου μήπως εμφανίστηκε και σε μένα κανένα φασόλι).  Ο Τζακ για να τα ξεφορτωθεί τα πετάει σε ένα χωράφι όπου εμφανίζεται μια φασολία και τον μεταφέρει σε έναν άλλο κόσμο όπου συναντά τον πατέρα του και αναλαμβάνουν το καθήκον να σώσουν τη γη από τα τέρατα – δεινόσαυρους που κατεβαίνουν στη γη μαζί με το αφεντικό τους, τη βασίλισσα του άλλου κόσμου, από μια τέτοια φασολιά...

   Πραγματικά ψάχνω να βρω κάποια θετικά και δυσκολεύομαι. Ίσως το μόνο θετικό είναι η καρικατουρίστικη φυσιογνωμία του αστυνόμου που είναι υπεύθυνος για την αντιμετώπιση της γιγαντιαίας φασολιάς. Και αυτό γιατί δείχνει τόσο αταίριαστος στο σκηνικό που προσπαθεί να στήσει ο σκηνοθέτης, που προκαλεί γέλιο.  Στα αρνητικά??? Από που να ξεκινήσω...Το σημαντικότερο για μένα είναι ότι η ταινία είναι τόσο κακοφτιαγμένη που αναρωτιέσαι που έχει πάρει δίπλωμα ο δημιουργός. Τόσο ερασιτεχνικά οπτικά εφέ είχα καιρό να δω. Θα μπορούσε να είναι ταινία της δεκαετίας του ’80, βαριά αρχές ’90. Αλλά να το προσπεράσω αυτό, μικρό μπάτζετ θα είχε ο άνθρωπος αυτά κατάφερε να κάνει. Τους ηθοποιούς που τους βρήκαν? Με εξαίρεση τον αστυνομικό όπως είπα, που απλά φαινόταν ότι έπαιζε έναν ρόλο, οι υπόλοιποι ήταν τόσο αδιάφοροι που θα έλεγε κανείς ότι τους μαζέψαν από κάποιο πάρκο και τους έβαλαν να παίξουν. Κανένα συναίσθημα, καμιά αντίδραση, καμία σχέση με την υποκριτική!!! Επίσης, η σκηνοθεσία ήταν το λιγότερο ανεπαρκής με ελάχιστα σκηνικά όπου διαδραματιζόταν η δράση και ερασιτεχνικά πλάνα (τρανό παράδειγμα το πλάνο της βασίλισσας του άλλου κόσμου όταν βρισκόταν πάνω σε ένα από τα δεινοσαυράκια...).

     Με λίγα λόγια το απόλυτο μηδενικό σε όλα. To απόλυτο χάσιμο χρόνου. Ο μόνος λόγος για να δείτε αυτή την ταινία είναι αν έχετε βάλει στοίχημα με κάποιον (δέχομαι στοιχήματα με την ευκαιρία) αν θα καταφέρετε να την ολοκληρώσετε. Show me the money guys!!!!

ΥΓ: Επειδή αρκετό χρόνο έχασα με τη συγκεκριμένη ταινία, ούτε καν θα μπω στον κόπο να ανεβάσω το trailer ή να αναφέρω έστω και έναν από τους συντελεστές της!!! Να τα βρείτε μόνοι σας…….