The Company you keep (2012- ελληνιστί… «Συνάντηση παλιών…τρομοκρατών» ή «Το δώρο της σιωπής» όπως το ονόμασαν οι φίλοι μας οι Ιταλοί)

Βαθμολογία 4 / 5 (και μάλλον είμαι και συγκρατημένος)

      Τόσοι βετεράνοι του κινηματογράφου (που να παίζουν και το ρόλο του βετεράνου και όχι ενός 60άρη υπερήρωα) δεν έχουν μαζευτεί ξανά νομίζω. Ακούστε…Robert Redford, Julie Christie, Susan Sarandon, Nick Nolte, Chris Cooper, Brendan Gleeson  και ανάμεσά τους ο ανερχόμενος Shia LaBeouf, η εκφραστικότατη Brit Marling και η εξαιρετική μικρή Jackie Evancho. Και ο λόγος που αναφέρω πρώτα το cast της ταινίας είναι γιατί αποτελεί το δυνατό της σημείο.

       Όχι ότι το σενάριο υπολείπεται βέβαια. Οι παραπάνω βετεράνοι στην πλειοψηφία τους (εκτός από τον Cooper) αποτελούν μέλη μιας επαναστατικής οργάνωσης με την ονομασία Weather Underground που αντιτίθονταν στον πόλεμο του Βιετνάμ. Μετά όμως από μια ληστεία που πραγματοποίησαν κάποια από τα μέλη της (μιλάμε για 30 χρόνια πριν) και είχε ως αποτέλεσμα τη δολοφονία του φρουρού μιας τράπεζας αναγκάστηκαν να αποσυρθούν και να περάσουν μια ζωή κυνηγημένοι με άλλα ονόματα. Όταν ένα από τα μέλη της οργάνωσης αποφασίζει να παραδοθεί στις αρχές ανοίγει ο ασκός του Αιόλου και για τους υπόλοιπους. Ο πρωταγωνιστής Redford, και αφού έχει αποκαλυφθεί η  πραγματική του ταυτότητα από έναν νεαρό δημοσιογράφο, αποφασίζει να αναζητήσει το μοναδικό άτομο που μπορεί να καθαρίσει το όνομά του ώστε να μπορέσει να μεγαλώσει την κόρη του ειρηνικά.

    Πολύ ενδιαφέρουσα πλοκή που ενισχύεται από την απλή αλλά ικανοποιητική σκηνοθεσία του βετεράνου Redford. Η αλήθεια είναι ότι πρέπει να συγκρατήσετε τα αρκετά ονόματα που μπλέκουν στην υπόθεση (τα πραγματικά αλλά και τα ψεύτικα των πρωταγωνιστών) αλλά αυτό δε δημιουργεί ουσιαστικό πρόβλημα αφού τα πράγματα ξεκαθαρίζουν σιγά σιγά. Για τους ηθοποιούς που ενσαρκώνουν τους ρόλους τι να πει κανείς? Η μισή ιστορία του Χόλυγουντ μαζεμένη σε μια ταινία που τους χρησιμοποιεί με αξιοπρέπεια και όχι ως καρικατούρες των νεότερων εαυτών τους (να θυμίσω το παράδειγμα της ταινίας The Expendables?) αλλά και μερικά καλά δείγματα της νεότερης γενιάς ηθοποιών. Ίσως θα μπορούσε να είναι κάπως μικρότερη σε διάρκεια αφού υπάρχουν σκηνές που σέρνονται και διαρκούν περισσότερο απ’ ότι θα έπρεπε αλλά σε καμιά στιγμή δεν αισθάνθηκα να βαριέμαι ή να κουράζομαι. Αξίζει επίσης να γνωρίσει ο θεατής το συγκεκριμένο κίνημα που παρά τα όποια σφάλματα έκαναν τα μέλη του αποτελεί κομμάτι της ιστορίας.

       Περιττό να σας πω ότι την προτείνω ανεπιφύλακτα όχι μόνο στους λάτρεις των πολιτικών θρίλερ αλλά και σε όλους τους σινεφίλ που επιθυμούν να γνωρίσουν μια ιστορική περίοδο φιλτραρισμένη στο σήμερα μέσα από τα μάτια των τότε πρωταγωνιστών. Απλά ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ!