Arbitrage (2012 – ελληνιστί «Το Άλλοθι»)

Βαθμολογία 3 / 5

     

   Καιρό παλεύαμε στην παρέα να δούμε αυτήν την ταινία αλλά κάτι οι αντιδράσεις του τύπου «Σιγά μη δω ταινία με τον Richard Gere», κάτι οι προτιμήσεις «Γουστάρω να δω splatter» την έφερναν σε δεύτερη μοίρα. Εν τέλει ήρθε η ώρα της!!!

        Και δεν το μετανιώσαμε τελικά! Η υπόθεση είναι αρκετά ενδιαφέρουσα αφού ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος Nicholas Jarecki προσπαθεί να δημιουργήσει μια αστυνομική ταινία με ολίγη από οικονομική κρίση και με κερασάκι στην τούρτα την ανηθικότητα του επιχειρηματικού κόσμου. Το συμπέρασμα? Ότι τα λεφτά μπορούν να αγοράσουν τα πάντα στη σημερινή εποχή. Ο Gere υποδύεται έναν πλούσιο ιδιοκτήτη μιας εταιρίας που είναι στα πρόθυρα να επιτύχει μια πολύ καλή επιχειρηματική συμφωνία πουλώντας τη φαινομενικά (??) επικερδή επιχείρησή του έναντι υψηλού αντιτίμου. Η αλήθεια είναι ότι τα οικονομικά του δεν είναι τόσο ανθηρά. Η κατάσταση γίνεται χειρότερη όταν το όνομά του εμπλέκεται σε μια ανθρωποκτονία και όταν η γυναίκα του (η εξαιρετική και πανέμορφη Susan Sarandon) και η κόρη του (η αξιοπρεπέστατη Brit Marling) αρχίζουν να ψυλλιάζονται ότι κάτι δεν πάει καλά! Εξαιρετικός επίσης και ο ντετέκτιβ της υπόθεσης που ενσαρκώνεται από τον βρετανό Tim Roth (ακόμα έναν ηθοποιός που βρίσκεται στο άρμα του Tarantino).

      

Η ταινία είχε όλα τα στοιχεία για να είναι μία από τις ταινίες της χρονιάς. Ξεκινάει ως κοινωνικό δράμα και καταλήγει σε αστυνομική με το παιχνίδι της εξουσίας και τη δύναμη του χρήματος να είναι εμφανή σε όλα τα σημεία της. Αλλά κάτι λείπει! Πολύ καλό σενάριο που συνδυάζει γεγονότα, καλές ερμηνείες από τους πρωταγωνιστές, μια στιβαρή σκηνοθεσία χωρίς πολλά τρικ που αποδίδει όμως ικανοποιητικά  την ατμόσφαιρα της ταινίας. Τι λείπει τελικά? Κοιτώντας τα πρόσωπα των φίλων μου μετά το τέλος της ταινίας κατάλαβα ότι κανείς δεν ενθουσιάστηκε αλλά κανείς δεν θεωρούσε ότι ήταν χάσιμο χρόνου. Αυτό που έλειπε ήταν η ένταση (ταπεινή μου άποψη) σε περισσότερες σκηνές παρά το γεγονός ότι τα γεγονότα στην ταινία διαδέχονται το ένα το άλλο. Επίσης λείπει η κάθαρση που συνήθως έρχεται με το τέλος μιας χολιγουντιανής ταινίας (δεν ξέρω αν αυτό είναι καλό ή κακό στην τελική αλλά εμένα μου άφησε μια πικρή γεύση).

 

Anyway…δε χρειάζεται να ψειρίζουμε τη μαϊμού τόσο πολύ σε τέτοια θέματα. Το συμπέρασμα…δείτε τη και δε θα χάσετε. Ακόμα και όσοι δεν αντέχετε άλλο Richard Gere (πλέον αποτελεί αποτρεπτικό παράγοντα για πολλούς) ξεπεράστε το και απολαύστε την!

ΥΓ. Το άλλο σας το είπα? Παίζει (λέμε τώρα) και η Laetitia Casta, η οποία την καλύτερη ερμηνεία της καριέρας της μάλλον την έδωσε ως μοντέλο για τη νέα μορφή της Marianne!!