Bridge of Spies (2015, ελληνιστί «Η γέφυρα των κατασκόπων»)

Βαθμολογία 4 / 5

Δεδομένο πρώτο...Steven Spielberg που εγγυάται σοβαρότητα, στοιβαρότητα και ποιότητα. Δεδομένο δεύτερο...Tom Hanks από τα παλιά που εξασφαλίζει την απαραίτητη δραματικότητα, την υποκριτική αρτιότητα και την καλή συνεργασία με τον σκηνοθέτη. Δεδομένο τρίτο...ιστορικά γεγονότα μιας περιόδου που δεν έχει πολυπαιχτεί στον κινηματογράφο (δεκαετία του ’50, ψυχροπολεμικό κλίμα). Συνδυάστε τα 3 παραπάνω στοιχεία και θα καταλάβετε ότι πρόκειται για μία από τις ταινίες της χρονιάς.

Η ταινία αφηγείται την ιστορία ενός δικηγόρου ασφαλιστικών υποθέσεων, του James Donovan (Tom Hanks), ο οποίος για κακή του τύχη αναλαμβάνει την υπεράσπιση ενός ρώσου κατασκόπου, του Rudolf Abel ( Mark Rylance) που συλλαμβάνεται από τις αμερικανικές αρχές. Η δίκη έχει όλα τα φόντα να μετατραπεί σε παρωδία, αφού όλοι γνώριζαν την ετυμηγορία εκ των προτέρων αλλά οι χειρισμοί του Donovan και η διορατικότητά του να παίξει το χαρτί της ανταλλαγής κρατουμένων αφενός θα σώσουν τη ζωή του Abel (πήγαινε ολοταχώς για την ηλεκτρική καρέκλα) αφετέρου θα γλιτώσουν 2 αμερικάνους από τα χέρια των ρώσων και ανατολικών γερμανών. Ο ένας, F.G Powers (Austin Stowell),  πιλότος κατασκοπευτικού αμερικανικού αεροσκάφους που καταρρίφθηκε από τους Ρώσους και γνώστης πολλών στρατιωτικών μυστικών. Ο άλλος, Frederic Pryor, φοιτητής στο Βερολίνο που συνελήφθει από τις ανατολικογερμανικές αρχές απλά επειδή βρέθηκε στο λάθος μέρος τη λάθος στιγμή. Ο Donovan, μετά τον εξαιρετικό χειρισμό του στη δίκη θα επιστρατευτεί από τη CIA, ανεπίσημα πάντα, να διαχειριστεί την ανταλλαγή κρατουμένων. Η όλη υπόθεση θα θέσει σε κίνδυνο όμως τόσο τον ίδιο όσο και την οικογένειά του.

Η ταινία αποτελεί ένα εξαιρετικό δείγμα κατασκοπευτικού δράματος με τον Spielberg να αποδεικνύει την ποιότητά του και τη δυνατότητά του να αποτυπώνει στη μεγάλη οθόνη το κλίμα της όποιας περιόδου. Η φαινομενική ηρεμία στις Η.Π.Α. αντιδιαστέλλεται με το σκοταδισμό στην Ανατολική Γερμανία (συμβάλλει και το χιονισμένο τοπίο αλλά και το γεγονός ότι πολλές σκηνές γυρίστηκαν νύχτα). Όσο για τις ερμηνείες...για τον Tom Hanks δεν υπάρχουν πολλά να πούμε. Ο κλασικός, σοβαρός, με δόσεις χιούμορ Hanks που πλέον λογίζεται ως ένας από τους μεγάλους της γενιάς του. Η έκπληξη (όχι και τόσο μεγάλη για όσους τον ήξεραν) έρχεται από τον Rylance, που υποδύεται τον Abel. Με μια απλή αλλά μνημειώδη ερμηνεία αποτυπώνει πλήρως τον ήρωα που αντιμετωπίζει στωικά αλλά και με θάρρος τη μοίρα του γνωρίζοντας ότι το μόνο  που του έχει μείνει είναι η πίστη στην πατρίδα του. 

Αναπτύσσει μια ιδιαίτερη σχέση με τον Donovan ο οποίος αναγνωρίζει ότι ουσιαστικά ο Abel κάνει τη δουλειά του και ότι έχει τα ίδια δικαιώματα με όλους τους κρατούμενους. Εκπληκτικές ερμηνείες από δύο εκπληκτικούς ηθοποιούς (τους βλέπω και τους δύο στα OSCAR…).  Ο ρυθμός της ταινίας είναι ο κατάλληλος. Ούτε πολύ αργός ώστε να κουράζει, ούτε ιδιαίτερα γρήγορος ώστε να χαθεί το δραματικό στοιχείο. Βέβαια, μιας και μιλάμε για αμερικανιά (με την καλή ή κακή έννοια, όπως θέλει ο καθένας το εκλαμβάνει), υπάρχουν τα στοιχεία εκείνα που στοχεύουν στην ανύψωση του ηθικού των αμερικανών και στηρίζονται στην άποψη ότι εμείς είμαστε οι καλοί και πολιτισμένοι ενώ οι άλλοι είναι ολίγον άγριοι. Τρανή απόδειξη η αντιδιαστολή των φυλακών στις οποίες κρατούνται οι δύο αιχμάλωτοι πολέμου. 

Μια ταινία που αξίζει να δείτε τόσο για τις ερμηνείες όσο και για τα σκηνικά ειδικά στην αναπαράσταση του Βερολίνο στο διάστημα του Ψυχρού Πολέμου. Φουλ οσκαρική ταινία, που έχει στηθεί ως τέτοια από τον μετρ του είδους, Steven Spielberg.