White House Down (2013 – ελληνιστί «Λευκός Οίκος: Η πτώση»)

Βαθμολογία: 3 / 5 

Μετά τον Τζάκ και τις καλλιέργειες φασολιών (Jack the giant killer, Jack the giant slayer) ακόμα ένα κινηματογραφικό déjà vu που τουλάχιστον δεν μου δημιούργησε την ανάγκη να κάνω χαρακίρι. Ακολουθώντας το Olympus Has Fallen, η συγκεκριμένη ταινία διαπραγματεύεται ακριβώς το ίδιο θέμα με μικρές διαφορές κυρίως στα κίνητρα των τρομοκρατών που είναι πιο ποταπά σε σχέση με το αδερφάκι της.

Το στόρι γνωστό. Ο Λευκός Οίκος, που έχει να παραβιαστεί από το 1812 όταν και τον έκαψαν οι Βρετανοί, δέχεται επίθεση εκ των έσω. Οι μυστικές υπηρεσίες πιάνονται για μία ακόμα φορά στον ύπνο και οι πράκτορές τους μοιάζουν με πεντάχρονα που δεν έχουν ξαναματαδεί στη ζωή τους όπλο με αντίδραση μηδέν και ψυχραιμία ποντικού μπροστά σε γάτα.

Κατά τα άλλα υπάρχει ο κλασικός ήρωας (Channing Tatum) και ένας φιλειρηνιστής Πρόεδρος με ανεπτυγμένη την αίσθηση του χιούμορ (κάτι σαν τον Ομπάμα δηλαδή – λέμε τώρα) που τον υποδύεται ο Jamie Fox. Κατά τα άλλα οι Jason Clark, Jimmi Simpson (γνωστοί και οι δύο κυρίως από συμμετοχές σε σειρές), Joey King και James Woods συμπληρώνουν τους βασικούς ρόλους πειστικά και χωρίς υπερβολές (λίγο η μικρή Joey ξεφεύγει αλλά δικαιολογείται).

Η ταινία δικαιολογεί το γεγονός ότι δεν είναι τόσο προβεβλημένη όσο το αδερφάκι της τόσο στο σενάριο όσο και στο στήσιμο. Τα γραφικά είναι πιο ψεύτικα, το σενάριο έχει αρκετά κενά (περισσότερα από όσα θα δικαιολογούνταν σε μια τέτοια ταινία). Την κατάσταση σώζει εν πολλοίς ο Fox που αποδεικνύει ότι είναι αστέρι και με το χιούμορ του δίνει τον τόνο σε ορισμένες σκηνές. Ο Tatum είναι ο κλασικός mucho, μπρατσαράς που ταιριάζει γάντι σε αυτούς τους ρόλους ενώ γενικά στην ταινία εμπλέκεται το προσωπικό στοιχείο αφού τα κίνητρα κάποιων εκ των τρομοκρατών είναι προσωπικά, αλλά και ο Tatum βρίσκεται στο Λευκό Οίκο με την κόρη του που προσπαθεί να σώσει.

Σίγουρα όχι η καλύτερη προσπάθεια του παραγωγού Rolan Emerich που μας έχει συνηθίσει σε εντυπωσιακές ταινίες (Independence Day, The Day after Tomorrow, 2012, Godzilla). Ενδιαφέρουσα πάντως και περιπετειώδες, θα μπορούσε να κάνει μεγαλύτερη εντύπωση αν δεν κυκλοφορούσε μαζί με το Olympus Has Fallen που είναι σχετικά καλύτερη.  Οι λάτρεις πάντως των ταινιών καταστροφής (και δει σε αμερικανικό έδαφος) θα την ευχαριστηθούν…