The Bourne Legacy (2013 – « Η κληρονομιά του Μπορν»)

Βαθμολογία 3 / 5

 

Το κύκνειο άσμα μιας πολύ καλής τριλογίας ή η αρχή μιας νέας σειράς ταινιών με τους «τηλεκατευθυνόμενους» ήρωες? Ότι και να είναι, παρότι όχι όσο καλή όσο οι προηγούμενες, σίγουρα προσφέρει διασκέδαση και ενδιαφέροντα στοιχεία.

Ένα ενδιαφέρον δεδομένο είναι το σενάριο, που μπορεί να παρουσιάζει αρκετά κλισέ και ομοιότητες με τις προηγούμενες ταινίες αλλά είναι αρκετά στιβαρό και δένει με την ιστορία. Στην τέταρτη συνέχεια της σειράς ταινιών δεν έχουμε ως βασικό ήρωα τον Jason Bourne αλλά τον Aaron Cross, έναν από τους πολλούς φτιαχτούς υπερανθρώπους που έχει δημιουργήσει η αμερικάνικη κυβέρνηση για να εξυπηρετήσει κυρίως κατασκοπευτικούς σκοπούς. Όταν όμως το σχέδιο στραβώνει, αποφασίζεται να εξαλειφθούν όλα τα μέλη του προγράμματος. Εκεί αναλαμβάνει δράση ο Cross (Jeremy Renner) που αφού σώζει τον εαυτό του, συνεργάζεται με την γιατρίνα Marta Shearing (Rachel Weisz), ιστολόγο που εμπλέκεται στα πειράματα ώστε να γλιτώσουν από τα νύχια της CIA. Το κυνηγητό έχει αναλάβει ο πράκτορας Eric Byer (Edward Norton) που βρίσκεται όμως μονίμως ένα βήμα πίσω. Το αποτέλεσμα είναι εκρηκτικό και περιπετειώδες.

Η ταινία χωρίζεται σε 2 μέρη. Στο πρώτο μέρος κυριαρχεί η ανάπτυξη του σεναρίου (με ολίγη από δράση φυσικά) όπου γίνεται η σύνδεση με την τριλογία. Το δεύτερο μέρος αναλώνεται σε ένα ανελέητο κυνηγητό που ανεβάζει την αδρεναλίνη. Πολύ καλή η σκηνοθεσία του Tony Gilroy που χρησιμοποιεί αρκετά διαφορετικά σκηνικά (χιονισμένο βουνό, η πόλη Μανίλα των Φιλιππίνων, τα εργαστήρια της CIA κτλ) για να δώσει την απαιτούμενη ποικιλία που χρειάζεται μια ταινία με διάρκεια μεγαλύτερη των 2 ωρών. Αρκετά πειστικός ο Renner (ούτε πολύ άγριος, ούτε πολύ λαπάς) ενώ η Weisz όπως πάντα εκπληκτική (είμαι λίγο υποκειμενικός μιας και την λατρεύω). Ο Norton αδιάφορος ειδικά αν σκεφτεί κανείς το μέγεθος του συγκεκριμένου ηθοποιού ενώ στα κλου της ταινίας είναι και η συμμετοχή του μέγιστου Albert Finney. Θετικό επίσης είναι το γεγονός ότι εξηγεί αρκετά πράγματα που αφήνονταν (προφανώς σκοπίμως) θολά στα προηγούμενα τρία μέρη της σειράς ενώ παράλληλα αφήνει και χώρο για το μέλλον αφού παρά το happy end (δεν είναι spoiler, περιμένατε κάτι διαφορετικό??), παραμένουν κάποια ερωτήματα αναπάντητα (ναι, δεν μπορούσα να κοιμηθώ το βράδυ από την αναρώτηση!!!)…

Όπως καταλάβατε μιλάμε για μια καλή ταινία, ίσως όχι στο επίπεδο της τριλογίας αλλά σίγουρα μια πολύ καλή ταινία του είδους της (είδος «James Bond» όπως συνηθίζω να τις χαρακτηρίζω). Το πολύ καλό καστ και το συνεκτικό σενάριο αποτελούν τα μεγάλα ατού της με τη σκηνοθεσία να σιγοντάρει αποτελεσματικά!!! Definitely to watch…ειδικά ένα ζεστό βράδυ του καλοκαιριού με καλή παρέα (μια μπύρα και μια πίτσα εννοώ)!!