Μπήκε ο Μάρτιος, ήρθε η άνοιξη, τα λουλούδια άνθισαν και τα
πουλάκια κελαηδούνε! Κάπως έτσι λοιπόν, έφτασε και φέτος η ημέρα της γυναίκας.
Κάθε χρόνο τέτοια μέρα, σκέφτομαι ότι ίσως αυτός είναι ο τρόπος της κοινωνίας να
εξαλείψει τις τύψεις και ενοχές της για τα εγκλήματα της ανθρωπότητας κατά της
γυναίκας. Βαριά η λέξη «εγκλήματα», ε? Κι όμως! Για σκεφτείτε πόσα έχουν
τραβήξει οι γυναίκες στα βάθη των αιώνων από τις ανδροκρατούμενες κοινωνίες….
Για να βάλουμε μία σειρά όμως στα πράγματα, ας τα πάρουμε από
την αρχή. Στις 8 Μαρτίου του 1857 οι εργαζόμενες γυναίκες της κλωστοϋφαντουργίας
της Νέας Υόρκης διαδήλωναν ζητώντας καλύτερες συνθήκες εργασίας. Αυτή ήταν μία
από τις πρώτες διεκδικήσεις γυναικείων δικαιωμάτων. Μόλις το 1857.
Οι γυναίκες για κάποιο λόγο, πάντα θεωρούνταν «κατώτερα»
όντα. Ποτέ δεν είχαν τα ίδια δικαιώματα με τους άντρες συζύγους τους, πατεράδες
τους, αδερφούς τους. Και ας μη λέμε ψέματα, ακόμη έτσι είναι. Σε πολλές
κοινωνίες (ανατολικές κυρίως) οι γυναίκες
ακόμη δεν έχουν δικαιώματα, γνώμη και λόγο πλην ελαχίστων εξαιρέσεων.
Για να γυρίσουμε όμως στη «σύγχρονη και πολιτισμένη» Δύση, οι
γυναίκες τώρα πια δουλεύουν, ψηφίζουν (άλλη μεγάλη κουβέντα αυτή), βγαίνουν έξω,
ακόμα και το ρόλο του κυνηγού στο φλερτ έχουν αναλάβει. Έλα πες την αλήθεια τώρα, στο πίσω μέρος του κεφαλιού σου
σκέφτεσαι «είναι γυναίκα όμως» ανεξάρτητα από το φύλο σου. Όσα και να λέγονται και να γράφονται γι’ αυτήν τη δόλια τη
γυναίκα, η αλήθεια είναι ότι είναι μάνα, νοικοκυρά, εργαζόμενη, ερωμένη, φίλη
και για να μην ξεχνιόμαστε, χρειάζεται και τόσο χρόνο για τον εαυτό της. Όλοι λοιπόν
της συμπαραστέκονται, την επιδοκιμάζουν και αναφέρονται με λόγια λατρείας και θαυμασμού στο
πρόσωπό της. Όλοι όμως καταλήγουν στο ότι: «τι να κάνουμε; Έτσι είναι η ζωή και όλα αυτά
είναι στη φύση της!!!!!». Αυτή η κακομοίρα η φύση και αν έχει ακούσει.
Έτσι λοιπόν σταματήστε να μας γιορτάζετε λες και είμαστε τα αδέσποτα
που βρήκαν σπίτι και απέκτησαν δικαιώματα. Και οι άντρες έχουν πολλούς ρόλους, αλλά
κανείς δεν απαιτεί από αυτούς να τους διεκπεραιώσουν όλους σωστά. Εν τέλει, δεν
είμαστε κάτι το αξιοπερίεργο που χρήζει ειδικής ημέρας και μεταχείρισης. Απλά μας έχουν εκπαιδεύσει τόσο καλά να ανταποκρινόμαστε σε όλα αυτά που και εμείς οι ίδιες απορούμε με την ανεκτικότητα μας και τις αντοχές μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου