ROAD TO LONDON: THE 4 FINALISTS!!!!

Επειδή το μπάσκετ πάνω απ' όλα είναι θέαμα, αξίζει να σας παρουσιάσουμε τα video που ετοίμασε η Euroleague για τους τέσσερις φιναλίστ του Λονδίνου. Με αυτά αλλά και με τα εμπερισταστωμένα άρθρα του μπασκετόφιλου, είστε έτοιμοι να απολαύσετε το F4 και να δείτε μπάσκετ υψηλού επιπέδου με έντονο το ελληνικό στοιχείο και γιατί όχι να πανηγυρίσουμε ακόμα ένα κύπελλο για τη χώρα μας!!!

FINAL FOUR 2013 : ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ

   Η εβδομάδα που διανύουμε λίγες μέρες πριν από το πρώτο τζάμπολ του final four του Λονδίνου είναι μία εβδομάδα τιμητικών διακρίσεων και συγκινητικών εκδηλώσεων για το Ελληνικό μπάσκετ.

   Η Euroleague ανέδειξε τον καλύτερο νέο παίκτη της χρονιάς, τον Κώστα Παπανικολάου και ανακοίνωσε τις 2 καλύτερες πεντάδες της διοργάνωσης για την φετινή χρονιά με την παρουσία των 2 εν’ ενεργεία καλύτερων παικτών της Ελλάδος στην πρώτη πεντάδα, τον Βασίλη Σπανούλη και τον Δημήτρη Διαμαντίδη ενώ χθες το βράδυ η Κ.Α.Ε ΑΡΗΣ και σύσσωμο όλο το Ελληνικό και Ευρωπαϊκό μπάσκετ τίμησε τον άνθρωπο που έμελλε να αλλάξει του ρου της ιστορίας ολόκληρου του αθλήματος στην Ελλάδα τον ΝΙΚΟ ΓΚΑΛΗ με αποκορύφωμα την ανύψωση της φανέλας του με το νούμερο 6 στην κορυφή του γηπέδου και την μετονομασία του ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΟΥ ΜΕΛΑΘΡΟΥ σε ‘’ΝΙCK GALIS HALL’’ δείχνοντας με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο ότι το Ελληνικό μπάσκετ ήταν, είναι και θα είναι στην πρώτη γραμμή του Ευρωπαϊκού μπάσκετ. 

   Μέσα σε όλα αυτά τα ιστορικά γεγονότα σήμερα θα αναλύσουμε τον δεύτερο ημιτελικό του final four όπου θα διεξαχθεί την Παρασκευή 10 Μάιου και ώρα 22:00 στο επιβλητικό γήπεδο O2 ARENA.

ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ

   Οι καταλανοί φέτος παρουσιάζονται ως η πιο σταθερή ομάδα της διοργάνωσης παίρνοντας τον τίτλο της πιο φορμαρισμένης ομάδας μέχρι και την διεξαγωγή των playoff όπου με αντίπαλο τον Παναθηναϊκό του Δημήτρη Διαμαντίδη παραλίγο να βρεθεί εκτός final four αν ο Αργύρης Πεδουλάκης έβρισκε τις κατάλληλες λύσεις στην άμυνα ζώνης που εφάρμοσε ο Τσάβι Πασκουάλ. Η μπλαουγκράνα στηρίζονται στον γρήγορο ρυθμό και στην απόδοση του καλύτερου της σουτέρ Juan Pablo Navarro με κλειδί την απόδοση ορισμένων παικτών που παίζουν καταλυτικό ρόλο στο roster της ομάδας. Lorbek και Τomic συνθέτουν ένα πολύ δυνατό δίδυμο στη front line με τον πρώτο να διαθέτει το περιφερειακό σουτ και τον δεύτερο να δημιουργεί καταστάσεις στο low post. Στις θέσεις των guard η εμπειρία του Jasikevicius η ικανότητα του Huertas και το δολοφονικό σουτ του Ναβάρο κάνουν τους καταλανούς να συνδυάζουν το set με το run and gun παιχνίδι τους εκμεταλλεύοντας το περιφερειακό σουτ είτε από αλλεπάλληλα pick n’ roll ή από την αδύνατη πλευρά (weak side). Αμυντικά η ομάδα στηρίζεται στην ατομική άμυνα κυρίως βάζοντας συνεχώς τα χέρια στις μπάλες πιέζοντας με αυτόν τον τρόπο ασφυκτικά τον αντίπαλο. 

ΡΕΑΛ ΜΑΔΡΙΤΗΣ

   Η βασίλισσα της Ευρώπης επιστρέφει στο final four μετά από 2 χρόνια για να αποδείξει για πιο λόγο βρίσκεται πλέον στην ελίτ του Ευρωπαϊκού μπάσκετ. Μαζί με την ΤΣΣΚΑ θεωρείται ότι έχουν ένα μικρό προβάδισμα στην κατάκτηση του τίτλου. Η μαδριλένοι προέρχονται από μία εξαιρετική πορεία όπου το επιβεβαίωσε με την παρουσία της στα playoff παίρνοντας το εισιτήριο για το Λονδίνο νικώντας με 3 – 0 την Μακάμπι. Η βασίλισσα στηρίζεται κατά πολύ στο run and gun παιχνίδι με πρώτο τον Rudy Fernandez όπου φτάνει στα όρια του άναρχου παιχνιδιού. Η απόδοση του super star καθορίζει κατά πολύ το παιχνίδι των μαδριλένων όπου σε συνδυασμό με την παρουσία του Sergio Rodriguez και Sergio Llull που καθοδηγούν τον γρήγορο έως και ανορθόδοξο τρόπο παιχνιδιού κάνει τον προπονητή της Ρεάλ Laso Pablo να αισιοδοξεί να φτάσει την ομάδα μέχρι το τέλος του δρόμου δηλαδή την κατάκτηση του ένατου τίτλου της ομάδας. Η εμπειρία του Felipe Reyes το ταλέντο του Nicola Mirotic μαζί με τον κατάλληλο συνθετικό κρίκο που λέγεται Martynas Pocius συνθέτουν ένα σύνολο ικανό για το καλύτερο και για το χειρότερο. Επιθετικά η μαδριλένοι στηρίζονται κατά πολύ στις ορέξεις των guard μέσα από τα πολλά pick n’ roll και λιγότερο από την front line. Αμυντικά και εδώ η ομάδα στηρίζεται στην ατομική άμυνα πιέζοντας ασφυκτικά τον αντίπαλο.

ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ – ΡΕΑΛ ΜΑΔΡΙΤΗΣ

   Στο final four του Λονδίνου ίσως βιώσουμε έναν από τους πιο αμφίρροπους ημιτελικούς στην ιστορία της Euroleague αντάξιο εκείνου του ελληνικού ημιτελικού στο Βερολίνο του 2009 μεταξύ του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού που ήταν μακράν ο καλύτερος ημιτελικός στην ιστορία των final four γιατί ένας εμφύλιος μεταξύ 2 μισητών αντιπάλων κρύβει πολλές εκπλήξεις. Η Μπαρτσελόνα παρουσιάζοντας διαφορετικό πρόσωπο στην Ισπανία θα προσπαθήσει να φορέσει το ευρωπαϊκό κουστούμι όπου έχει μία εντελώς άλλη εικόνα απέναντι σε μία ομάδα που φέτος παρουσιάζει σταθερότητα εντός και εκτός Ισπανίας θέλοντας να αποδείξει ότι η επιστροφή της στην ελίτ δεν είναι καθόλου τυχαία. Ο αγώνας, βάζοντας όλες τις παραμέτρους, θα κριθεί σε υψηλό σκορ και στις λεπτομέρειες δηλαδή στα σημεία κλειδιά όπου θα παιχτούν καθοριστικές άμυνες απέναντι στα επιθετικά όπλα των 2 ομάδων δηλαδή του Νavarro και του Fernandez αντίστοιχα. Μεταξύ τους οι 2 ομάδες αναμετρήθηκαν συνολικά 3 φορές στις εγχώριες διοργανώσεις με τους μπλαουγκράνα να προηγούνται με 2 – 1 έναντι της βασίλισσας χωρίς αυτό να αποτελεί στοιχείο για το ποιος θα κερδίσει.

   Άραγε ποιος θα επικρατήσει; Η εμπειρία των καταλανών ή δίψα των μαδριλένων; ΕΙΔΩΜΕΝ..

Ο Μπασκετόφιλος!!!

FINAL FOUR 2013 : ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ

   Την Παρασκευή 10 Μαΐου φτάνουμε στην τελική ευθεία για την κατάκτηση του ιερού δισκοπότηρου της Ευρώπης με τις 4 ομάδες που το διεκδικούν να δηλώνουν πανέτοιμες να δώσουν τις μάχες τους μέχρι και το τελευταίο δευτερόλεπτο στο επιβλητικό γήπεδο THE O2 ARENA.

   Η επιτυχημένη συνταγή της Euroleague ολοκληρώνεται την Κυριακή 12 Μαΐου μετά από μία σειρά αγώνων όπου άρχισε τον περασμένο Οκτώβριο μέχρι και τα playoff του Απριλίου με τις ομάδες που είχαν το πλεονέκτημα έδρας να κερδίζουν το πολυπόθητο εισιτήριο για το Final Four του Λονδίνου. Στην ημιτελική φάση προκύπτει ο Ισπανικός εμφύλιος μεταξύ της Μπαρτσελόνας και της Ρεάλ Μαδρίτης και ο περσινός επικός τελικός της Κωνσταντινούπολης μεταξύ του Πρωταθλητή Ευρώπης Ολυμπιακό και της ΤΣΣΚΑ.

   Σήμερα θα αναλύσουμε το πρώτο ζευγάρι του ημιτελικού όπου θα γίνει την Παρασκευή στις 19:00.

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ

   Ο Πρωταθλητής Ευρώπης πηγαίνει στο Final Four του Λονδίνου με σκοπό να κάνει το repeat και να επαναλάβει τον περσινό θρίαμβο της Κωνσταντινούπολης απέναντι στην ρώσικη αρκούδα και περσινή φιναλίστ όπου διψάει για εκδίκηση για τον τρόπο που έχασε τον τίτλο στο τελευταίο δευτερόλεπτο. Ο Ολυμπιακός το περασμένο καλοκαίρι και μετά το τέλος εποχής του Ντούσαν Ίβκοβιτς στον πάγκο ήρθε η έλευση του Γιώργου Μπαρτζώκα αλλά διατηρώντας όλο σχεδόν τον κορμό με ελάχιστες προσθαφαιρέσεις στο roster όπως η σημαντική προσθήκη του Περπέρογλου. Οι ερυθρόλευκοι προερχόμενοι από μία σειρά 5 αγώνων στα playoff επί της Εφές Πίλσεν στηρίζονται στα αλλεπάλληλα pick n’ roll που προσπαθούν να δημιουργήσουν οι guard, στην γρήγορη κυκλοφορία της μπάλας και στο περιφερειακό σουτ χωρίς να εκμεταλλεύονται το low post, εκτός εξαιρετικών περιπτώσεων (Περπέρογλου, Πρίντεζης). Αμυντικά μετά την σοβαρή απώλεια του καλύτερού της αμυντικού (Μάντζαρης) παρουσίασε αρκετά σκαμπανεβάσματα όπου είχε επιπτώσεις και στην συνολκή εικόνα των πρωταθλητών καθ’ όλη την διάρκεια της Euroleague καθώς είναι το πιο ισχυρό όπλο των ερυθρολεύκων όπου οι καλές και σκληρές του άμυνες μπορούν να τον οδηγήσουν σε γρήγορα και εύκολα καλάθια στο transition.

TΣΣΚΑ 

   Η ΤΣΣΚΑ μετά τον χαμένο τελικό της Κωνσταντινούπολης έκανε σοβαρές αλλαγές στο roster της. Οι απουσίες του Κιριλένκο και του Σβέντ είναι πέρα για πέρα σημαντικές αλλά με τον ερχομό του Έτορε Μεσίνα στον πάγκο της ομάδας η ρώσικη αρκούδα παίζει πιο ουσιαστικό και στοχευόμενο μπάσκετ εκμεταλλευόμενη την ισχυρή front line που διαθέτει παίζοντας πολύ με τα screen και το low post καθώς είναι η καλύτερη ομάδα στο inside game όπου σε πολλές περιπτώσεις εκμεταλλεύεται το σουτ στην αδύνατη πλευρά (weak side). Αμυντικά η ομάδα βασίζεται και πάλι στο ύψος της προσπαθώντας να περιορίζει το αντίπαλο περιφερειακό σουτ καθώς και να έχει τον απόλυτο έλεγχο των ριμπάουντ και στις 2 ρακέτες του γηπέδου.   

ΤΣΣΚΑ – ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ

   Το απόλυτο παιχνίδι στην κατάλληλη στιγμή. Οι 2 ομάδες αναμετρόνται ακριβώς μετά από ένα χρόνο μετά τον ασύλληπτο τελικό του περσινού Final Four. To λογικό φαβορί του παιχνιδιού είναι η ΤΣΣΚΑ λόγω της γενικής απόδοσης της ομάδας στην διοργάνωση όμως οι πρωταθλητές φημιζόμενοι από την μαχητικότητα, το πάθος και την ενέργεια που βγάζει ως ομάδα, με πρώτο τον Χάινς, μέχρι και το άκουσμα της τελευταίας κόρνας θα προσπαθήσουν να υπερασπιστούν τον τίτλο και να πάρουν το εισιτήριο του τελικού. Για να το πετύχει αυτό πρέπει να περιορίσει κατά πολύ την ισχυρή front line της ΤΣΣΚΑ να έχει τον έλεγχο των ριμπάουντ, να μειώσει κατά πολύ τα λάθη του αγώνα και να επιβάλει τον γρήγορο ρυθμό μέσα στο παιχνίδι. Το κλειδί της αναμέτρησης για τους ερυθρόλευκους σαφέστατα θα είναι η άμυνα σε συνδυασμό με το περιφερειακό του σουτ όπου θα προσπαθήσει να εκμεταλλευτεί τον καλύτερό της σουτέρ των Παπανικολάου καθώς και τις ορέξεις που θα έχει ο αρχηγός της Βασίλης Σπανούλης όπου θέλει να τον οδηγήσει σε μία ακόμη κατάκτηση Ευρωπαϊκού τίτλου με σκοπό να γίνει ο Ολυμπιακός η νέα υπερδύναμη του Ευρωπαϊκού μπάσκετ. Για την ΤΣΣΚΑ το κλειδί του παιχνιδιού θα είναι ο έλεγχος των ριμπάουντ σε συνδυασμό σε τη μέρα θα βρεθεί όλη η front line της ομάδας καθώς και η απόδοση του Τεόντοσιτς και του Κριάπα παίκτες βαρόμετρα για την ρώσικη αρκούδα ενώ αμυντικά κατά πόσο θα περιορίσει τον αρχηγό των ερυθρολεύκων που με τις διεισδύσεις του δημιουργεί μεγάλα προβλήματα στις αντίπαλες άμυνες.

  Το ερώτημα πλέον που γενάτε σε ένα τέτοιο ημιτελικό και με βάση όλα τα στοιχεία και τις παραμέτρους των 2 ομάδων είναι ποιος θα επικρατήσει. Η εκδίκηση της ρώσικης αρκούδας ή το πάθος των πρωταθλητών; ΕΙΔΩΜΕΝ..

Ο Μπασκετόφιλος!!!

   

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ: ΤΟΛΜΑ ΝΑ ΕΛΠΙΖΕΙ, ΦΟΒΑΤΑΙ ΝΑ ΑΠΟΤΥΧΕΙ!!

(Άρθρο της διαδικτυακής ιστοσελίδας «The Economist»)

Μιας και είναι Άγιες Ημέρες, ας ρίξουμε μια ματιά σε ένα κάπως αισιόδοξο άρθρο για την οικονομική κατάσταση στην Ελλάδα, το οποίο μάλιστα αναπαράχθηκε από όλα τα ελληνικά ΜΜΕ. Σύμφωνοι, ακόμα είμαστε σε πολύ άσχημο σημείο, η πραγματική οικονομία φυτοζωεί και όλο και περισσότεροι εργαζόμενοι χάνουν τη δουλειά τους ή αναγκάζονται να εργαστούν με χειρότερους όρους. Σύμφωνα  με το, στα θετικά είναι η μείωση των ελλειμμάτων και η ισοσκέλιση σε πρώτη φάση του εμπορικού ισοζυγίου, ο τουρισμός και οι βελτιώσεις στο δημόσιο. Αντίθετα, στα αρνητικά  η μεγάλη ανεργία, το νομικό πλαίσιο για τις ξένες επενδύσεις και η γραφειοκρατία.

Οι διαμαρτυρόμενοι επέστρεψαν στο Σύνταγμα την πρωτομαγιά του 2013 βάζοντας επιπλέον βάρη στην τρικομματική κυβέρνηση που πασχίζει να απομακρύνει όσο γίνεται τον κίνδυνο για μια ελληνική χρεοκοπία. Αυτός ο κίνδυνος παραμένει υπαρκτός όσο η οικονομία βρίσκεται σε ύφεση. Αλλά μήπως τελικά υπάρχουν τα σημάδια ανάκαμψης που τόσο πολύ όλοι οι Έλληνες αναζητούν?

Στο κέντρο της Αθήνας βλέπουμε τα πρώτα ενθαρρυντικά σημάδια. Οι συμμετέχοντες στην πορεία είναι λιγότεροι. Αντίθετα, η εμπορική οδός Ερμού παρά το γεγονός ότι έχει κάποια μαγαζιά ξενοίκιαστα παρουσιάζει ικανοποιητική κίνησης. Αρκετά νέα μαγαζιά έχουν ανοίξει στο Κολωνάκι αφού τα ενοίκια μειώθηκαν αρκετά. Σε όλη την επικράτεια η αισιοδοξία έχει αυξηθεί λίγο σε σχέση με το ναδίρ στο οποίο βρισκόταν τον περασμένο Ιούλιο όταν η ελληνική χρεοκοπία ήταν πιθανή. Παρότι η βελτίωση παρουσιάζεται μεταξύ των επιχειρηματιών και όχι μεταξύ των πελατών, σύμφωνα με τον σχετικό δείκτη της ευρωπαϊκής επιτροπής, η αίσθηση των πολιτών για την οικονομία βρίσκεται στα επίπεδα του 2009, πριν ξεκινήσει η κρίση.

Οι τουριστικές κρατήσεις για το φετινό κρίσιμο καλοκαίρι παρουσιάζουν ικανοποιητική αύξηση. Τα έργα στους μεγάλους αυτοκινητόδρομους που είχαν διακοπεί τα τελευταία δύο χρόνια επανεκκίνησαν τον Απρίλιο. Η ρευστότητα αρχίζει και αποκαθίσταται μιας και η κυβέρνηση άρχισε να εξοφλάει τους πιστωτές της αφού τα χρέη προς ιδιώτες, στα τέλη του προηγούμενου έτους, έφταναν το 4% του ΑΕΠ. Οι τραπεζικές καταθέσεις των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων, που είχαν μειωθεί κατά 37% μέχρι τον περασμένο Ιούνιο, παρουσιάζουν αύξηση κατά 9% από τότε.

Σύντομα, αναμένεται αντιστροφή του κλίματος. Το ΑΕΠ έχει μειωθεί κατά 20 ποσοστιαίες μονάδες από το 2007 και η μείωση δεν έχει τελειώσει. Προβλέπεται ότι φέτος θα συρρικνωθεί κατά 4,4 %  κυρίως λόγω των αυστηρών δημοσιονομικών μέτρων. Αλλά τα μέτρα φαίνεται να αποδίδουν. Το πρωτογενές έλλειμμα της κυβέρνησης (προ τόκων) θα εξαφανιστεί στο τέλος της χρονιάς αφού ήδη έχει πέσει στο 1% επί του ΑΕΠ από το 10,5% που ήταν το 2009. Ο Υπουργός Οικονομικών λέει ότι είναι εφικτό να επιτευχθεί πρωτογενές πλεόνασμα ύψους 4,5% μέχρι το 2016.

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προβλέπει μια μικρή ανάκαμψη της τάξης του 0,6% για το 2014 παρά τη συνέχιση των αυστηρών μέτρων. Πολλά εξαρτώνται από τις τράπεζες. Η ανακεφαλαιοποίηση, που κρίθηκε αναγκαία εξαιτίας των υψηλών απωλειών από το πρόγραμμα αναδιάρθρωσης του χρέους, ολοκληρώνεται με καθυστέρηση. Η παροχή €50 δις από το ταμείο εγγυοδοσίας θα καλύψει τις απώλειες και θα επιτρέψει στις τράπεζες να αντέξουν την πίεση από τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια που φτάνουν το 25%. Αλλά σύμφωνα με τον Γκίκα Χαρδούβελη, οικονομολόγο που εργάζεται στη Eurobank, οι τράπεζες θα ανοίξουν τη χρηματοδότηση μόλις επιστρέψει η ανάπτυξη.

Οι καταναλωτές δεν κινούνται. Το ποσοστό ανεργίας έφτασε το 27,2%, το υψηλότερο στην Ευρώπη. Οι μισθοί παρουσιάζουν μείωση κατά 22% (32% για τους νέους εργαζόμενους) και εγκαινιάστηκε το νέο εργασιακό καθεστώς σύμφωνα με το οποίο ο κάθε εργαζόμενος θα μπορεί να διαπραγματευτεί ατομικά με τον εργοδότη του. Η μείωση του εισοδήματος επιδεινώνεται από την αύξηση της φορολογίας που επιβαρύνει κυρίως αυτούς που είναι συνεπής.

Μπορούν άραγε οι εξαγωγές να βοηθήσουν την κατάσταση? Το χαμηλότερο κόστος εργασίας (13% μειωμένο σε σχέση με το 2012), θα βοηθήσει. Περίπου τα 2/3 των απωλειών σε ανταγωνιστικότητα έχουν ανακτηθεί. Αλλά το αποτέλεσμα των εξαγωγών (που ευθύνονται για το μισό του συνολικού εμπορίου στην Ελλάδα) εμποδίζεται από τη γενικευμένη κρίση στην Ευρώπη. Το μεγαλύτερο μέρος της μείωσης του ισοζυγίου των εμπορικών συναλλαγών (από έλλειμμα 15% το 2008 σε έλλειμμα 3% το 2012) οφείλεται στη μείωση των εισαγωγών.

Αυτό που θα μπορούσε να κάνει τη διαφορά είναι μια αύξηση των ξένων επενδύσεων. Αλλά η Ελλάδα αποτελεί ακόμα ένα επικίνδυνο μέρος για τους ξένους επενδυτές. Ένα εμπόδιο είναι το ανεπαρκές νομικό σύστημα, που σημαίνει ότι οι επενδυτές μπορεί να αναγκαστούν να συρθούν σε χρονοβόρες δίκες. Η ελληνική γραφειοκρατία είναι ακόμα ένας πονοκέφαλος. Ο Δημήτρης Παπαλεξόπουλος, επικεφαλής του Τιτάνα, λέει ότι είναι δύσκολο να περιγράψει κανείς πόσο ανεπαρκής και δυσκίνητος είναι ο δημόσιος τομέας.

Κάποια στραβά τείνουν να διορθωθούν πάντως. Οι εξαγωγικές διαδικασίες απλουστεύονται, μειώνοντας τον αριθμό των ημερών κατά τον οποίο τα αγαθά παραμένουν στα τελωνεία. Ο χρόνος που χρειάζεται για να εγγραφεί ένα πλοίο έχει μειωθεί από τους 7 μήνες στις 10 ημέρες. Στις 28 Απριλίου η Βουλή ψήφισε την απομάκρυνση 15.000 δημοσίων υπαλλήλων μέχρι το τέλος του 2014, οι οποίο θα αντικατασταθούν από νέους καλύτερα καταρτισμένους.

Στοίχημα αποτελεί και το πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων στο οποίο παρατηρούνται συνεχής καθυστερήσεις. Ο αρχικός στόχος των €50 δις έχει μειωθεί κατά πολύ. Η πώληση του μεριδίου του ΟΠΑΠ, ολοκληρώθηκε στη 1 Μαΐου. Από τη στιγμή που αυτή η πώληση θεωρήθηκε ως η απαρχή μιας νέας προσπάθειας, ήταν απογοητευτικό το γεγονός ότι εν τέλει υπήρξε μόλις ένας έγκυρος πλειοδότης.

Η ελληνική οικονομία είναι σε κρίσιμο σημείο. Παρά τις έρευνες που δείχνουν αναζωογόνηση, πολλές επιχειρήσεις παραμένουν σε οριακό σημείο. Πολλοί ανησυχούν ότι η ελληνική κοινωνία στην οποία το 60% των νέων παραμένουν άνεργοι έχει φθάσει σε οριακό σημείο όπου δεν αντέχει περαιτέρω.  

The Company you keep (2012- ελληνιστί… «Συνάντηση παλιών…τρομοκρατών» ή «Το δώρο της σιωπής» όπως το ονόμασαν οι φίλοι μας οι Ιταλοί)

Βαθμολογία 4 / 5 (και μάλλον είμαι και συγκρατημένος)

      Τόσοι βετεράνοι του κινηματογράφου (που να παίζουν και το ρόλο του βετεράνου και όχι ενός 60άρη υπερήρωα) δεν έχουν μαζευτεί ξανά νομίζω. Ακούστε…Robert Redford, Julie Christie, Susan Sarandon, Nick Nolte, Chris Cooper, Brendan Gleeson  και ανάμεσά τους ο ανερχόμενος Shia LaBeouf, η εκφραστικότατη Brit Marling και η εξαιρετική μικρή Jackie Evancho. Και ο λόγος που αναφέρω πρώτα το cast της ταινίας είναι γιατί αποτελεί το δυνατό της σημείο.

       Όχι ότι το σενάριο υπολείπεται βέβαια. Οι παραπάνω βετεράνοι στην πλειοψηφία τους (εκτός από τον Cooper) αποτελούν μέλη μιας επαναστατικής οργάνωσης με την ονομασία Weather Underground που αντιτίθονταν στον πόλεμο του Βιετνάμ. Μετά όμως από μια ληστεία που πραγματοποίησαν κάποια από τα μέλη της (μιλάμε για 30 χρόνια πριν) και είχε ως αποτέλεσμα τη δολοφονία του φρουρού μιας τράπεζας αναγκάστηκαν να αποσυρθούν και να περάσουν μια ζωή κυνηγημένοι με άλλα ονόματα. Όταν ένα από τα μέλη της οργάνωσης αποφασίζει να παραδοθεί στις αρχές ανοίγει ο ασκός του Αιόλου και για τους υπόλοιπους. Ο πρωταγωνιστής Redford, και αφού έχει αποκαλυφθεί η  πραγματική του ταυτότητα από έναν νεαρό δημοσιογράφο, αποφασίζει να αναζητήσει το μοναδικό άτομο που μπορεί να καθαρίσει το όνομά του ώστε να μπορέσει να μεγαλώσει την κόρη του ειρηνικά.

    Πολύ ενδιαφέρουσα πλοκή που ενισχύεται από την απλή αλλά ικανοποιητική σκηνοθεσία του βετεράνου Redford. Η αλήθεια είναι ότι πρέπει να συγκρατήσετε τα αρκετά ονόματα που μπλέκουν στην υπόθεση (τα πραγματικά αλλά και τα ψεύτικα των πρωταγωνιστών) αλλά αυτό δε δημιουργεί ουσιαστικό πρόβλημα αφού τα πράγματα ξεκαθαρίζουν σιγά σιγά. Για τους ηθοποιούς που ενσαρκώνουν τους ρόλους τι να πει κανείς? Η μισή ιστορία του Χόλυγουντ μαζεμένη σε μια ταινία που τους χρησιμοποιεί με αξιοπρέπεια και όχι ως καρικατούρες των νεότερων εαυτών τους (να θυμίσω το παράδειγμα της ταινίας The Expendables?) αλλά και μερικά καλά δείγματα της νεότερης γενιάς ηθοποιών. Ίσως θα μπορούσε να είναι κάπως μικρότερη σε διάρκεια αφού υπάρχουν σκηνές που σέρνονται και διαρκούν περισσότερο απ’ ότι θα έπρεπε αλλά σε καμιά στιγμή δεν αισθάνθηκα να βαριέμαι ή να κουράζομαι. Αξίζει επίσης να γνωρίσει ο θεατής το συγκεκριμένο κίνημα που παρά τα όποια σφάλματα έκαναν τα μέλη του αποτελεί κομμάτι της ιστορίας.

       Περιττό να σας πω ότι την προτείνω ανεπιφύλακτα όχι μόνο στους λάτρεις των πολιτικών θρίλερ αλλά και σε όλους τους σινεφίλ που επιθυμούν να γνωρίσουν μια ιστορική περίοδο φιλτραρισμένη στο σήμερα μέσα από τα μάτια των τότε πρωταγωνιστών. Απλά ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ!

ΓΙΑ ΠΕΡΙΠΑΤΟ ΣΤΗΝ ΑΓΡΙΑ ΒΟΛΟΥ!!

Όσοι είναι από τον Βόλο γνωρίζουν πως η Αγριά είναι ίσως ο πιο σύντομος ανοιξιάτικος και καλοκαιρινός προορισμός….Μια κωμόπολη χτισμένη ακριβώς πάνω στην θάλασσα  προσφέρει τοπία απαράμιλλης ομορφιάς αλλά και διασκέδαση με  τα γραφικά ταβερνάκια και καφέ…

Eμείς απλά πήραμε την φωτογραφική μας μηχανή ανά χείρας και σας προσφέρουμε ένα μικρό κοντινό ταξιδάκι και....

 ελπίζουμε να το απολαύσετε! 

Ακόμα μία εξόρμηση της VAGGY!!!!!

Τι «μυστήριο» κρύβουν τα παιδιά που γεννήθηκαν 1980 – 1989;

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΚΕΙΜΕΝΟ ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΟ ΚΑΙ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΕΙ ΤΗ ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΓΕΝΙΑ ΤΩΝ ΣΗΜΕΡΙΝΩΝ 30ΑΡΗΔΩΝ!!!!

Ήμασταν στην τελευταία δεκαετία που προλάβαμε τα ομαδικά παιχνίδια Κρυφτό, Κυνηγητό, Κλέφτες κι Αστυνόμους κ.α. Ακόμα, βλέπαμε Στρουμφάκια, Thundercats, Κabamaru και Candy Candy και όχι Pokemon, Digimon και Yu Gi Oh…
Παίζαμε με Playmobil και LEGO και όταν θέλαμε ποδόσφαιρο υπήρχε ακόμα κάποια αλάνα να μας δεχθεί…
Βλέπαμε εκπαιδευτική τηλεόραση στην ΕΡΤ1 και ποιος θα ξεχάσει τη φρουτοπία και του κουτιού τα παραμύθια!
Επίσης, κάναμε ακόμη παιδικά πάρτυ στα σπίτια μας και δεν τρέχαμε σε παιδότοπους. Δεν γεννηθήκαμε μέσα στην Τεχνολογία, αλλά την ανακαλύψαμε σε μία καλύτερη ηλικία – χωρίς να είναι η μοναδική επιλογή διεξόδου μας από την καθημερινότητα…
Τις πρώτες πορνοταινίες τις βλέπαμε σαν κλέφτες στο Βίντεο του Μπαμπά.
Ακούγαμε τη φωνή του άλλου όταν παίρναμε τηλέφωνο μέχρι που μας έφαγαν τα SMS…
Παίρναμε κουλούρια και λουκουμάδες με ζάχαρη από το κυλικείο και τρώγαμε Κουκουρούκου και Σοκοφρέτες…
Τρώγαμε ακόμη σπιτικό φαγητό… Πρωτοχρονιά και Ανάσταση καθόμασταν με την οικογένεια μας και δεν τρέχαμε 00.01 στο πρώτο κλαμπ να τσακίσουμε Mojito, Space και Cuervo…
Είδαμε τα πρώτα Χρυσά σε Ολυμπιακούς αγώνες με τη Βούλα Πατουλίδου και τον Πύρρο Δήμα… Είδαμε σε πρώτη εκτέλεση απίθανες σειρές … από το Εκμέκ Παγωτό και τους Απαράδεκτους μέχρι τις Τρεις Χάριτες και τους Μεν και Δεν…
Ξέραμε μόνο την Μπαλαρίνα και τον Μύλο στα Λούνα Παρκ και δεν μας έφευγε η ψυχή στα 3G…
Μας έδιναν ένα πεντοχίλιαρο οι γιαγιάδες και οι παππούδες και νιώθαμε ευτυχισμένοι… Δεν ήμασταν μουρτζούφληδες όπως τώρα που αν πάρουμε 20 ευρώ κοιτάζουμε με μισό μάτι…
Ακόμα και το Game Boy δεν μας έκλεινε σπίτι…. το παίρναμε και τρέχαμε έξω να το μοιραστούμε με τους φίλους μας…
Γράφαμε ακόμη ραβασάκια και δεν κάναμε comment σε twitter και Facebook!
Βγαίναμε με τα ποδήλατα στο δρόμο και δεν κινδυνεύαμε τόσο…
Θυμάστε τους Ευχούλιδες;
Ποιος θα ξεχάσει το Χάρρυ Κλυν σόου και τους Δέκα Μικρούς Μήτσους, το Κόντρα Πλακέ, τον Τροχό της Τύχης, Μέγκα Μπάγκα, ‘Αλλα Κόλπα (Ά ρε Βλάσση)…
Τα σόου της Ρούλας Κορομηλά και το Ciao Ant1….
Τους Ghostbusters- Karate Kid – ET – Home Alone – Γκούνις – Σεξογήινη (Ποιός δεν είχε κολλήσει με την Κίμ Μπάσιτζερ;), Carousel και Disney club στο Mega…
Τα αγαπημένα μας παιχνίδια ήταν Μήλα – Σχοινάκι – Μακριά γαϊδούρα
Προλάβαμε όλη την εξέλιξη του Χτυποκάρδια στο Μπέβερλυ Χιλς και το Baywatch, καθώς και τον Ιππότη της Ασφάλτου…
Τραγουδήσαμε «Το νού σου κύριε οδηγέ» και χορέψαμε λαμπάντα…
Πηγαίναμε στα «Ηλεκτρονικά» και παίζαμε Super Mario, Sonic, Mortal Compact, Streetfighter, Bubble Bubble, Tetris, Arkanoid, Top Gun και στα πλοία τρέχαμε να βρούμε που τα έχουν κρυμμένα…
Οι γονείς μας δεν ανησυχούσαν αν θα γυρίσουμε σώοι όπως τώρα… Ματώναμε τα γόνατα μας και συνεχίζαμε το παιχνίδι…
Θυμάστε τα καραμελάκια που όταν τα έβαζες στο στόμα ανατινάσσονταν; Και τη μόδα με τις τσίχλες Shock, το σπανάκι του Ποπάυ και τα τσιγάρα του Αστερίξ;
Παίζαμε Μπουκάλα και Θάρρος ή Αλήθεια, πατούσαμε τα κουτάκια από τα αναψυκτικά και περπατούσαμε σαν να ήταν τακούνια!
Κάναμε απίστευτες πλάκες με τις μπουγελόφατσες και τα μπουγέλα γενικά στα σχολεία…
Ντυνόμασταν Νίτζα, Καουμπόυ και Ρομπέν των Δασών τις Απόκριες και όχι Πίκατσου και Μπομπ Σφουγγαράκης…
Ψάχναμε για αυτοκόλλητα και τάπες στα γαριδάκια…
Είχαμε τα κλασσικά walkman με τα ακουστικά με το σφουγγαράκι στο πλάι και με το ζόρι χωρούσαμε στη τσέπη μας δύο κασέτες…
Κάναμε κοπάνες για να παίξουμε ποδόσφαιρο και όχι για να πάμε στα WEB και στα InSpot…
Βλέπαμε το Μικρό Σπίτι στο Λιβάδι, Αυθαίρετους, Ρετιρέ και Μικρομεσαίους…
Συνωστιζόμασταν στα Βίντεο Κλαμπ, για να πάρουμε κασέτες με τον Μουστάκα, τον Τσάκωνα, τον Ταμτάκο και τους νέους τότε Μιχαλόπουλο, Γαρδέλη, Ψάλτη και Στίβ Ντούζο…
Παίζαμε ακόμα με μπίλιες…Παίζαμε με τα ΥΠΕΡΑΤΟΥ καρτελάκια… αυτοκίνητα-πλοία-αεροπλάνα
Παίρναμε τα φακελάκια με τις φάρσες, μελανό μάτι, σκουλήκια στο νερό, τρύπιο δάχτυλο και άλλα πολλά… Είχαμε τις χλαπάτσες…
To πρώτο μας ηλεκτρονικό το Atari και ακολούθησαν NES, Super Nintendo, Mega Drive…
Βλέπαμε Παντρεμένους με παιδιά και τσαντιζόμασταν που η μαμά μας ήθελε να βλέπει Ατίθασα Νιάτα και Τόλμη και Γοητεία…
Πηγαίναμε στα μηχανήματα που έβγαζαν τα μπαλάκια με τα δωράκια και είχαμε αγωνία τι θα πετύχουμε…
Λέγαμε 6 αριθμούς για το νεόφερτο τότε Λόττο στους γονείς, αλλά ποτέ δεν μας κάθισαν…Παίρναμε Ξυστό και αν μας έπεφτε ένα κατοστάρικο, παίρναμε άλλο ένα και το χάναμε και αυτό…
Είδαμε να ξεφυτρώνουν καρτοτηλέφωνα σε όλη την Ελλάδα και κάναμε συλλογή από τηλεκάρτες…
Βάζαμε τα σπορτεξάκια με τα φώτα και είχαμε κολλήσει με τις τσάντες PAXOS…και ξερός…
Βλέπαμε Μάπετ Σόου…
Παίρναμε το μπλοκ με τις χειροτεχνίες και με το ασημόχαρτο και το χρυσόχαρτο φτιάχναμε στολίδια τα Χριστούγεννα…
Βλέπαμε Παιχνίδια χωρίς Σύνορα…
Είδαμε Michael Jordan και μαζεύαμε κάρτες ΝΒΑ…
Το πρώτο μας φιλί δινόταν με ακούμπισμα των χειλιών και όχι κατευθείαν η γλώσσα στον ουρανίσκο…
Μαζεύαμε καπάκια από αναψυκτικά στα ταβερνάκια που πηγαίναμε με τους γονείς.
Πιάναμε τα καλαμάκια και βάζοντάς τα κάτω από τη μασχάλη, κάναμε τεχνητά Αέρια…
Ακούγαμε Στέφανο Κορκολή, Οmega Vibes, Αλέξια και Κωνσταντίνα…
Βρέχαμε χαρτοπετσέτες και τις πετούσαμε σε ακαθόριστες πορείες και όποιον έβρισκε…
Τρώγαμε τυράκια BABYBEL και LA VAS QUI RIT(που το λέγαμε πάντα λαβάς τυρί)…
Διαβάζαμε Αλμανάκο, Κατερίνα, Μανίνα και Σαΐνια…
Βάζαμε κολόνια Μυρτώ…
Λουζόμασταν με Johnson’s όχι πια δάκρυα και βάζαμε τραυμαπλάστ με φιγούρες και ας μην είχαμε πληγή…
Τρώγαμε Καραμπόλα, αλλά ανοίγαμε το δωράκι πριν φάμε το παγωτό…
Παίζαμε τα επιτραπέζια της ΜΒ, όπως ΗΟΤEL, Μάντεψε ποιος, Το στοιχειωμένο σπίτι…
Είδαμε τον Casper και τον Σκαθαροζούμη…
Περάσαμε την επιδρομή από ψείρες και κόνιδες, και όμως είμαστε εδώ….Το φάρμακο που είχαν οι μαμάδες βρωμούσεεε…
Eίδαμε το Αγάπη μου συρρίκνωσα τα παιδιά και λατρέψαμε τα Cheerios από την σκηνή με τον μπαμπά στο πιάτο…
Τρώγαμε μπισκότα Rondo…και ανοίγαμε πρώτα να φάμε τη σοκολάτα ή τη βανίλια και μετά το μπισκότο…
Bλέπαμε τα Ρακούνς και τον Ντένις τον Τρομερό… Παράλληλα με το Για πα Ντα μπα Ντου του Φρεντ από τους Flinstones που τα άκουγε μονίμως από τη Βίλμα…
Βλέπαμε τη σειρά με το ανθρώπινο σώμα και το πως λειτουργεί ο οργανισμός…
Tραγουδούσαμε το Μ’ αρεσει να μη λέω πολλά και το Λιωμένο Παγωτό (που κολλούσε πάντα στο χέρι)…
Το σεξ ήταν ταμπού και κουβέντα στα κρυφά…
Κάθε βράδυ λέγαμε «Καληνύχτα» ένας, ένας και αν δεν τελειώναμε, δεν κοιμόμασταν… Κοιμόμασταν σε φίλους Σαββάτο βράδυ και το κανονίζαμε από την Κυριακή…
Όταν μας επισκεπτόταν κάποιος, δεν τον κοιτούσαμε στα χέρια…
Αγοράζαμε καινούρια τετράδια και κάθε χρόνο ορκιζόμασταν ότι θα τα κρατήσουμε καθαρά. 2 βδομάδες μετά είχαν γεμίσει στιχάκια και μηνύματα με τον διπλανό…
Όταν βλέπαμε προφυλακτικά κοκκινίζαμε… Θεωρούσαμε πορνό τη «Γαλάζια Λίμνη»…
Ερωτευόμασταν και το μάθαινε όλο το τμήμα… Αργήσαμε να μάθουμε το πώς γίνονται τα παιδιά…ενώ τώρααα…
Βλέπαμε το λικέρ στο σύνθετο του σαλονιού και δοκιμάζαμε…
Τις Κυριακές, σηκωνόμασταν απο νωρίς για να προλάβουμε τα «παιδικά»….
Ζωγραφίζαμε ακόμη σε χαρτί και όχι με προγράμματα στα VISTA…
Φτιάχναμε ακόμη παζλ και οι γονείς μας τα έκαναν κορνίζες…
Την πίτσα που την τρώγαμε σπάνια και κάναμε γιορτή κάθε φορά που μαθαίναμε ότι οι γονείς θα μας πάνε σε πιτσαρία…