"Της Νύχτας Μυστικά" από τη Σμαραγδή Μητροπούλου

Έμεινα παιδί

και πως να μεγαλώσω;

Δεν είναι μπορετο

"Αφύλλωτη Κερασιά" του Ηλία Στεργιόπουλου

Γράφει η Σμαραγδή Μητροπούλου

«Μην ξεχνάτε πως η ζωή είναι μόνο στιγμές και πολλές φορές μια στιγμή μόνο είναι μια ζωή» (ΑΦΥΛΛΩΤΗ ΚΕΡΑΣΙΑ)

Η ΑΦΥΛΛΩΤΗ ΚΕΡΑΣΙΑ είναι μια ιστορία γεμάτη πλούσιες εικόνες κι έντονα συναισθήματα… μία ιστορία όπου η αγάπη κι ο έρωτας αγωνίζονται να ξεπεράσουν τις όποιες διαφορές/ταμπέλες… κι όλα αυτά με φόντο την εποχή του μεσοπολέμου, τον ελληνοϊταλικό πόλεμο και την τόσο τραυματική για τον τόπο μας και τους ανθρώπους του μετεμφυλιακή περίοδο. 

Διαβάζοντάς την ΑΦΥΛΛΩΤΗ ΚΕΡΑΣΙΑ, ένιωσα πως έγινα κι εγώ ένα με τους ήρωες του βιβλίου… “έζησα” νοερά τη ζωή των δύο κεντρικών ηρωίδων, της Σμαραγδής και της Ασημίνας μέσα από τις ονειροπολήσεις τους και τα “ανοίγματα ψυχής” που έκαναν η μία στην άλλη… δύο αδελφές ψυχές που μοιράζονται και πονεμένες μα και χαρούμενες στιγμές.

"Της Νύχτας Μυστικά" από τη Σμαραγδή Μητροπούλου

       ET IN ARCADIA EGO

       Αρκαδική Γη

Οι ποιητές του κόσμου                                             Κι οι κόρες σου

    για σένα ψάλλουν                                           τα πέπλα ανεμίζουν

αιώνιο ύμνο.                                                        σε τρελό χορό.

Και οι λαοί προσκυνούν                                     Το χθες και το σήμερα

την ομορφιά σου                                                 θα συνυπάρχουν

και τη δόξα σου.                                                 στα χώματά σου.

Στα σκιερά δάση                                                 Τι έχουν μάθει

    αντηχεί γλυκά                                                      οι άνθρωποί σου

    του Πάνα το τραγούδι.                                        ποτέ να μην ξεχνούνε,

παρά με χείλη

καθαρά κι αγνά

τη γη σου να φιλούνε.

"Της Νύχτας Μυστικά" από τη Σμαραγδή Μητροπούλου

Να σε ζωγραφίσω με χίλια χρώματα 

Νοέμβρη της καρδιάς μου και να κρατήσω ζωντανές αναμνήσεις που έζησα στη σφαίρα του ονείρου!

"Στην παλιά σανσκριτική διάλεκτο Ραβί σημαίνει ήλιος....μα τώρα είχε από ώρα ο ήλιος βασιλέψει"

"Της Νύχτας Μυστικά" από τη Σμαραγδή Μητροπούλου

BARSAAT

Σε περιμένω
κι αντηχούν τα πολύχρωμα βραχιόλια στα χέρια μου
σαν χορεύω για σένα κάτω απ’ του ουρανού τα νέφη.
Θα ‘ρθεις το νιώθω...
Μια λέξη μόνο....

"Της Νύχτας Μυστικά" από τη Σμαραγδή Μητροπούλου

Επιστροφή...

Αφιερωμένο στους ξενιτεμένους και στους ναυτικούς μας

Πίσω απ’ τις σφραγισμένες πόρτες και τα σκουριασμένα κάγκελα

τρελό χορό στήσανε οι θύμησες απόψε

παρέα με τη μοναξιά.

Το μακρύ σιδερένιο κλειδί κρυμμένο μέσα στην  πήλινη γλάστρα

μαζί με την ψυχή ετούτων των χορταριασμένων τοίχων κάποιον, κάτι καρτερά.

Στου χρόνου το πείσμα

Τα άνθη εξακολουθούν ζωή να ‘χουν….

"Της Νύχτας Μυστικά" από τη Σμαραγδή Μητροπούλου

 Τρεχαντήρι

 

 «Αν δεν φας φρέσκο ψάρι στο ΤΡΕΧΑΝΤΗΡΙ, τότε δεν ξέρεις να ζεις!»

Με αυτά τα λόγια τριβέλιζε η Ελένη τα αυτιά του φίλου της του Γρηγόρη, άρτι αφιχθέντα εκ Παρισίων στο νησί της Πάτμου.

«ΤΡΕΧΑΝΤΗΡΙ; Τι όνομα κι αυτό για εστιατόριο!» μουρμούρισε εκείνος.

«Ψαροταβέρνα, μάτια μου, ψαροταβέρνα! Και τι ψαροταβέρνα… η καλύτερη στα Δωδεκάνησα!»

«Α, ώστε έτσι…»

Από ευγένεια αλλά και από περιέργεια, δέχτηκε να την ακολουθήσει στην καλύτερη ταβέρνα της Δωδεκανήσου, όπως έλεγε η φίλη του.

Μην την κακοκαρδίσω, σκέφτηκε.

Γλυκιά μαγιάτικη βραδιά ήταν, κι έτσι κάθισαν σ’ ένα τραπέζι στον κήπο, που μοσχοβολούσε αγιόκλημα και γιασεμί.

"Της Νύχτας Μυστικά" από τη Σμαραγδή Μητροπούλου

Κείνη τη νύχτα μετά τη βροχή
γαλάζιο βελούδο αγκάλιαζε τα κορμιά μας η θάλασσα
κι ο έρωτας χόρευε βαλς επάνω στα κύματα.
Θυμάσαι;

"Της Νύχτας Μυστικά" από τη Σμαραγδή Μητροπούλου

Σκέψεις Μοναχικές

Κανείς δεν ξέρει πώς περνάν οι νύχτες μου..

οι αγκαλιές οι δανεικές που με κρατούν…

κοφτές ανάσες, παθιασμένα αγγίγματα…

όχι φιλιά, κείνα τα φύλαξα μόνο για σένα.

Θυμάσαι;

"Της Νύχτας Μυστικά" από τη Σμαραγδή Μητροπούλου

Πώς μπορώ να μη σας αγαπώ, παιδιά μου;

                                                             Στη μνήμη της Χαράς Κοσεγιάν

Είχε χαρίσει το φως της ψυχής της σε πολλά παιδιά. Τώρα ένα απ’ αυτά, ενήλικος πλέον, είχε στα χέρια του το ημερολόγιό της. Το όνομά της; Χαρά!!

Αχ, εκείνη η φράση που συνόδευε το τέλος κάθε σελίδας!

«Μα πώς είναι δυνατό, κυρία, να μη γνωρίζουμε πότε ακριβώς γεννήθηκε ο Ξενοφώντας; Να πάρουμε τώρα τηλέφωνο το ληξιαρχείο να μάθουμε»
«Κυρίαααα, ο συμμαθητής μου λέει πως είμαι άσχημηηηηη».
Τελικά, οι μέρες μου στην τάξη με τους… κουζουλόγατους (ναι, έτσι τους αποκαλώ) δεν είναι ποτέ πληκτικές.

"Όνειρο...", μία συνεργασία της Σμαραγδής Μητροπούλου και του Κωνσταντίνου Ντεκουμέ

Στο όνειρό σου θα ‘ρθω

με ανάλαφρη περπατησιά…

αγκαλιά θα σε κρατήσω

όνειρο κακό μη σε ζυγώσει.

Και λίγο πριν χαράξει

ένα φιλί για συντροφιά σου

θα σ’ αφήσω…

ως την επόμενη νύχτα

που θα ‘μαι πάλι εδώ.

                                   Σμαραγδή Μητροπούλου

Δελτίο Τύπου: Οι "ΉΧΟΙ ΣΤΗ ΣΙΩΠΗ" στην Άνδρο

 Οι «ΗΧΟΙ ΣΤΗ ΣΙΩΠΗ» έρχονται να ψιθυρίσουν τα δικά τους μυστικά στην πατρίδα τους...στο νησί όπου πήραν σάρκα και οστά… στην Άνδρο μας.

"Το βιβλιοπωλείο ΓΡΑΦΗ και οι εκδόσεις ΟΣΤΡΙΑ σας προσκαλούν στην παρουσίαση του βιβλίου της Σμαραγδής Μητροπούλου "Ήχοι στη Σιωπή" το Σάββατο 9 Ιουνίου και ώρα 20.30

"Της Νύχτας Μυστικά" από τη Σμαραγδή Μητροπούλου

Σ' ένα οικογενειακό τραπέζι

Κυριακή μεσημέρι στο αρχοντικό του Ηλία και της Αμαλίας Βενιέρη. Η τραπεζαρία άστραφτε από τα κρυστάλλινα ποτήρια, τα πορσελάνινα πιάτα και τα ασημένια μαχαιροπίρουνα. Είναι σημαντική μέρα σήμερα μιας και ο Γιάγκος, ο πολυαγαπημένος γιος της οικογένειας, πήρε επιτέλους τον πολυπόθητο διορισμό του.

Με υπερηφάνεια διαβάζει ξανά και ξανά το τηλεγράφημα: «Διορίζεστε ως καθηγητής βυζαντινής μουσικής εις το Εκκλησιαστικόν Λύκειον Ξάνθης. Παρακαλώ όπως παρουσιασθείτε εντός μίας εβδομάδος δια να ορκισθείτε και να αναλάβετε επισήμως τα καθήκοντά σας».

«Καλή σταδιοδρομία, λεβέντη μου!» του ευχήθηκε η μητέρα του, σηκώνοντας το ποτήρι της.

Ταυτόχρονα, σκούντησε με τον αγκώνα της τον άντρα της.

«Σαλατούλα, Ηλία μου, σαλατούλα», είπε σιγανά. «Το είπε κι ο γιατρός…»

Ο καημένος ο Ηλίας περιορίστηκε να νεύσει καταφατικά.

Δεν έχει και τόσο άδικο η Αμαλία μου. Η ρημάδα η χοληστερίνη θέλει προσοχή, σκέφτηκε.

«Ευχαριστώ μητέρα!» είπε ο Γιάγκος.

"Της Νύχτας Μυστικά" από τη Σμαραγδή Μητροπούλου

Δεν λυγάνε ψυχές που η αγάπη τις μπόλιασε..
Όρθιες στέκουν με το κύμα παλεύουν...

ότι αγαπούν ζωντανό να κρατήσουν...
ακόμα κι όταν ουρανός δεν θα υπάρχει.
Και με χορδές σπασμένες
συνεχίζουν τα βιολιά να τραγουδούν.

"Της Νύχτας Μυστικά" από τη Σμαραγδή Μητροπούλου

Φεύγω από τη ζωή σου, μα δεν χάνομαι.

Tην ψυχή μου θέλησα να ξαποστάσω,  μα το γαλάζιο πέπλο την τράβηξε κοντά του.

"Της Νύχτας Μυστικά" από τη Σμαραγδή Μητροπούλου

Πάνω σ' ένα στίχο του Τάσου Λειβαδίτη

Φαίνεται πως εγώ ελπίζω ακόμη, γιατί έχω δάκρυα να ξοδέψω… για λύπη, για χαρά,  για ό,τι αγάπησα κι έχασα!

Δεν ειν’ το δάκρυ αδυναμία! Αντίθετα, είναι παλληκαριά να μπορείς να δείξεις της ψυχής σου τα νάματα. Γιατί, μοιραία, έρχεται κάποια στιγμή που κι οι δυνατοί δακρύζουν.

Μ’ ακούς; Εσύ, ναι, εσύ, καλέ μου!

"Της Νύχτας Μυστικά" από τη Σμαραγδή Μητροπούλου

Εξομολογήσεις

              

Σαν τι να απέμεινε άραγε?
Ένα ημερολόγιο με φύλλα που κιτρίνισε ο χρόνος......
Μια φωτογραφία....λιγάκι φαγωμένη στις γωνίες...
δεν μιλά....
μα σε κοιτά βαθιά στα μάτια...
κι ένα τριαντάφυλλο αποξηραμένο
ξεχασμένο σ' ένα ξύλινο κουτί....
μοσχοβολά σαν τα όνειρα της νιότης μας. 
Οι στίχοι που έγραφα κάποτε
ήταν για να σου πω και να σου δείξω την αγάπη μου...
Μα εσύ δεν έβλεπες...
δεν άκουγες....
δεν ένιωθες....
Όταν λευτερωμένη βάδισα στο απέραντο γαλάζιο
φώναξα δυνατά τη λέξη Σ' ΑΓΑΠΩ....
την πήρανε οι ανέμοι και τα κύματα
παντού την ταξιδέψανε
σαν τραγούδι
σαν όνειρο

σαν παραμύθι.

"Της Νύχτας Μυστικά" από τη Σμαραγδή Μητροπούλου

Εξομολογήσεις

                        

Σ’ αγάπησα σαν άνεμος αλήτης.
σαν γαλάζιο απέραντο και σαν πουλί θαλασσινό

δρόμος ας γινότανε η θάλασσα

να έλθω να σε βρω.

Νύχτες ολόκληρες για σένα την αγάπη μου τραγούδησα

μ’ ένα βιολί και μ’ ένα δάκρυ δίπλα στο μουράγιο.

Πάρε κύμα το τραγούδι

στο όνειρό μου να το πας

μα υποσχέσου μου το δάκρυ

φυλαχτό και μυστικό σου να κρατάς.

"Της Νύχτας Μυστικά" από τη Σμαραγδή Μητροπούλου

Σμίγουν τα κύματα;

Αργά αργά το φως δίνει τη θέση του στο σκοτάδι.  Ακόμα μία νύχτα μοναχική, απ’ αυτές που θα ακολουθήσουν δίχως εσένα πια. Καθισμένη στο πιάνο παίζω ασταμάτητα… μελωδίες… τις δικές μας μελωδίες. Οι αναμνήσεις πάνε να θολώσουν στον καθρέφτη της μνήμης κι εγώ πασχίζω να τις κρατήσω ζωντανές, σαν να ήταν χθες, σαν να μην πέρασε μια μέρα.

Ταξιδεύουν τα χέρια επάνω στα πλήκτρα… και πάλι… και πάλι…

Έτσι και τότε… σ’  εκείνο το μικρό βιεννέζικο καφέ… ο χώρος γέμισε από την παρουσία σου.

 Η μουσική… «Τα κύματα του Δουνάβεως»… σαν το κύμα της αγάπης σου.

1 2  στροφή…  1 2  στροφή…

Χορεύω μαζί σου στους ρυθμούς του βαλς. Μοναχά εσύ κι εγώ… τίποτε άλλο δεν υπάρχει κι ούτε ποτέ θα υπάρξει.

"Της Νύχτας Μυστικά" από τη Σμαραγδή Μητροπούλου

Άρωμα Περγαμόντο

Έλεγα να ρίξω την αυλαία κι ας μείνει η παράσταση μισή....και θα έφευγα αθόρυβα, κρυμμένη στις σκιές, ψάχνοντας μιαν άλλη Ιθάκη. Μα η ψυχή μου κραύγαζε: Μείνε....η Ιθάκη σου είναι εδώ κι ας φαίνεται πτωχή μα και τραχιά κάποιες φορές. Κι απάντησα στη νύχτα: Θα μείνω! Μέχρι τη στιγμή που πια ουρανός δε θα υπάρχει!

«Μέχρι τη στιγμή που πια ουρανός δε θα υπάρχει», είπε σιγανά κι άφησε το στυλό στην άκρη.

Είχε αρχίσει να πέφτει σκοτάδι…

Άνοιξε τη ντουλάπα της. Τι να διαλέξω για απόψε; σκέφτηκε.  

Πέρασε στα πόδια της ένα μαύρο καλσόν, φόρεσε ένα φόρεμα μπορντό λίγο πάνω απ’ το γόνατο και κρέμασε στο λαιμό της ένα μακρύ, ασημένιο κολιέ. Κοιτάχτηκε στον καθρέφτη. Ήταν όμορφη, σωστό θηλυκό!

Έβαλε ένα ποτό. Άγγιξε το ποτήρι με τα χείλη της κι άφησε το καυτό υγρό να κυλήσει ως τα σωθικά της.  Πέρασε τη γλώσσα της πάνω απ’ τα χείλη της και πήρε μερικές σταγόνες που τρεμόπαιζαν στις άκρες τους. 

Με αργές κινήσεις έκλεισε πίσω της την πόρτα.